Φορολογία των «μαύρων» καταθέσεων, για έξοδο από την κρίση

Από την αρχή της κρίσης χρέους που χτύπησε σαν ανεξέλεγκτο  τρένο την χώρα μας, ήμουν απ’ αυτούς που επέμεναν, πως αν δεν υπήρχε η εκτεταμένη φοροδιαφυγή πολλών συμπατριωτών μας, οι συνέπειές της δεν θα ήταν τόσο οδυνηρές για όλους μας ανεξαιρέτως.

Πίστευα και πιστεύω, πως αν φορολογούνταν η (μαύρη) παραοικονομία, η Ελλάδα θα ήταν κάτι σαν το Μονακό, με ωραιότερες όμως παραλίες.

Παρ’ όλα αυτά, έρχεται ένα δημοσίευμα του βρετανικού Guardian, που βάζει

Όπως αναφέρει η εφημερίδα, χρησιμοποιώντας στατιστικά στοιχεία του Tax Justice Network, υπάρχουν μεταξύ $21 και $32 τρισεκατομμύρια δολάρια, κρυμμένα σε μυστικούς λογαριασμούς offshore και φορολογικά καταφύγια της Καραϊβικής.

Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, η συνολική αξία αυτών των λογαριασμών ξεπερνάει τα χρέη των χωρών από τις οποίες προέρχονται οι δικαιούχοι τους!

Το σύνολο των ανθρώπων που διαθέτουν τέτοιους εξωχώριους τραπεζικούς λογαριασμούς είναι περίπου 10 εκατομμύρια. Οι πιο πλούσιοι όμως απ’ όλους αυτούς, περίπου 92.000 ζάπλουτοι δηλαδή (το 0.001% του παγκόσμιου πληθυσμού), ελέγχουν τα $10 τρισεκατομμύρια από αυτά τα μαύρα χρήματα.

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο του Tax Justice Network, «τα νούμερα αυτά αποδεικνύουν την αποτυχία της οικονομίας μας. Η ανισότητα είναι πολύ, μα πάρα πολύ πιο σοβαρή από όσο την θέλουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία».

Τα πιο φτωχά κράτη του πλανήτη, ειδικά αυτά της υποσαχάριας Αφρικής, προσπαθούν απεγνωσμένα εδώ και χρόνια να πετύχουν μείωση των χρεών τους από πλευράς της διεθνούς κοινότητας, προκειμένου να επιβιώσουν. Κάτι ανάλογο θα ζήσουν (αν δεν το ζουν ήδη) στο εγγύς μέλλον και οι ήδη καταχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, αρχής γενομένης από την δική μας.

Και όμως, βάσει των στοιχείων, αν όλες αυτές οι χώρες κατάφερναν να φορολογήσουν τους πιο πλούσιους από τους πολίτες τους, αυτούς δηλαδή που φυγαδεύουν τα κεφάλαιά τους, τότε δεν θα είχαν ανάγκη να χρεώνονται, ευθύς εξ αρχής.

Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι για παράδειγμα η πλούσια σε πετρέλαιο Νιγηρία έχει χάσει σε λογαριασμούς offshore, περίπου $300 δισεκατομμύρια από την δεκαετία του ‘70. Κάτι ανάλογο έγινε και στη Ακτή του Ελεφαντοστού, με διαφυγόντα κεφάλαια ύψους $141 δισ.

Αν υποθέσουμε ότι οι πάμπλουτοι επενδυτές κερδίζουν ένα μετριοπαθές 3% τον χρόνο στα $21 τρισ, τότε η φορολόγηση αυτών των απίθανων ποσών με 30%, θα έφερνε έσοδα ύψους $190 δισ τον χρόνο, πολύ περισσότερα χρήματα δηλαδή από όσα οι πλούσιες οικονομίες ξοδεύουν για βοήθεια προς τον υπόλοιπο κόσμο.

Η τεράστια κλίμακα των κρυμμένων (και αφορολόγητων) περιουσιακών στοιχείων των πάμπλουτων πολιτών του κόσμου, αναδεικνύει και το ότι οι τρέχουσες μέθοδοι υπολογισμού της παγκόσμιας οικονομικής ανισότητας, που βασίζονται σε έρευνες επί του εισοδήματος των νοικοκυριών κλπ, είναι λάθος, και υποτιμούν το πραγματικό χάσμα που υπάρχει μεταξύ πλούσιων και φτωχών.

Στην πραγματικότητα, οι ειδικοί πιστεύουν πως τα αφορολόγητα χρήματα που βρίσκονται σε λογαριασμο