Στη ΝΔ έχουν καταλάβει ότι ότι πάμε για πόλεμο και όχι για … φιλικό αγώνα;

Αν η ΝΔ είναι κόμμα εξουσίας, ας το αποδείξει από αύριο κιόλας!!

 

Επειδή το ανύπαρκτο ΠΑΣΟΚ γνωρίζει ότι έχει αποκλειστεί από οποιαδήποτε διοργάνωση, την Κυριακή στις 18/3, θα δώσει φιλικό δίτερμα –συγνώμη – εσωκομματικές εκλογές το λένε. Θα μου πείτε: «βρε δεν πάει να κάνει ό,τι θέλει; Ποιός ασχολείται με το ΠΑΣΟΚ!»

Διαφωνώ κάθετα,

διότι είναι εποχή, αντί να το αφήσουμε να διαλυθεί σαν ώριμο φρούτο, και άλλες τέτοιες πολιτισμένες ανοησίες, να το χτυπήσει κάποιος στρατηγικά:

1. Επειδή την τελευταία φορά που ξαναμαζεύτηκαν οι οπαδοί του ανέδειξαν τον μοναδικό αρχηγό-ηγέτη-ολετήρα που διέλυσε την Ελλάδα.

2. Επειδή τα «μέλη» και οι «φίλοι» του ΠΑΣΟΚ είναι, τελικά, συνώνυμο των υπέρμαχων του ΔΝΤ του μνημονίου και της υπαγωγής της χώρας σε ξένο παράγοντα

3. Επειδή ενδιαφέρει αυτό που απέμεινε από την “δημοκρατία στην Ελλάδα”, πόσοι θα είναι οι «ξένοι» που θα ψηφίσουν με βάση την άδεια παραμονής τους.

4. Για τα μαγειρέματα των διπλο- και τριπλο- εγγραφών. Όταν ψήφιζαν για αρχηγό τον μοναδικό- υποψήφιο-ΓΑΠ στην Κάτω  Ραχούλα ο ίδιος , π.χ. άνθρωπος ψήφιζε στην Άνω Ραχούλα το πρωί,  στην λίγο παρακάτω Ραχούλα το μεσημέρι και  στην Κάτω Ραχούλα το βράδυ.

Η άποψή μου είναι η ΝΔ πρέπει να χτυπήσει κι άλλο το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα σα χταπόδι. Τι θα πει «θέλουμε το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ για αντίπαλο»; Ας πάρει το ΠΑΣΟΚ κάτω από 8% και ας βγει δεύτερο κόμμα το ΚΚΕ. Γιατί δηλαδή; Μια χαρά δεν είναι το ΚΚΕ για Αξιωματική Αντιπολίτευση;

Από την άλλη πλευρά, ποιός είναι ο Κουβέλης, που πάει να παίξει ρυθμιστικός παράγοντας; Πρέπει να τον δεχτούμε εξ αρχής ως τέτοιο ή να τον βάλουμε στη θέση του; Στις δημοτικές εκλογές για την Αθήνα πήρε 5.9% (αυτή πιστεύω ότι θα ήταν η πραγματική του δύναμη και σήμερα, αν δεν τον κάναμε εμείς παράγοντα με την στάση μας). Έχασε από τον Τσίπρα στις εκλογές του Συνασπισμού, εκεί όπου είχε καταφύγει με τον Κύρκο της ΕΑΡ. Αλλά και εκεί, τον ψήφισε μόλις το 28% των οπαδών του Συνασπισμού.

Για μένα, θα πρέπει να διαλυθεί εξ αρχής η όποια δυναμική έχει το κόμμα του. Δεν έχει κάνει τίποτα μέχρι σήμερα. Έγινε κολυμπήθρα του ΠΑΣΟΚ. Και, ας μην ξεχνούμε, είναι αυτός που αγαπούν οι κυβερνήσεις συνεργασίας. Εντός και (σήμερα ΚΑΙ εκτός) Ελλάδας. Τον είχε αγαπήσει ο Τζαννετάκης στην Οικουμενική και του έδωσαν το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Και λοιπόν; Εκτός από το να τον ξαναβάλει άλλες 50 φορές πρωτοσέλιδο η Αυγή, τί κόμισε στην πολιτική ζωή της χώρας; Πότε μπήκε μπροστά; Πότε κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση; Με τον …εξωτικό Συνασπισμό; Με την ερμαφρόδιτη ΔΗΜΑΡ; Με ποιό πρόταγμα; Με ποιό σχέδιο;

Ένα συνονθύλευμα, μια αναμπουμπούλα «ευρωπαϊκού αριστερισμού», «ενιαίας ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης», «με αριστερό μεταρρυθμισμό», «μια συνάντηση της Αριστεράς με την Οικολογία», για να χρησιμοποιήσω σχήματα που προτάσσει ο ίδιος στην ιδρυτική διακήρυξη του κόμματός του. Μεγαλύτερες μπουρδολογίες δεν έχω συναντήσει. Ιδίως αυτή η «συνάντηση της Αριστεράς με την Οικολογία» με κάνει και βλέπω εφιάλ