Η προοπτική του ελληνικού χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές

Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενο σημείωμα, έχοντας εμπρός μας την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ και κυρίως (!) την κρίσιμη διαπραγμάτευση για την συνολική διευθέτηση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους της χώρας που αναμένεται να αρχίσει αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές, φαίνεται πως τα περιθώρια για οικειοθελή προσφυγή σε πρόωρες κάλπες είναι πολύ περιορισμένα.

Ας δούμε όμως τι αφορά αυτή η διαπραγμάτευση και πως μπορεί να επηρεάσει την οικονομική κατάσταση της χώρας τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μεσο-μακροπρόθεσμα.

Η

βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους συναρτάται άμεσα με την δυνατότητα χρηματοδότησης της χώρας από τις αγορές με λογικό επιτόκιο. Η επιτυχία αυτού του στόχου, απομακρύνει αυτομάτως την ανάγκη νέων δανειακών συμβάσεων με τους εταίρους-δανειστές μας και συνεπώς και την αβάσταχτη πιθανότητα νέων μνημονίων και νέων επαχθών μέτρων για τον ελληνικό λαό. Η σπουδαία και κρίσιμη διαπραγμάτευση για την προοπτική του ελληνικού χρέους, αναμένεται να αρχίσει μετά τις γερμανικές εκλογές και να κινηθεί βασικά σε τρεις πιθανές κατευθύνσεις.

Η πρώτη, αφορά ένα γενναίο «κούρεμα» του χρέους μας σε ποσοστό 30-50 % το κόστος του οποίου θα κληθεί να επωμισθεί ο «επίσημος τομέας» (OSI), δηλαδή στην πράξη ο φορολογούμενος πολίτης των κρατών που συμμετέχουν στο πακέτο των εταίρων – δανειστών της χώρας. Αυτή την περίπτωση ωστόσο, την αρνούνται προς το παρόν κατηγορηματικά οι Γερμανοί και σίγουρα δεν την βλέπουν με καλό μάτι οι υπόλοιποι εταίροι – δανειστές μας.

Η δεύτερη κατεύθυνση αφορά την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανεικών σε βάθος έως και 50 ετών (!), με ταυτόχρονη επιμήκυνση της περιόδου χάριτος και συνάμα την περαιτέρω μείωση του επιτοκίου δανεισμού που θα τείνει προς την μονάδα (!) ή και χαμηλότερα ακόμη.

Η τρίτη κατεύθυνση, μπορεί να περιλαμβάνει έναν συνδυασμό των δύο προηγούμενων, ώστε και ονομαστικά να μειωθεί το χρέος (στην χειρότερη περίπτωση να μην χρεωθούμε τα 50 δις περίπου της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών) και ο χρόνος αποπληρωμής να επιμηκυνθεί με χαμηλότερο επιτόκιο και μεγαλύτερη περίοδο χάριτος ταυτόχρονα.

Πιθανότερη περίπτωση φαίνεται η δεύτερη, με την προσθήκη της ελάφρυνσης του χρέους από τα 50 δις ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Το ενδιαφέρον σημείο φυσικά της κρίσιμης αυτής διαπραγμάτευσης, είναι οι όροι που θα θέσουν οι εταίροι – δανειστές μας. Εκεί θα κριθεί και η επιτυχία ή αποτυχία όσων συμφωνηθούν και κυρίως, η δυνατότητα της κυβέρνησης να τα «περάσει» στην κοινωνία.

Επιτυχία σε αυτή την κρίσιμη διαπραγμάτευση, σημαίνει πως η χώρα θα λάβει την βοήθεια των εταίρων της χωρίς να της ζητηθούν επιπλέον μέτρα – φωτιά που θα οδηγήσουν εκ του ασφαλούς σε κοινωνικό αναβρασμό και λαϊκή εξέγερση ίσως. Σε αυτή την περίπτωση, η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας θα τεθεί σε εντελώς διαφορετική βάση και θα βγούμε επιτέλους στις αγορές το δεύτερο εξάμηνο του 2014 με λογικό επιτόκιο και συνεπώς, θα έχουμε αποδεσμευτεί από τα μνημόνια και την σκληρή επιτροπεία της τρόικας στο άμεσο μέλλον. Αυτό το γεγονός από μόνο του μπορεί να αποτελέσει το κλειδί για την μελλοντική πορεία της ελληνικής οικονομίας και να αποδειχτεί το πρώτο πραγματικό φως στην άκρη του τούνελ της πολύχρονης κρίσης που μας ταλαιπωρεί.

Αποτυχία αντίθετα σε τούτη την διαπραγμάτευση, μπορεί να σημάνει το τέλος του δρόμου που τράβηξε η χώρα τα τελευταία τρία χρόνια. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να χρειαστεί να πει τελικά το «όχι» και να στρέψει την χώρα σε άλλες πολύ δύσκολες κατευθύνσεις. Θα είναι μια επιλογή σκληρή, επώδυνη και επιβεβλημένη εκ των «έξω», δηλαδή από τους δανειστές μας. Σε μια τέτοια περίπτωση, η χώρα θα αναγκαστεί να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα – ανάμεσα στα οποία φυσικά και η άμεση στάση εξωτερικών πληρωμών – που θα της επιτρέψουν να επιβιώσει και αργότερα να ανακάμψει με δικές της δυνάμεις.

Συμπερασματικά, οι επόμενοι δώδεκα μήνες θα είναι ιδιαίτερης σπουδαιότητας για το μέλλον της χώρας και κοντά στο τέλος του καλοκαιριού του 2014 θα γνωρίζουμε αν θα μπορούμε να ελπίζουμε και πάλι ή θα οδηγηθούμε σε λύσεις και θα περπατήσουμε δρόμους ακόμη δυσκολότερους και από τους σημερινούς. Όπως και να έχει πάντως, η κατάσταση θα έχει ξεκαθαρίσει (εκτός απροόπτου) και καλό είναι οι κυβερνώντες να είναι πανέτοιμοι και για το καλό αλλά και (κυρίως) για το κακό σενάριο.

Akenaton