Η κοινωνία στα άκρα

Οι ουρές στα καταστήματα της ΔΕΗ από πολίτες που συνωστίζονται είτε προσπαθώντας να κάνουν διακανονισμό είτε ζητώντας να… τους κόψουν το ρεύμα επειδή αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό φανερώνουν την απόγνωση χιλιάδων συνανθρώπων μας, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν ούτε τη στοιχειώδη καθημερινή διαβίωση των οικογενειών τους. Οι σκηνές που διαδραματίζονται στα γκισέ της ΔΕΗ αποτυπώνουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο τη νέα,

σκληρή κοινωνική πραγματικότητα, η οποία διαμορφώθηκε τα τελευταία δυόμισι χρόνια από τη συνταγή ακραίας δημοσιονομικής λιτότητας που επιβλήθηκε στη χώρα μας με το Μνημόνιο.

Την πραγματικότητα αυτή οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη της η Τρόικα όταν ξεκινήσει η επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου με την ελληνική κυβέρνηση. Θα πρέπει οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να δεχθούν να συζητήσουν με ποια πολιτική μπορούν να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα ενός λαού, ο οποίος δεν αμείβεται κατά μέσο όρο με 3.000 ευρώ το μήνα, όπως ισχυρίστηκε ο κ. Ασμουσεν. Θα πρέπει να δεχθούν ότι έχουν δικαίωμα στη ζωή και οι χιλιάδες Έλληνες που, αν δεν είναι άνεργοι, παίρνουν μισθό ή σύνταξη 400 ευρώ και με αυτά τα χρήματα είναι υποχρεωμένοι να εξασφαλίσουν τροφή, ρούχα και φάρμακα στις οικογένειές τους, να πληρώνουν το λογαριασμό του ρεύματος και τα χαράτσια της εφορίας.

Είναι ανάγκη να καταλάβει η Τρόικα ότι πίσω από την ευημερία των αριθμών κρύβεται η δυστυχία των ανθρώπων. Ότι πίσω από την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων υπάρχουν τα προβλήματα μιας κοινωνίας. Όταν, μάλιστα, στην περίπτωση της Ελλάδας δεν ευημερούν ούτε οι αριθμοί με τη συγκεκριμένη οικονομική συνταγή της λιτότητας, είναι καιρός να αντιληφθούν όλοι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Διαφορετικά, ούτε τα έσοδα θα αυξάνονται, αφού «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», ούτε οι στόχοι θα επιτυγχάνονται.

Ιστορίες ανθρώπινης απόγνωσης

 

«Πήρα ψυγείο με πάγο, πετρογκάζ και δεν ανάβω φώτα για να κάνω οικονομία»

 «Παίρνω 400 ευρώ σύνταξη. Τι να πρωτοπρολάβω να πληρώσω με αυτά τα χρήματα; Δεν θέλω το ρεύμα σας!»

«Περίμενα σχεδόν δύο ώρες για να μου κάνουν το διακανονισμό. Και τώρα πρέπει να ξαναστηθώ στην ουρά, αυτή τη φορά του Ταμείου, για να πληρώσω την πρώτη δόση!»

Η κ. Μαργαρίτα είναι μόνο μία από τους ανθρώπους που συνάντησε ο «Ε.Τ.» στο κατάστημα της ΔΕΗ στη στοά της οδού Αριστείδου, στην Αθήνα, όπου καθημερινά εκτυλίσσονται ιστορίες ανθρώπινης… απόγνωσης, με εκατοντάδες ανθρώπους να προσπαθούν να κάνουν διακανονισμό προκειμένου να μην τους κόψουν το ρεύμα, ενώ άλλοι… παρακαλάνε τους υπαλλήλους να διακόψουν την ηλεκτροδότηση λόγω τεράστιων οικονομικών προβλημάτων. Και την ώρα που η απόγνωση του κόσμου έχει ήδη φτάσει στα όρια, έχουν να υποστούν ακόμα ένα βασανιστήριο: αυτό της πολύωρης αναμονής στις ουρές των καταστημάτων της Επιχείρησης, που πολλές φορές φτάνουν μέχρι τα πεζοδρόμια.

Με μέσο όρο αναμονής περίπου μισή ώρα για το ταμείο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που φτάνουν στα όρια της απόγνωσης: «Δ