Το παιχνίδι Κυβέρνησης – Τρόικας δεν τραβάει πλέον

Αν ανατρέξουμε στα πρωτοσέλιδα των τελευταίων μηνών, από Σεπτέμβριο και μετά, θα δούμε ότι οι αναφορές στην τρόικα είχαν πάντα κινδυνολογικό χαρακτήρα. Πότε οι εφημερίδες έγραφαν ότι η τρόικα αντιδρά στο ένα, πότε στο άλλο, πότε ότι φεύγουν οι τροικανοί, δεν θα μας δώσουν τη δόση και θα χρεοκοπήσουμε γιατί είναι άδεια τα ταμεία.

Από τη μια οι περισπούδαστες αναλύσεις έλεγαν ότι αντιδρούν για τους πλειστηριασμούς και θέλουν πλήρη απελευθέρωση.

Από την άλλη ότι θέλουν να κλείσουν τα ΕΑΣ ή ότι δεν ικανοποιούνται από τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων.

Επί τρεις μήνες ένα σκηνικό σύγκρουσης, τρομακτικά σενάρια για την οικονομία, αγωνία για τις επισκέψεις του Τόμσεν και γενικά ένα διαρκές θρίλερ που κρατούσε όλη την Ελλάδα σε ομηρεία.

Και ξαφνικά, λες και το πνεύμα των Χριστουγέννων έκανε το θαύμα του, η Ελλάδα είναι εδώ, δεν χρεοκόπησε, τα ταμεία είναι μια χαρά, παρ’ ότι δεν έχουμε πάρει ακόμη τις δόσεις, μόνο την έγκριση για το 1 δις του περασμένου καλοκαιριού.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση αποφάσισε για τα ΕΑΣ να τα κρατήσει και να μη βάλει λουκέτο. Νομοθετεί μονομερώς για τους πλειστηριασμούς και μάλιστα με πολύ ευνοϊκότερους όρους απ’ ότι είχε αρχικά ειπωθεί.

Τέλος, ο νόμος για το φόρο ακινήτων ψηφίζεται και κάθε μέρα μπαίνουν και νέες βελτιώσεις, παρ’ ότι –υποτίθεται- η τρόικα ήταν αντίθετη.

Τι να συμβαίνει άραγε; Είναι βλάκες οι τροικανοί κι εμείς τους κοροϊδέψαμε; Μαλάκωσαν ξαφνικά επειδή η Γερμανία απέκτησε κυβέρνηση; Κατάλαβαν το λάθος τους με τα Μνημόνια και χαλαρώνουν;

Θα μπορούσε να είναι κάτι από αυτά ή όλα μαζί. Αλλά θα μπορούσε να είναι και ένα συνεχόμενο παιχνίδι που στήνουν κυβέρνηση και τρόικα. Εμφανίζουν σκηνικά σύγκρουσης, βάζουν τον πήχη των μέτρων πολύ ψηλά, κάνουν ότι υποχωρεί πότε ο ένας και πότε ο άλλος και τελικά –ω του θαύματος- συμφωνούν σε όλα και περνούν μέτρα που από την αρχή ήθελαν να περάσουν.

Αλλά μήπως έχει κουράσει αυτό το παιχνίδι; Το έχουν καταλάβει άραγε στην κυβέρνηση; Πιστεύουν ότι ο κόσμος μένει πλέον με ανοικτό το στόμα βλέποντας τον Τόμσεν και τον Στουρνάρα να «παίζουν ξύλο»;

Για να τους πληροφορήσουμε, διότι έρχεται κι άλλη διαπραγμάτευση τον Ιανουάριο, ο κόσμος δεν δίνει δεκάρα πλέον. Έχει καταλάβει το θέατρο, έχει πάρει τις αποφάσεις του και περιμένει όταν του δοθεί η ευκαιρία να εκφραστεί. Και θα είναι έκφραση οργής. Διότι εδώ και μήνες ζητά να σταματήσει το θέατρο και να ξεκινήσει η πραγματική πολιτική. Ζητά από την κυβέρνηση να κυβερνήσει κι όχι να ασχολείται με την τρόικα σε ένα παιχνίδι που είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο.

Ας το σκεφτούν αυτές τις άγιες μέρες που έρχονται. Οι καλικάτζαροι είναι πλέον ξεπερασμένοι.