Και επίσημα υποψήφιος καγκελάριος των σοσιαλδημοκρατών ο Πέερ Στάινμπρουκ

Η «ημέρα της στέψης» ή «το σόου της στέψης», όπως αποκλήθηκε το κυριακάτικο συνέδριο των σοσιαλδημοκρατών στο Αννόβερο της Γερμανίας για τον ορισμό του υποψηφίου καγκελαρίου του κόμματος στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2013, έλαβε τέλος. Με έναν «λόγο-μαραθώνιο» σχεδόν δύο ωρών, ο 65χρονος Πέερ Στάινμπρουκ έδωσε με 93,5% στο κόμμα μιαν υποψηφιότητα που προσδίδει επιτέλους «αρμονία», μετά την έως πρόσφατα λειτουργούσα αλλόκοτη «τριανδρία των επικεφαλής».

Υπό το βλέμμα των παρόντων πρώην σοσιαλδημοκρατών

καγκελαρίων Χέλμουτ Σμιτ και Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο Πέερ Στάϊνμπρουκ διαβεβαίωσε: «Προτείνω μια νέα ισορροπία. Η οικονομία της αγοράς πρέπει να αναλάβει ξανά δεσμεύσεις για το κοινό όφελος. Η Γερμανία χρειάζεται ξανά περισσότερο ‘Εμείς’ και λιγότερο ‘Εγώ‘».

Ο «στενά κομματικός» χαρακτήρας της ομιλίας του γέννησε σχόλια όπως «ο Στάινμπρουκ εκσοσιαλδημοκρατίστηκε»: «το χρωστάμε σ’ αυτήν την χώρα να της δώσουμε ξανά έναν σοσιαλδημοκράτη Καγκελάριο». Ναι μεν κατάφερε εν τέλει να «κερδίσει τις καρδιές των συντρόφων του», όμως όλοι γνωρίζουν ότι κατ’ ουσίαν και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο Στάινμπρουκ οδεύει στις εκλογές του επομένου Σεπτεμβρίου ως πρόβατο επί σφαγή. Η Μέρκελ προπορεύεται σταθερά, και ακόμα στο ενδεχόμενο ενός «μεγάλου συνασπισμού» (την οποία ο Στάιμπρουκ ρητορικώς απέκλεισε: «δεν διατίθεμαι»), η Καγκελαρία μάλλον θα επιστρέψει στην Άνγκελα Μέρκελ. Έτσι, πιθανότατα ο Στάϊνμπρουκ τρέχει για να… χάσει, εξ ου και προβάλει μιαν ατζέντα-«αντίπαλον δέος» στην υφή ενός μεγάλου συνασπισμού, με έντονα «κομματικό» στοιχείο και προσπαθώντας να κερδίσει τις καρδιές των Πρασίνων για ενδεχόμενη μετεκλογική συνεργασία, αν υποθέσουμε ότι ενδέχεται να δοθεί τέτοια δυνατότητα από το αποτέλεσμα – κάτι το δύσκολο με τα σημερινά δεδομένα.

Α.Κ.