Ο Σαμαράς εξηγεί την στάση του για την κυβέρνηση Παπαδήμου και τη Δανειακή

(Παρακολουθήστε από το 17:36 μέχρι το 24:05)

Αξίζει το κόπο να διαβάσετε το απόσπασμα από την χθεσινή ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην Θήβα, όπου εξηγεί  την στάση του τον περασμένο Νοέμβριο σχετικά με την στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου. Μια απάντηση που κλείνει πολλά στόματα

Θέλω σήμερα να μοιραστώ μαζί σας κάτι πολιτικό και προσωπικό ταυτόχρονα:

Το πώς πήρα την απόφαση να μετάσχουμε στη μεταβατική κυβέρνηση,

Όποιος νομίζει ότι ήταν εύκολο, είναι πολύ γελασμένος.

Έζησα στη ζωή μου δραματικά διλήμματα, αλλά σαν αυτό ποτέ…

Είχα μπροστά μου μια ζυγαριά:

Στην μια πλευρά της ζυγαριάς ήσασταν εσείς: Που θέλατε εκείνη τη στιγμή  – και δικαίως – να αντισταθούμε σε όσους μας διέσυραν και μας προσέβαλαν και μας έφεραν μέσα σε δύο χρόνια σε τέτοια απελπισία.

Στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς ήσασταν… πάλι εσείς! Όλος ο Ελληνικός λαός…

Εκλογές εκείνη την ώρα χωρίς κούρεμα του χρέους, σε συνθήκες ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, μπορούσαν να τινάξουν στον αέρα τη χώρα, την προοπτική της, το μέλλον των παιδιών μας, τα πάντα.

Εκείνες τις μέρες, είναι πια απολύτως αποδεδειγμένο, ανώτατοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι μας έδειχναν την πόρτα του ευρώ, αδημονούσαν να μας διώξουν από το ευρώ! Υπήρχαν κι άλλοι που διαφωνούσαν, ασφαλώς. Αλλά μετά την απόφαση Παπανδρέου για δημοψήφισμα – απόφαση που στήριξε ο κ. Βενιζέλος τότε – η Ελλάδα απομονώθηκε τελείως απ’ όλους. Και κυριαρχούσαν εκείνη τη στιγμή οι απόψεις να μας διώξουν…

Μεγάλες χώρες ήταν έτοιμες να μας κόψουν κάθε πίστωση για αγορά πετρελαίου, φαρμάκων, τροφίμων…

Τι έπρεπε λοιπόν, να κάνω;

Από τη μία έβλεπα ότι, αν τα έσπαζα εκείνη τη στιγμή, πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού θα ερχόταν με το μέρος μου. Αλλά θα γινόμουν ανεύθυνος ηγέτης μιας χώρας που βάδιζε από την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία στη συντριβή.

Κάποιος που θα ’ψαχνε για δόξα, την ώρα που γύρω του θα κατέρρεαν τα πάντα. Δεν θα το ‘κανα ποτέ! 

Από την άλλη ήξερα ότι η διαγραφή χρέους ήταν μια μεγάλη ευκαιρία. Δεν μας έλυνε το πρόβλημα, αλλά κερδίζαμε χρόνο και χρήμα.

Μίλησα εκείνα τα χαράματα με τον νέο Πρωθυπουργό που θα αντικαθιστούσε τον Παπανδρέου. Ζήτησα να καταγραφεί η δέσμευσή για εκλογές μόλις θα τελείωνε το κούρεμα του χρέους. Εκλογές λύτρωσης το συντομότερο δυνατό, αυτό που ζητούσε όλος ο λαός.

Και την άλλη μέρα, στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, όλοι συμφώνησαν.

Τελικά πραγματοποιήθηκαν και οι δύο μεγάλες υποσχέσεις μου: Και το κούρεμα του χρέους και οι πρόωρες εκλογές.

Αλλά δεν περιορίστηκα μόνο σε αυτό:

Διατήρησα την αντίρρησή μου για τη λάθος συνταγή. Και έβαλα την αντίρρηση αυτή στα κείμενα που έστειλα στην Ευρώπη. Ζήτησα να τροποποιηθούν αυτοί οι όροι τις μονομερούς λιτότητας.

Και οι δανειστές μας αποδέχθηκαν τις επιστολές που περιείχαν τον όρο «τροποποίηση» για να δοθεί προτεραιότητα στην Ανάπτυξη.

Πολλοί τότε κραύγαζ