Προτεσταντική εργασιακή ηθική εναντίον μεσογειακού ταμπεραμέντου

Τελικά, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Σύμφωνα με άρθρο του Guardian, οι Βρετανοί άρχισαν να αλλάζουν άποψη για τους Γερμανούς, και εκεί που κάποτε τους ταύτιζαν με  «ναζιστές που φοράνε μαύρες μπότες», άρχισαν πλέον να τους ζηλεύουν για την… εργασιομανία τους!

Μπορεί λοιπόν η Βρετανία να παραμένει σκεπτική όσον αφορά στην ΕΕ, και στον γερμανικό ρόλο μέσα σε αυτήν, αλλά τελευταία οι Άγγλοι άρχισαν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η Γερμανία.

Οι πολιτικοί, οι τράπεζες,

τα σχολεία, και τα νοσοκομεία, όλα αυτά κρίνονται πολύ πιο θετικά από τα αντίστοιχα της Βρετανίας. Μάλιστα, η Γερμανία είναι πλέον η δεύτερη χώρα την οποία θαυμάζουν περισσότερο οι Άγγλοι, μετά την Αμερική, και πριν από την Σουηδία.

Το κύριο χαρακτηριστικό  με το οποίο οι Βρετανοί ταυτίζουν την Γερμανία, είναι η σκληρή εργασία. Και αυτό αποτελεί ειρωνεία, αφού μέχρι πρόσφατα αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που κανένας δεν άντεχε τους Γερμανούς.

Το 1906, ο Γερμανός κοινωνιολόγος Max Scheler εξήγησε την διεθνή αντιπάθεια όλων απέναντι στους συμπατριώτες του, αποδίδοντάς την στην «χαρά της δουλειάς για την δουλειά, χωρίς σκοπό, και χωρίς λόγο».

Την ίδια εποχή, ο συνάδελφός του Max Weber καθιέρωσε την φράση «προτεσταντική εργασιακή ηθική», για να εξηγήσει την σχεδόν θρησκευτική προσήλωση των Γερμανών για την εργασία.

Σήμερα, η Γερμανία εκπροσωπεί αυτήν την ηθική περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Εδώ και μερικές ημέρες μάλιστα, τα δυο υψηλότερα αξιώματα της χώρας καταλαμβάνονται από ανθρώπους που προέρχονται από προτεσταντικό οικογενειακό περιβάλλον. Η καγκελάριος είναι κόρη Λουθηρανού ιερέα, ενώ ο νέος πρόεδρος της Γερμανίας Joachim Gauck, είναι ο ίδιος πρώην ιερέας.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι οι Γερμανοί δεν εργάζονται πιο σκληρά από τους Βρετανούς. Μάλιστα, όσο περνάει ο καιρός, εργάζονται και λιγότερο.

Σε μια έκθεση της ΕΕ του 2010, σχετικά με τις αργίες, η Γερμανία κατέλαβε  την πρώτη θέση με 40 αργίες το χρόνο, ενώ η Ελλάδα (που «αποφεύγει την δουλειά»), έχει μόλις 33.

Επί δεκαετίες ολόκληρες, είχαμε την αντίθεση των Γερμανών μεθοδικών «ρομπότ», με τους Έλληνες «καλοπερασάκηδες». Και ως ένα βαθμό η αντίθεση αυτή ήταν και φυσιολογική. Πάνω απ όλα είχε να κάνει με το κλίμα της κάθε περιοχής, και τον ρόλο του στη διαμόρφωση της κουλτούρας και του πολιτισμού του κάθε λαού.

Στον παγωμένο και σκοτεινό Βορρά, όπου η νύχτα άρχιζε από το μεσημέρι, φυσικό και επόμενο ήταν, μην έχοντας τι άλλο να κάνουν, οι πρόγονοι των βόρειων λαών, την ημέρα να λεηλατούν και να επιδράμουν το ένα χωριό εναντίον του άλλου, και τα (ατελείωτα) βράδια να κάθονται γύρω από μια φωτιά, και να μπεκρουλιάζουν ουρλιάζοντας άναρθρες κραυγές. Έτσι ακριβώς όπως κάνουν και οι σημερινοί απόγονοί τους, όταν μεθοκοπάνε.

Αντιθέτως στην Ελλάδα (και πιο γενικά στην Μεσόγειο) όπου όλα ήταν σε μέτρο, ακόμη και το κλίμα, επόμενο ήταν οι πρόγονοί μας να έχουν μια εντελώς διαφορετική άποψη για την ζωή γενικότερα. Ο ήλιος, η θάλασσα, το ήπιο