Σερμπέτια, έρωτες και Γενοκτονία…

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

«Σερμπέτια, έρωτες και Γενοκτονία», «Πόθοι πίσω από τα πλιάτσικα». Ενδεχόμενοι τίτλοι νέων τούρκικων σειρών, που θα προβάλλουν, όσοι νέμονται κοψοχρονιά την λαϊκή περιουσία, που λέγεται συχνότητες. Ο αληθινός τίτλος όλων αυτών των σκουπιδιών, που επιδοτούνται από το ισλαμοφασιστικό κράτος – δουλέμπορο, είναι «Εξοικείωση με τον εχθρό».

Προβάλλουν μια εύληπτη και «πέτσινη» εικόνα της Τουρκίας. Παθιασμένοι έρωτες, ίντριγγες, χλιδή,

ωραίες γκόμενες, μοιραίοι αρρενωποί εραστές, διάλογοι που κάνουν τον Ξανθόπουλο να μοιάζει με Βισκόντι. Οι φάτσες συχνά μοιάζουν εκπληκτικά μ’ εμάς. Μην απορείτε. Το μεγάλο μυστικό, που κάνει το καθεστώς τους να χάνει τον ύπνο του, είναι πως δεν υπάρχει τουρκικό έθνος. Οι «Τούρκοι» ξέρουν πολύ καλά πως ήρθαν κατά τη θάλασσα και τι ΔΕΝ είναι. Οι φάτσες τους είναι συχνά ίδιες με τις δικές μας, για έναν απλό λόγο. Οι «Τούρκοι» είναι ο κακός μας εαυτός. Είναι εξισλαμισμένοι Έλληνες, Αρμένιοι, Σλάβοι, Αλβανοί κλπ. Οι μεγάλες μάζες του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας δεν εξαερώθηκαν. Προσκύνησε η ελίτ για να διατηρήσει την περιουσία και τα προνόμια της, προσκύνησε κι ο λαός. Κι όταν με το σπαθί και το ντουφέκι τους σπρώξαμε πίσω στην Ασία, πήραν μαζί τους και τους τουρκεμένους Βαλκάνιους. Μην διαβάζετε τα «Μίκυ Μάους» της Ρεπούση και του Βερέμη. Διαβάστε αληθινή Ιστορία, πχ το μνημειώδες έργο του Σπύρου Βρυώνη για την παρακμή του μικρασιατικού Ελληνισμού και τον εξισλαμισμό της όλης Μικράς Ασίας και θα δείτε του λόγου μου το αληθές. Πιο πολύ τουρανικό αίμα θα βρείτε στην Ουγγαρία, παρά στην ίδια την Τουρκία.

Ο τουρκισμός είναι εποικοδόμημα, φτιαγμένο με φόνο, ληστεία, πλιάτσικο, γενοκτονίες και μαζικούς εξισλαμισμούς. Κι η τουρκική ληστρική ελίτ το ξέρει. Γι’ αυτό είναι τόσο ανασφαλής, υστερική, γεμίζει τον τόπο με τεράστιες τουρκικές σημαίες, συνθήματα για την «ευτυχία να είσαι τούρκος». Γι’ αυτό είναι τόσο υπερεύθικτοι, σαν τις κρυφές «αδερφές», που άμα θίξεις τον «ανδρισμό» τους ωρύονται. Γιατί κατά βάθος ξέρουν την αλήθεια. Όπου στρέψουν το βλέμμα τους, όπου σκάψουν έστω μισό μέτρο, βλέπουν τα χνάρια των θυμάτων τους. Τα δικά μας χνάρια. Από τις ακτές του Αιγαίου ως τα βάθη της Ανατολίας.

Όπως είχε πει σε φίλο μου, συνάδελφο του, τούρκος ιστορικός με κάποια επισατημονική καιμ προσωπική ακεραιότητα, μετά από γερή κρασοκατάνυξη και βουρκωμένος: «δεν ξέρεις τι είναι να ξυπνάς κάθε πρωί, να βλέπεις τον Βόσπορο και να νοιώθεις καταπατητής…».

Ο ίδιος όμως ο Σπύρος Βρυώνης σε διεθνές συνέδριο είχε δώσει την καλύτερη απάντηση, εξευτελίζοντας τον Μπέρναρντ Λιούις, τον κάποτε μεγάλο τουρκολόγο, που εξελίχθηκε σε ορντινάτσα της κεμαλικής προπαγάνδας. Ο Λιούις, ο συγγραφέας των «Ασσασίνων» (διαβάστε το για να δείτε τις βαθιές ρίζες της Αλ Κάϊντα), εκτελώντας το «συμβόλαιο» του, τόλμησε να αναφερθεί στην «μεγάλη προσφορά των Τούρκων στον ανθρώπινο πολιτισμό». Ο Βρυώνης πήρε το λόγο και ανέφερε αυτό που είχε γράψει ένας μεγάλος Πέρσης περιηγητής, ο Τζαλάλ Αλντίν αλ-Ρουμί. Είχε σταματή