ΗΠΑ: Ένα οπλισμένο τρελοκομείο

Ο τρόμος έχει καταντήσει σχεδόν ρουτίνα. Αυτή τη φορά η σφαγή έγινε σε μια αίθουσα κινηματογράφου στο Κολοράντο, όπου ο James Holmes σκότωσε και τραυμάτισε δεκάδες θεατές. Το 1999, κάτι ανάλογο είχε γίνει στο κοντινό  γυμνάσιο Columbine.

Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, κάθε χρόνο στην Αμερική λαμβάνουν χώρα περισσότερες από 20 τέτοιου είδους δολοφονικές επιθέσεις. Και πάντα τίθεται το ίδιο ερώτημα: Γιατί;

Όταν η Αμερική συγκρίνεται με τον υπόλοιπο κόσμο, υπάρχει ένα στοιχείο

που ξεχωρίζει: Μπορεί να μην έχει τους περισσότερους εγκληματικά παράφρονες κατοίκους, απ’ ότι οι υπόλοιπες χώρες, αλλά στην Αμερική οι παράφρονες μπορούν πολύ εύκολα να αποκτήσουν όπλο.

Σύμφωνα με έρευνα του 2007, οι ΗΠΑ προηγούνται κατά πολύ του υπόλοιπου πλανήτη στα ποσοστά οπλοκατοχής, με 90 όπλα ανά 100 κατοίκους! Με το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, η Αμερική διαθέτει το 1/3 ή ίσως και το ½ όλων των (μη στρατιωτικών) όπλων στον κόσμο, κάπου 270 εκατ. δηλαδή!

Άλλες μελέτες αποδεικνύουν πως οι ΗΠΑ ξεπερνούν με διαφορά τα υπόλοιπα αναπτυγμένα κράτη, όσον αφορά σε θανάτους από όπλα (30.000 τον χρόνο), πολλοί εκ των οποίων είναι αυτοκτονίες, αλλά 12.000 απ’ αυτούς είναι ανθρωποκτονίες. Παράλληλα, στην Αμερική σημειώνονται γύρω στους 200.000 τραυματισμούς τον χρόνο από χρήση όπλων.

Με όλα αυτά τα αρνητικά στατιστικά στοιχεία, θα πίστευε κανείς πως η νομοθεσία για περιορισμούς στην οπλοκατοχή και οπλοχρησία θα αποτελούσε μέγιστη προτεραιότητα, πάνω κι από αυτήν της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Να μη ξεχνάμε πως από την τρομοκρατική επίθεση της 9/11 με τους 3.000 νεκρούς, μέχρι σήμερα, η χρήση όπλων σκότωσε περισσότερους από 140.000 Αμερικανούς και τραυμάτισε πάνω από δυο εκατομμύρια.

Όταν όμως αρχίζουμε να εξετάζουμε το γιατί και πως η Αμερική είναι τόσο εθισμένη στα όπλα, και σ’ αυτού του είδους την βία, τότε τα εμφανή ζητήματα, παύουν να είναι εμφανή. Γιατί άραγε δεν μπορεί η Αμερική να εφαρμόσει  νομοθεσία που να περιορίζει την οπλοκατοχή;

Η βασική αιτία είναι τα λόμπυ των υπέρμαχων των όπλων, ένα εκ των οποίων είναι από τα πιο πλούσια στη χώρα. Ελάχιστοι είναι οι πολιτικοί (νομοθέτες), ασχέτως κόμματος, που τολμούν να τα βάλουν με την οργάνωση National Rifle Association. Επίσης, πολλοί Αμερικανοί θεωρούν ότι η δεύτερη τροποποίηση του αμερικανικού Συντάγματος, που θεωρεί την οπλοκατοχή από πλευράς πολιτών ως δικλείδα δημοκρατικής ασφάλειας, επιτρέπει την ανεξέλεγκτη και ανεμπόδιστη πρόσβαση των πολιτών στα όπλα.

Πράγματι, πολλοί ισχυρίζονται πως ο κίνδυνος των θανάτων και τραυματισμών από τα όπλα, είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώνουν οι Αμερικανοί για το δικαίωμα στην οπλοκατοχή, την οποία θεωρούν ως ισχυρή άμυνα απέναντι στην τυραννία. Και αν αναλογιστούμε τους πάμπολλους τυράννους που συστηματικά αφόπλισαν τους πληθυσμούς που ήθελαν να ελέγξουν, τότε ο παραπάνω ισχυρισμός των Αμερικανών δεν στερείται λογικής.

Σίγουρα όμως θα μπορούσε να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ των συνταγματικών δικαιωμάτων, και κάποιων λογικ