Όταν η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ βασίζεται “κατάρρευση του δικομματισμού”!

Η Ελλάδα βρίσκεται σε περίοδο μετάβασης. Ζούμε το ενδιάμεσο μιας ιστορικής φάσης που ολοκληρώνεται και μιας νέας που θα ξεκινήσει. Έτσι, η κοινωνία, σε αυτό το πέρασμα, θα εκφράζει σταδιακά, όλο και πιο ξεκάθαρα, την ανάγκη της αλλαγής στα πολιτικά πράγματα. Είναι πραγματική κοινωνική ανάγκη η αλλαγή και η αναζήτηση της νέας κατάστασης.

Σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν της κοινωνίας, οι εκπρόσωποι του παλιού και παρηκμασμένου συστήματος συμφερόντων (πολιτικών, μιντιακών, οικονομικών) προσπαθούν να εμποδίσουν μια πραγματική

πολιτική αλλαγή από κάτω προς τα πάνω. Έτσι, επιχειρούν να επιβάλλουν προς τα κάτω κατασκευασμένους κομματικούς μετασχηματισμούς του παλιού αντί μιας αληθινής αλλαγής.

Τι συμβαίνει, όμως, ήδη στο πολιτικό σκηνικό σε σχέση με τη δημιουργία “νέων κομμάτων”, όπως συνηθίζεται να τα αποκαλούν;

Έχουν υπάρξει ήδη δύο νέα κόμματα στη βουλή, η “Δημοκρατική Συμμαχία” της Ντόρας και η ‘Δημοκρατική Αριστερά” του Κουβέλη.

Κανένα από αυτά τα δύο κόμματα δεν έχει ρίζες στην κοινωνία και κανένα δεν έχει και απήχηση. Δεν έχω δει κάποιο κοινωνικό φαινόμενο, για παράδειγμα, υπέρ της ΔΗΜ.ΑΡ., μόνο δημοσκοπικό φαινόμενο.

Πέρα από αυτά τα δύο κόμματα εξελίσσεται, σε αυξανόμενη ένταση, ένας δημόσιος λόγος γύρω από την ανάγκη δημιουργίας ακόμα περισσότερων νέων κομμάτων.

Η συζήτηση για νέα κόμματα ανοίγει, έστω και με το ζόρι (όπως περίπου έγινε με τη δημοσκόπηση της εταιρίας Marc για το Έθνος (18/12) στο υποθετικό ερώτημα για τη δημιουργία νέων κομμάτων και αν αυτή θα βελτίωνε το πολιτικό σκηνικό) από τα καθεστωτικά και διαπλεκόμενα ΜΜΕ.

Τα ΜΜΕ που τώρα …ανακάλυψαν την ανάγκη δημιουργίας νέων κομμάτων , είναι …κατά σύμπτωση τα ίδια που έχουν, εδώ και καιρό, ανακαλύψει την προπαγάνδα: “Φταίνε για όλα, όλοι οι πολιτικοί, γιατί είναι όλοι το ίδιο”

Καταρχήν, η ανάγκη πραγματικών πολιτικών αλλαγών είναι υπαρκτή. Αλλά, απαιτείται προσοχή, από όλους, στον προσδιορισμό του τι σημαίνει πολιτική αλλαγή, τι σημαίνει νέο, πώς θα οδηγηθούμε στο νέο, ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος της κοινωνίας στο σχηματισμό του νέου. Διαφορετικά, μπορεί να στηθεί πάνω σε μια πραγματική ανάγκη αλλαγής μια παγίδα, ώστε να μην υπάρξει καμία τέτοια αλλαγή.

Μπορεί να είναι εκπρόσωπος του νέου και της αλλαγής ένα “νέο κόμμα” προωθούμενο από τα ίδια συμφέροντα που ταλαιπωρούν χρόνια τη χώρα; Ή ένα κόμμα σαν πολιτικό ψηφιδωτό, από τα θραύσματα πολιτικών δυνάμεων που δεν άντεξαν και κατέρρευσαν, κατασκευασμένο για να αποτελέσει τον πολιτικό αντικαταστάτη του ΠΑΣΟΚ;

Το σύστημα της διαπλοκής ξέρει ότι ο Σαμαράς είναι αυτός που μπορεί να κάνει  το πρώτο σταθερό βήμα αλλαγής προς μια νέα κατάσταση για τη χώρα. Αυτό είναι που δε θέλουν και για να το εμποδίσουν θα φτιάξουν… πέντε-δέκα νέα κόμματα που θα απευθύνονται στους δυσαρεστημένους προς όλο το πολιτικό σύστημα…αφού έτσι και αλλιώς όλοι ίδιοι είναι. Μετά θα τους πείσουν ότι ήρθε η ώρα της αλλαγής αν τα ψηφίσουν. Και πάρε Έλληνα …αλλαγή συστήματος.

Κατά βάθος, είναι μια ιδ