Λιτότητα εναντίον δημοκρατίας

Εδώ και αρκετές εβδομάδες, οι λαοί της Ισπανίας και της Ελλάδας αντιδρούν στα μέτρα λιτότητας και στην κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας. Οι «αγανακτισμένοι» των δυο αυτών χωρών αντιτίθενται σθεναρά στις περικοπές των δημοσίων δαπανών, και όπως λένε δεν θέλουν να πληρώνουν για τα σφάλματα των κυβερνήσεων και των τραπεζών. Η αρχική αποδοχή των μέτρων λιτότητας από τους λαούς της Ευρώπης, έχει πλέον πάψει να υφίσταται.Μια λογική προσέγγιση στο ζήτημα του ελληνικού χρέους, είναι ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να αντέξει σχέση χρέους-ΑΕΠ περισσότερο του 140%, χωρίς ανάπτυξη, και μόνο με επιβολή μέτρων λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων. Για να ξεφύγει η Ελλάδα από τη κρίση, όλοι οι οικονομολόγοι συμφωνούν πως θα πρέπει να υποτιμήσει το νόμισμά της, να επιστρέψει σε καθεστώς ανάπτυξης, και να μπορεί να ξοφλήσει το χρέος της. Όμως, ως μέλος της ΟΝΕ, η χώρα δεν μπορεί να υποτιμήσει το ευρώ, ούτε προβλέπεται κάποια διαδικασία προσωρινής αποχώρησης. Παράλληλα, η Ελλάδα δεν μπορεί να αναδιαρθρώσει μονομερώς το χρέος της, αφού αυτό θα θεωρηθεί στάση πληρωμών, και θα επηρεάσει τόσο την ελληνική όσο και την ευρωπαϊκή οικονομία, κυρίως τις ασθενείς οικονομίες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, και της Ιρλανδίας.Μια γενική κρίση σε αυτές τις χώρες θα πυροδοτήσει τραπεζική κρίση σε ολόκληρη την Ευρώπη, που μπορεί με τη σειρά της να προκαλέσει παγκόσμιο οικονομικό σοκ. Έτσι, η μόνη επιλογή τώρα, είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών, και η πώληση δημόσιας περιουσίας. Δυστυχώς τίποτα από τα παραπάνω δεν αλλάζει τη σχέση χρέους/ΑΕΠ, που αποτελεί τη πηγή του ελληνικού προβλήματος. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα είναι σαν ένας κουβάς χωρίς πάτο, και η οικονομική της διάσωση το νερό. Αν δεν μπει πάτος, όλο το νερό πάει χαμένο. Και ήδη αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την ματαιότητα του να ρίχνουν νερό στον ελληνικό κουβά. Κανένας όμως δεν συζητά σοβαρά τον τρόπο επιδιόρθωσης του κουβά, ώστε να μπει πάτος.Γιατί είναι τόσο δύσκολο για την ΕΕ να βρει λύση; Η ελληνική οικονομία είναι μικρή, και αντιπροσωπεύει το 2% του συνολικού ΑΕΠ της Ένωσης. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Υπάρχουν πολλές χώρες με υψηλά χρέη, και επίσης το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα δεν είναι καθόλου υγιές. Αν η ΕΕ δεν λύσει το πρόβλημα της Ελλάδας, η κρίση θα μεταδοθεί, και θα κινδυνέψει τόσο το ευρώ όσο και η ευρωπαϊκή ιδέα.Αν και το πρόβλημα είναι οικονομικό, στη πραγματικότητα υπάρχει πολιτική κρίση.S.A-Real Clear World