Τα τσαλιμάκια του Ερντογάν, το χάιδεμα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και η οσφυοκαμψία της κυβέρνησης

Του Βασίλη Γαλούπη 

Στο θεατρικό σανίδι της Μεσογείου, ένας άνθρωπος υποδύεται παράλληλα όλους τους ρόλους. Ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει ταυτόχρονα τον καλό και τον κακό, τον πρωταγωνιστή και τον σκηνοθέτη, τον μεσολαβητή και τον «αντάρτη», καταλαμβάνοντας μόνος του όλη τη σκηνή.

Την ώρα που κατακεραυνώνει το Ισραήλ για κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη, διαλαλεί ως νόμιμη την κατοχή της μισής Κύπρου με ολοένα πιο επιθετική ρητορική.

Ο Ερντογάν είναι αυτός που ζητά κράτος της Παλαιστίνης, όταν αρνείται διά ροπάλου το κράτος στους Κούρδους.

Είναι κατά της ισραηλινής βίας στη Λωρίδα της Γάζας, όταν αυτός βομβαρδίζει επί χρόνια τους Κούρδους εντός Τουρκίας, αλλά και εκτός, όπως στη Συρία και στο Ιράκ.

Το αμερικανικό ΥΠΕΞ έχει ονοματίσει την Τουρκία στους χρηματοδότες της «τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς». Για τον Ερντογάν τρομοκρατική οργάνωση είναι το PKK, όχι η Χαμάς.

Μόλις τον περασμένο Ιούλιο ο Ερντογάν συναντήθηκε, κεκλεισμένων των θυρών, με τον πολιτικό ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια. Εκεί όπου ΗΠΑ – Ε.Ε. βλέπουν τρομοκράτες, αυτός αναγνωρίζει θεσμικό συνομιλητή.

Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ερντογάν αντιμετωπίζει το Διεθνές Δίκαιο σαν οθωμανικό παζάρι, με διπλωματική τακτική «Με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω». Οι πιρουέτες του φέρνουν ίλιγγο εδώ και χρόνια.

Το πρόβλημα αρχίζει και τελειώνει από την εμμονική στάση των ΗΠΑ, που, αντίθετα σε κάθε αξία δημοκρατίας, συμμαχικής αλληλεγγύης και διεθνούς δικαίου, αρνούνται να τον θέσουν στο περιθώριο.

Όταν όλο το ΝΑΤΟ συσπειρώνεται γύρω από το Ισραήλ, ο Ερντογάν, που ελέγχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό της συμμαχίας, ζητά τα ρέστα και μαλώνει τις ΗΠΑ: «Εσύ, Αμερική, τι δουλειά έχεις στην Παλαιστίνη και στέλνεις αεροπλανοφόρο;»

Ως… απάντηση, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ χτύπησαν φιλικά στην πλάτη τον «σουλτάνο», κολακεύοντας τη γενναιοδωρία του. «Η Τουρκία επιβεβαίωσε τη δέσμευσή της να επικυρώσει την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ» δήλωσε με ευγνωμοσύνη, μετά τις προσβολές Ερντογάν, ο γ.γ. της συμμαχίας Στόλτενμπεργκ.

Ο Ερντογάν δακρύζει για τον παλαιστινιακό λαό που θα οδηγηθεί στην προσφυγιά, αν γλιτώσει από τη σφαγή που ετοιμάζουν οι Ισραηλινοί, αλλά αγνοεί τι προκαλεί η συστηματική στρατιωτική ανάμειξη της Τουρκίας στο Αζερμπαϊτζάν για την «εκκαθάριση» στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Από τις πρόσφατες συγκρούσεις έγιναν πρόσφυγες 120.000 Αρμένιοι.

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εξακολουθούν να «χαϊδεύουν» τον Ερντογάν, κι ας βρίσκεται διαρκώς στην άλλη πλευρά των συμφερόντων τους. Στο Ουκρανικό υποστήριξε ανοιχτά τη Ρωσία, κι ας πουλούσε όπλα η Τουρκία και στους Ουκρανούς.

Κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι απλώνουν τα πόδια τους έξω από το πάπλωμα σε μακρινές περιοχές, όταν ο ίδιος παρεμβαίνει σε δυτικά Βαλκάνια και Αφρική.

Στη γειτονιά μας θεωρεί ότι είναι ο μόνος που μπορεί να επιβάλει τους κανόνες του, με φιλοδοξία να γίνει αυτός «η Αμερική της Μεσογείου» σε ρόλο περιφερειακού αφεντικού. Επεμβαίνει στρατιωτικά σε Λιβύη, Συρία και Ιράκ, στέλνει όπλα και στρατιώτες σε αφρικανικές χώρες, θεωρεί νόμιμη την κατοχή της Κύπρου, απειλεί απροκάλυπτα την Ελλάδα και εκβιάζει με το Μεταναστευτικό.

Η ελληνική κυβέρνηση «της σωστής πλευράς της Ιστορίας» στηρίζει ανοιχτά το Ισραήλ και φώτισε, παρά όποιες εσωτερικές αντιδράσεις, ακόμα και το κτίριο της Βουλής με τη σημαία του. Πώς ακριβώς δικαιολογεί το καλόπιασμα που κάνει στην Τουρκία, χρηματοδότη της Χαμάς; Πόσο αξιόπιστος συνομιλητής του Έλληνα πρωθυπουργού μπορεί να είναι ο Ερντογάν, που συναντήθηκε ανοιχτά πριν από λίγους μήνες με τον πολιτικό ηγέτη μιας τρομοκρατικής οργάνωσης;

Μέσα σ’ όλο αυτό το σκηνικό, η αγωνία της ελληνικής κυβέρνησης είναι ακόμα και τώρα μην τυχόν και ο ευερέθιστος Ερντογάν δεν καταδεχθεί να καθίσει στο τραπέζι με μενού νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Ενώ η κυβέρνηση παρακολουθεί άπραγη το ξεδιάντροπο παιχνίδι του Ερντογάν, το μόνο της μέλημα είναι μήπως δεν συνεχιστεί ο διάλογος για τις ελληνικές συναινέσεις.

«Εμείς θέλουμε να διαφυλάξουμε την ελληνοτουρκική προσέγγιση από την ευρύτερη αυτή γεωστρατηγική αναστάτωση, η οποία την επηρεάζει αρνητικά» δήλωσε χθες όταν ρωτήθηκε για τη στάση του Ερντογάν και τη στροφή του κατά των ΗΠΑ ο υπουργός Μετανάστευσης Δημήτρης Καιρίδης μιλώντας στο ραδιόφωνο του Σκάι.

Λίγο μετά συμπλήρωσε, αναφερόμενος πλέον στο Μεταναστευτικό: «Είναι εύκολο να καταγγείλει κανείς την Άγκυρα. Ως υπουργός, εκπροσωπώντας το εθνικό συμφέρον, θέλω να αξιοποιήσω στο έπακρο για το συμφέρον της χώρας μας τη δυνατότητα που έχει διαφανεί μιας συνεννόησης».

Η ελληνική κυβέρνηση δεν τολμά καν να «σηκώσει» το θέμα για να εκμεταλλευτεί έστω τη συγκυρία του αντιδυτικού μένους του Ερντογάν. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι όσο ο Ερντογάν αποθρασύνεται τόσο πιο απαραίτητο τον θεωρούν οι ΗΠΑ. Όσο πιο εχθρικός γίνεται τόσο η Δύση επιμένει να τον καλοπιάνει. Επειδή, προφανώς, όσο πιο απροκάλυπτα υπηρετεί η Άγκυρα τη δική της πολιτική και τα δικά της συμφέροντα τόσο πιο ισχυρή γίνεται.

Η Δύση, όπως αποδεικνύεται, υποκλίνεται μόνο στην ισχύ, στο θράσος και στη διπλωματία των εθνικών -όχι συμμαχικών- συμφερόντων. Δεν ανταμείβει την τυφλή υπακοή, όπως φαντασιώνεται η ελληνική κυβέρνηση. Αντίθετα, την περιφρονεί.

The post Τα τσαλιμάκια του Ερντογάν, το χάιδεμα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και η οσφυοκαμψία της κυβέρνησης appeared first on antinews.gr.