Ο Άλαστερ Κάμπελ «ανακρίνει» τον Άλεξ Φέργκιουσον

O Άλεξ Φέργκιουσον και ο Άλαστερ Κάμπελ είναι φίλοι εδώ και πολλά χρόνια. Ο ένας είναι ο μεγαλύτερος μάνατζερ στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου, που έχει ένα πάθος για την πολιτική. Ο άλλος βοήθησε τους Εργατικούς να κερδίσουν τρεις διαδοχικές εκλογές και έχει πάθος για το ποδόσφαιρο. Οι δυο τους συζητούν συχνά για την πολιτική, τον αθλητισμό, την πίεση, τα σκαμπανεβάσματα της ζωής με τα 24-ωρα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μοιράζονται ένα πάθος για τη νίκη. Την εβδομάδα

Αλ. Κάμπελ: Αυτό είναι κυρίως ένα πολιτικό περιοδικό, οπότε ας ξεκινήσουμε με την πολιτική και θα φτάσουμε και σε όσα ενδιαφέρουν πραγματικά τους ανθρώπους αργότερα. Σε μια κλίμακα από ένα έως το δέκα, πόσο πολιτικοποιημένος νομίζεις ότι είσαι;

Αλ. Φέργκιουσον: Καλά, υποθέτω ότι θα πρέπει να είναι ένα δεκάρι στο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο έχει γίνει το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή μου για πολύ καιρό. Σε αυτή τη δουλειά, είναι στο μυαλό σου όλη την ώρα. Υπάρχουν τόσα πολλά στα οποία θα πρέπει να επικεντρωθείς. Η πολιτική με ενδιαφέρει, την παρακολουθώ, διάβασα πολιτική ιστορία και έχω ισχυρές πολιτικές απόψεις. Έτσι, θα έλεγα γύρω στο επτάμιση. Μάλλον συμβαίνει το αντίθετο με σένα, έτσι δεν είναι;

ΑΚ: Όχι φέτος.

ΑΦ: Αυτό είναι αλήθεια. Η Burnley είχε μια τρομερή σεζόν. Θα έπρεπε να παίζει με την United στον τελικό.

ΑΚ: Μην μου το θυμίζεις. Η απώλεια του ημιτελικού ήταν βασανιστήριο. Από πού νομίζεις ότι προέρχονται οι πολιτικές σου απόψεις;

ΑΦ: Από το παρελθόν και την ανατροφή μου. Ο πατέρας μου ήταν στην αριστερά, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι από το μέρος μου. Μεγάλωσα σε μία περιοχή της εργατικής τάξης στη Γλασκώβη και γνώριζα πάντα πολύ καλά το αίσθημα των ανθρώπων της κοινότητας και τις οικογένειες που υποστηρίζουν η μία την άλλη. Μεγάλωσα πιστεύοντας ότι οι Εργατικοί ήταν το κόμμα του εργάτη και εξακολουθώ να το πιστεύω. Στη συνέχεια, όταν δούλευα στα ναυπηγεία στο Clydeside, κατάλαβα πόσο σημαντικό ήταν ότι να έχουν οι άνθρωποι σωστή εκπροσώπηση και ασχολήθηκα με το σωματείο. Ηγήθηκαν μιας ανεπίσημης απεργίας για τις αμοιβές. Υπήρχε και κάτι άλλο πράγμα που με πολιτικοποίησε ακόμα περισσότερο ως ενήλικα, όταν πέθανε η μητέρα μου το Νοέμβριο του 1986, μόλις δύο εβδομάδες αφότου ανέλαβα την United. Ήταν στο Southern General στη Γλασκώβη και ήταν τρομερό, σοβάδες να κρέμονται από τους σωλήνες, οι γιατροί και οι νοσοκόμες καταπονημένοι και τόση λίγη αξιοπρέπεια. Όλη τη ζωή μου θεωρούσα τους Εργατικούς ως το κόμμα που εργαζόταν για καλύτερη υγειονομική περίθαλψη για τους απλούς ανθρώπους και τους Συντηρητικούς να νοιάζονται πραγματικά μόνο για τη φροντίδα των ανθρώπων στην κορυφή. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι σίγουρα καλύτερα μετά από 12 χρόνια με τους Εργατικούς.

ΑΚ: Έχεις διανύσει πολύ δρόμο από τότε, όμως, και η επιτυχία σου συνέπεσε με την έκρηξη της τηλεόρασης και του πρωτοφανή πλούτου στο ποδόσφαιρο, ώστε να είσαι αρκετά πλούσιος σε σύγκριση με τα περισσότερα από τα άτομα που μεγαλώσατε μαζί. Είναι δυνατόν να έχεις τόσο πλούτο και να εξακολουθείς να έχεις αυτές τις πολιτικές απόψεις;

ΑΦ: Φυσικά και είναι. Εξακολουθώ να έχω φίλους από εκείνες τις ημέρες και πάντα θα έχω. Είναι αλήθεια ότι έχω κερδίσει πολλά χρήματα. Αλλά έχω εργαστεί σκληρά και πληρώνω τους φόρους μου. Νομίζω ότι μέρος της επιτυχίας του Τόνι Μπλερ ως ηγέτη ήταν ότι έδειχνε πως επιτυχία και Εργατικοί συμβαδίζουν.

ΑΚ: Τι νομίζεις ότι η πολιτική και ο αθλητισμός μπορούν να μάθουν ο ένας από τον άλλο;

ΑΦ: Νομίζω ότι μπορείς να μάθεις κάτι για τον δικό σου κόσμο από οποιονδήποτε άλλο. Διάβασα πολύ ιστορία και στα περισσότερα βιβλία της ιστορίας δεν υπάρχει καμιά αναφορά στον αθλητισμό, αλλά πάντα υπάρχουν ιδέες που μπορείς να μάθεις. Όπως εκείνο το βιβλίο που μου έστειλες το περασμένο καλοκαίρι, για τον Αβραάμ Λίνκολν. . .

ΑΚ: Το Team of Rivals.

ΑΦ: Ναι, Θεέ μου, τι θαυμάσιο βιβλίο. Το διάβασα στις διακοπές και παρόλο που ήταν τόσο μεγάλο δεν το χόρταινα. Και φυσικά η βασική ιστορία ​​ήταν για τη δουλεία και τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά αυτό που ήταν συναρπαστικό ήταν πως κρατούσε μαζί όλες αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες, αυτούς που είχαν προσπαθήσει να τον σταματήσουν να γίνει πρόεδρος, για να βεβαιωθεί ότι θα έμεναν στο ίδιο στρατόπεδο. Ήταν πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών σε μια εντελώς διαφορετική εποχή. Είμαι ένας μάνατζερ μιας ομάδας ποδοσφαίρου. Αλλά μπορώ να μάθω την τέχνη της οικοδόμησης και διαχείρισης μιας ομάδας από οποιαδήποτε θέση. Είναι όλα τελικά σχετικά με τη διαχείριση των ανθρώπων και τις σχέσεις.

ΑΚ: Αλλά έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα από τότε που ήσουν παίκτης, ή από τότε που ξεκίνησες στην United. Έχεις παίκτες είκοσι χρόνων που είναι πολυεκατομμυριούχοι και τιμούνται με έναν τρόπο που δεν είχαν οι ποδοσφαιριστές στις μέρες σου. Αυτό πρέπει να έχει αλλάξει το χαρακτήρα της διαχείρισης.

ΑΦ: Το θέμα είναι ότι βρίσκομαι εδώ ενώ έχουν συμβεί όλες αυτές οι αλλαγές και έχω καταφέρει να προσαρμοστώ και να βοηθήσω τους παίκτες να προσαρμοστούν. Ήμουν εδώ πριν από την εξουσία των παραγόντων, πριν από τα ελεύθερα συμβόλαια, πριν μπουν τα πραγματικά πολλά χρήματα από την τηλεόραση. Μέρος της δουλειάς μου είναι να βεβαιωθώ ότι αυτά τα παλικάρια θα παραμείνουν προσγειωμένα. Τους κάνω να πιστέψουν ότι η ηθική είναι αυτό που τους έφερε στην πρώτη θέση και ποτέ δεν πρέπει να την χάσουν. Τους λέω, «όταν θα πάτε στο σπίτι με τη μητέρα σας, να είστε σίγουροι ότι βλέπει το ίδιο πρόσωπο που έστειλε σε μένα, γιατί αν πάρετε όλη αυτή τη φήμη και τα χρήματα στραβά, η μητέρα σας θα απογοητευθεί».

ΑΚ: Τους αλλάζει όλη αυτή η φήμη και τα χρήματα προς το χειρότερο;

ΑΦ: Λοιπόν, κάποιους ποδοσφαιριστές θα μπορούσε, αλλά κοιτάξτε τον Πολ Σκόουλς, τον Ράιαν Γκιγκς, τον Γκάρι Νέβιλ, επαγγελματίες πρότυπα που διαχειρίζονταν επίσης και τη φήμη τους καλά. Μιλάμε για κάποιους πραγματικά σπουδαίους χαρακτήρες σε έναν κορυφαίο ποδοσφαιρικό σύλλογο. Και η δουλειά του μάνατζερ είναι να πάρει το καλύτερο από αυτούς, για την ομάδα ως σύνολο, και πάντα να ψάχνει στο μέλλον. Αυτό πρέπει να είναι πολύ σημαντικό και στην πολιτική.

ΑΚ:Είναι. Οι καλύτεροι ηγέτες οικοδομούν τις καλύτερες ομάδες. Έχετε δει ότι το Team of Rivals είναι το αγαπημένο βιβλίο του Ομπάμα για την πολιτική; Και τώρα έχει κερδίσει κάποιους αντιπάλους, όχι μόνο τη Χίλαρι Κλίντον, αλλά και Ρεπουμπλικάνους.
ΑΦ: Έχει δίκιο, ειδικά με την κλίμακα των προβλημάτων που προσπαθεί να λύσει. Θυμάσαι, νομίζω ότι ήταν το 1996 ή το 1997, που μαζί με τον Τόνι (Μπλερ) ήρθατε στη Μάντσεστερ και συναντηθήκαμε για ένα ποτό στο Hotel Midland; Θυμάμαι ότι είπα στον Τόνι: «Εφόσον μπορείς να κρατήσεις όλους τους βασικούς σου ανθρώπους στον ίδιο χώρο θα είσαι μια χαρά».

ΑΚ: Ήμασταν στο δωμάτιο όπου είπες ότι υπέγραψε ο Ερίκ Καντονά και ο Άντι Κόουλ [το 1992 και το 1995, αντίστοιχα].
ΑΦ:Αυτό είναι σωστό. Ο Καντονά – μία από τις καλύτερες αγορές που έχω κάνει συνολικά. Και αυτό θέλω να πω, κατά κάποιο τρόπο. Ήταν ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ο Άντι Κόουλ ήταν ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής. Έχω κάποιους σπουδαίους ποδοσφαιριστές τώρα. Αλλά κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του. Πρόκειται για την ομάδα. Μπορώ να αναλάβω την ηγεσία και την κατεύθυνση, αλλά η ομάδα πρέπει να κολλήσει. Αυτό σημαίνει να είναι ενωμένη, να είναι σε θέση να ζούνε μαζί στο ίδιο δωμάτιο, να παίρνει ο καθένας το καλύτερο από τον άλλον.
ΑΚ: Η μεγάλη διαφορά στην πολιτική είναι ότι δεν μπορείς ποτέ να διώξεις κάποιους από την ομάδα. Εάν ένας ποδοσφαιριστής φύγει, πηγαίνει σε άλλο σύλλογο. Ο πρωθυπουργός μπορεί να απολύσει έναν υπουργό, αλλά αυτός μπορεί ακόμα να περιφέρεται τριγύρω. […]

Έλεγα στον φωτογράφο πριν να φτάσεις ότι ήμουν κατάπληκτος με το πόσο συχνά εμφανιζόσουν ξαφνικά, ιδιαίτερα όταν η πίεση ήταν αυξημένη.

ΑΦ: Γνωρίζεις τον δικό μου ορισμό της φιλίας – ο πραγματικός φίλος είναι αυτός που έρχεται τη στιγμή που οι άλλοι φεύγουν. Είχα κάποιες πολύ δύσκολες περιόδους και ήταν σημαντικό να κατανοήσεις ότι υπήρχε υποστήριξη εκεί έξω. Γνωρίζω από τη θέση μου εδώ ότι μερικές φορές μπορεί να υπάρχει τόσο πολύς θόρυβος και μανία τριγύρω που χρειάζεσαι ανθρώπους έξω από τη δική σου φούσκα, οι οποίοι μπορεί να έχουν μια ελαφρώς διαφορετική προοπτική για εσένα. Όλοι το χρειαζόμαστε αυτό.

ΑΚ: Υπάρχει ένα κομμάτι όπου αναφέρω ότι είσαι πραγματικά ενθουσιασμένος που απαλλαχθήκαμε από τους Συντηρητικούς.
ΑΦ: Μου άρεσε πολύ αυτή η εκστρατεία του 1997. Την παρακολουθούσα πολύ στενά και νομίζω ότι μερικές φορές μπορούσα να εντοπίσω πράγματα που άξιζε να σας μεταφέρω.
ΑΚ: Σα να λέμε ότι χρειαζόμασταν μια μασέρ στο λεωφορείο της μάχης;
ΑΦ: (Γέλια) Λοιπόν, ίσως αυτό να ήταν ένα βήμα πολύ μακρινό. Αλλά αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι η ψυχική και η φυσική κατάσταση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Θα πρέπει να οικοδομήσεις τα υπόλοιπα σε οποιοδήποτε πρόγραμμα. Αυτό είναι ένα άλλο πράγμα που ισχύει σε όλους τους κόσμους, όχι μόνο στον αθλητισμό. Δεν νομίζω ότι μπορείς να ανταπεξέλθεις σε θέσεις εργασίας υψηλής πίεσης τώρα χωρίς να είσαι σωματικά ικανός. Και υπήρχαν φορές που έβλεπα πως ο Τόνι κουραζόταν και σκεφτόμουν ότι πιθανώς να πιέζεται πάρα πολύ και να μην αποφορτίζεται. Έτσι, θα τηλεφωνούσα και θα στο έλεγα. Αλλά άσε τη συμβουλή μου -θα σου πω το καλύτερο κομμάτι για μένα στο βιβλίο σου: προς το τέλος, όταν συμβουλευόσουν τον Μπιλ Κλίντον για τη θέση του Τόνι και τη δική σου θέση, όταν τα πράγματα ήταν έντονα, με το Ιράκ και το BBC και τα πάντα. Σας λέω ότι μιλούσε μια πολιτική ιδιοφυΐα. Έμαθα κάτι από αυτό. Το έχω διαβάσει αρκετές φορές. Η ανάλυσή του ήταν τόσο έντονη -ήταν διαφορετική κατηγορία. Το να είσαι σε θέση να αναλύσεις μια κατάσταση και στη συνέχεια να αποφασίσεις τι πρέπει να κάνεις – αυτό είναι ένα τόσο σημαντικό κομμάτι σε αυτές τις κορυφαίες θέσεις. Να φτάνεις στις σωστές αποφάσεις υπό πίεση.

ΑΚ:Ξέρεις πότε θα συνταξιοδοτηθείς;
ΑΦ: Όχι ακόμα. Είμαι 67 τώρα. Η υγεία μου είναι καλή. Εξακολουθώ να κινούμαι και να έχω ενέργεια. Είμαι εδώ πάνω από 22 χρόνια, αλλά έχω ακόμα τον ενθουσιασμό μόλις φτάνω στο γήπεδο. Ενθουσιάζομαι ακόμα όταν το λεωφορείο της ομάδας φτάνει κάπου για ένα μεγάλο αγώνα. Ή όταν βλέπω κάποιους νέους, όπως τους Βραζιλιάνους δίδυμους Ραφαέλ και Φάμπιο ντα Σίλβα.

ΑΚ:Δεν είχαν καν γεννηθεί όταν ξεκίνησε η United.
ΑΦ: Το ξέρω. Ίσως να είναι εδώ και μετά από μένα, όμως.
ΑΚ: Λοιπόν, γιατί μιλάμε; Άλλη μια χρονιά; Δύο;
ΑΦ: Περίπου. Θα δούμε.
ΑΚ: Θυμάμαι το τελευταίο παιχνίδι σου στο Γουέμπλεϊ, το 2011, στον τελικό του Champions League. Στη συνέχεια, έκανε την ποδοσφαιρική ομάδα του Ηνωμένου Βασιλείου για τους Ολυμπιακούς του 2012.
ΑΦ: Θα δούμε. Υποστηρίζω σίγουρα την ιδέα της Ολυμπιακής ομάδας, κατ ‘αρχήν, εφόσον δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τις επιμέρους ταυτότητες των μικρότερων χωρών. Θα πρέπει να προστατεύονται από την άποψη της συμμετοχής τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

ΑΚ: Θυμάμαι ότι κάποτε είπες, λίγες εβδομάδες πριν από τις πρώτες εκλογές, ότι ήταν σαν να ήμασταν 2-0 και θα πρέπει να αφήσουμε τους Συντηρητικούς να κάνουν μερικά λάθη. Λοιπόν, ποιο είναι το σκορ Εργατικοί –Τόρις τώρα;
ΑΦ:Λοιπόν, οι δημοσκοπήσεις δεν είναι και σπουδαίες, σωστά; Και η ύφεση είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεσαι όταν πλησιάζουν οι εκλογές. Έτσι θα πρέπει να πούμε ότι οι Συντηρητικοί προηγούνται κατά έναν ή δύο στόχους. Αλλά δεν νομίζω ότι τελείωσε. Θα ήθελα να ακούσω τους ανθρώπους να διαμαρτύρονται για την οικονομία, ή τη μετανάστευση, ή επειδή οι Εργατικοί είναι στην εξουσία πάρα πολύ καιρό, αλλά δεν ακούω πολλούς να λένε ότι θέλουν πραγματικά να επιστρέψουν οι Συντηρητικοί.
ΑΚ:Τι γίνεται με τον Γκόρντον (Μπράουν); Τι συμπεραίνεις για την πρωθυπουργία του μέχρι τώρα;
ΑΦ: Λοιπόν, αυτός υπάρχει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα επειδή αποτελούσε μεγάλο μέρος της κυβέρνησης Μπλερ. Και ό,τι και να λέει ο καθένας για την οικονομία και την ύφεση τώρα, νομίζω ότι έκανε μια καταπληκτική δουλειά ως καγκελάριος. Και ξέρω ότι οι άνθρωποι υποστηρίζουν ότι είναι ένας κατηφής Σκωτσέζος και δεν έχει το χάρισμα του Τόνι και ούτω καθεξής, αλλά νομίζω ότι ίσως η χώρα χρειάζεται ένα κομμάτι αυτής της σκωτσέζικης κατήφειας. Είχε κάποια καταχθόνια προβλήματα και τα χειρίστηκε καλά.
ΑΚ:Αν ο Γκόρντον ήταν ποδοσφαιριστής, που θα έπαιζε;
ΑΦ: Κεντρική μεσαία γραμμή.
ΑΚ: Ο Τόνι;
ΑΦ: Striker.

ΑΚ: Θα ήθελα να σε ρωτήσω και για τον Κάμερον, αλλά νομίζω ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι η κανονική πολιτική έχει ανασταλεί για κάποιο χρονικό διάστημα.
ΑΦ:Ναι, είναι απλά φοβερό αυτό που συνέβη. Δεν θα το ευχόμασταν σε κανέναν.
ΑΚ: Τι γίνεται με τη Σκωτία; Ανησυχείς για τους εθνικιστές που κερδίζουν το επιχείρημα για την ανεξαρτησία;
ΑΦ:Λοιπόν, όπως γνωρίζετε, ποτέ δεν σκέφτηκα ότι ο Άλεξ Σάλμοντ θα κερδίσει την τελευταία φορά, γι’ αυτό έκανα λάθος. Πραγματικά ελπίζω να μην κερδίσει αυτό το επιχείρημα. Αισθάνομαι πολύ έντονα ότι η Σκωτία θα είναι καλύτερα ως μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου.

ΑΚ: Και τώρα, επειδή ακόμα και στους αναγνώστες του New Statesman αρέσει το ποδόσφαιρο, μερικές ερωτήσεις ποδοσφαίρου για το τέλος. Ποιοι είναι οι καλύτεροι παίκτες που έχεις δει;
ΑΦ: Πελέ, Ντι Στέφανο, Μαραντόνα, Κρόιφ.
ΑΚ:Με αυτή τη σειρά;
ΑΦ: Ναι, έτσι νομίζω.
ΑΚ: Ο καλύτερος μάνατζερ;
ΑΦ: Ο Τζοκ Στάιν.
ΑΚ: Τι συμβαίνει με την εργατική τάξη των Σκωτσέζων και τη διαχείριση; Ο Στάιν, εσύ, ο Ματ Μπάσμπι, ο Μπιλ Σάνκλ, τόσοι πολλοί σπουδαίοι μάνατζερς είναι Σκωτσέζοι.
ΑΦ:Νομίζω ότι επιστρέφουμε στις αξίες που μεγαλώσαμε, με το είδος των θέσεων απ’ όπου προήλθαμε. Σκληρή δουλειά. Ομαδική εργασία. Ισχυρές πεποιθήσεις. Ο Τζοκ ήταν ένας φοβερός τύπος. Ήμουν μάνατζερ στην Aberdeen, όταν μου ζήτησε να τον βοηθήσω και με τη Σκωτία, κι έτσι είχα 18 μήνες να τον δω από κοντά. Τα δύο πράγματα που θυμάμαι περισσότερο ήταν η ταπεινοφροσύνη και η ευφυΐα του. Ήξερε ό, τι συνέβαινε στο σκωτσέζικο ποδόσφαιρο -τα πάντα. Ήξερε για τους παίκτες που έψαχνα πριν από μένα.

ΑΚ: Ποιος θα σε αντικαταστήσει; Και θα έχεις ακόμα λόγο;
ΑΦ: Η United είναι μια οικογενειακή ομάδα και ξέρω ότι θα θέλουν να μείνω και να συμμετέχω ως κάποιου είδους πρεσβευτής της. Αν ρωτάνε την άποψή μου θα τους τη δίνω, αλλά δεν θα κάθομαι στο πίσω κάθισμα.

ΑΚ: Το μεγαλύτερό σου επίτευγμα;
ΑΦ: Η τριπλή νίκη [Premiership, FA Cup και το Uefa Champions League] το 1999, και ιδίως η επιστροφή στη Μπαρτσελόνα εναντίον της Μπάγερν.
ΑΚ: Το μεγαλύτερο λάθος σου;
ΑΦ: Που άφησα να φύγει ο Γιάαπ Σταμ. Δεν τίθεται θέμα.
ΑΚ: Η μεγαλύτερη απογοήτευση.
ΑΦ:Που δεν πήρα τον Γκάζα. Ήταν ένας υπέροχος ποδοσφαιριστής και θα τα είχε καταφέρει περίφημα εδώ.
ΑΚ:Μπορείς να πετύχεις την πενταπλή νίκη φέτος;
ΑΦ: Όχι.
ΑΚ: Σοβαρά;
ΑΦ:Το θέμα με το Κύπελλο ποδοσφαίρου είναι θα πρέπει να είσαι ο καλύτερος, αλλά χρειάζεται επίσης να έχει πολλή τύχη και νομίζω ότι ζητάμε πάρα πολλά αν θέλουμε όλα τα παιχνίδια να πάνε ευνοϊκά. Το ένα πράγμα που θα πω είναι ότι αυτή η ομάδα είναι η καλύτερη που είχα ποτέ. Σε κάθε παιχνίδι που παίζουμε, αισθάνομαι σίγουρος. Προς το παρόν, κάθε επίθεση φοβάται την άμυνα μας, και κάθε άμυνα φοβάται τη μεσαία γραμμή και την επίθεσή μας. Αυτό μας δίνει αυτοπεποίθηση, αλλά είναι πολύ δύσκολο, νομίζω. Αυτή είναι άλλη μια αντιστοιχία με την πολιτική, έτσι δεν είναι; Η εμπιστοσύνη και η δυναμική.
ΑΚ: Ναι. Το καλύτερο γκολ υπό την ηγεσία σου;

ΑΦ: Του Γκιγκς απέναντι στην Αρσεναλ στο Villa Park [το 1999, στον ημιτελικό του FA Cup]. Εκτός κόσμου. Επίτρεψέ μου να σε ρωτήσω κάτι. Η καλύτερη ομιλία του Τόνι;
ΑΚ:Ως κοινοβουλευτική ομιλία, άσχετα με το αν συμφωνείς με αυτόν ή όχι, θα πρέπει να πω την ομιλία του λίγο πριν από τον πόλεμο στο Ιράκ. Η καλύτερη ομιλία εκτός κοινοβουλίου για μένα ήταν στο συνέδριο του κόμματος, το 1994.
ΑΦ: Εννοείς ότι ποτέ δεν τα πήγε καλύτερα μετά από αυτό;
ΑΚ: Εντάξει, στο Μάντσεστερ, στην τελευταία ομιλία του συνεδρίου του ως ηγέτης.
ΑΦ: Όλα τα καλύτερα πράγματα συμβαίνουν στο Μάντσεστερ.
ΑΚ: Οι τρεις πιο σημαντικές ιδιότητες που απαιτούνται για την ηγεσία;
ΑΦ: Έλεγχος. Η διαχείριση των αλλαγών. Και η παρατήρηση.
ΑΚ: Τι εννοείς παρατήρηση;
ΑΦ: Πώς να εντοπίζεις τα πάντα γύρω σου, αναλύοντας τι είναι σημαντικό. Να βλέπεις τους κινδύνους και τις ευκαιρίες που οι άλλοι δεν μπορούν να δουν. Αυτό προέρχεται από την εμπειρία και τη γνώση. Ποιες είναι οι τρεις δικές σου;
ΑΚ:Το να έχεις στρατηγική. Το να είσαι μπροστά από την καμπύλη, κάτι που υποθέτω ότι χρειάζεται για τη διαχείριση της αλλαγής. Και το να παίρνεις το καλύτερο από τους ανθρώπους γύρω σου.
ΑΦ: Δεν διαφέρουν και πολύ από τις δικές μου.
ΑΚ: Ένα, πιο σημαντικό χαρακτηριστικό για τη νικηφόρο νοοτροπία;
ΑΦ: Υπάρχουν δύο για μένα. Η θέληση για τη νίκη και η προσοχή στη λεπτομέρεια. Για εσένα;
ΑΚ: Θα ψηφίσω τον φόβο της αποτυχίας, επίσης. Υποθέτω ότι είναι η άλλη όψη στην θέληση για τη νίκη.

newstatesman.com