Το “plan b” του Γιώργου απέτυχε πριν εφαρμοστεί

Το ότι οδηγούν τον ΓΑΠ σε εκλογές είναι βέβαιο – το έδειξαν και οι εξαγγελίες του Βενιζέλου μετά το Βατερλώ της απόπειρας επαναδιαπραγμάτευσης, αλλά και το αρχηγικό προφίλ που χτίζει ο Λοβέρδος. Το ότι δεν τις θέλει είναι επίσης γνωστό. Ωστόσο, καθώς τα περιθώρια πολιτικών ελιγμών ελαχιστοποιούνται, στο Μαξίμου εξετάζουν εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις, με μόνο γνώμονα να αποφύγουν τις κάλπες και την έκφραση της λαϊκής βούλησης.Υπάρχουν άλλωστε οι αρνητικές εξελίξεις σχετικά με την υλοποίηση των αποφάσεων της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. στις 21 Ιουλίου, που μπορεί να οδηγήσουν σε κάλπες. Πάντως μέχρι τότε ο ΓΑΠ θα προσπαθήσει «να παίξει καθυστέρηση» ισχυριζόμενος ότι οι εκλογές δεν είναι λύση. Θα πρέπει όμως να σκαρφιστεί και κάποιες πολιτικές πρωτοβουλίες για να τα βγάλει πέρα.Στο πλαίσιο αυτό έχει πέσει στο τραπέζι η πρόταση να στηρίξουν την παραπαίουσα κυβέρνηση με «τσόντες». Στόχος είναι το ΠΑΣΟΚ (και ο Γιώργος) να συνεχίσουν να έχουν τον «κεντρικό ρόλο» στο πολιτικό σκηνικό. Σκέφθηκαν έτσι την «αμφίπλευρη κυβερνητική διεύρυνση» με Ντόρα και Κουβέλη. Εκτιμούν ότι «πολιτικά δίνει το σωστό μήνυμα», διότι δεν είναι μονόπλευρη (έχει άνοιγμα και δεξιά και αριστερά), ενώ την θεωρούν και ισορροπημένη – αν έβαζαν, για παράδειγμα, τον ΛΑΟΣ, θα ήταν σαφής η ακροδεξιά στροφή του ΠΑΣΟΚ το οποίο θα έχανε ταχύτατα πολιτικά ερείσματα, ίσως και την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.Βέβαια πρόκειται για μία πρόταση η οποία προϋποθέτει την ικανοποίηση πολλών παραμέτρων (από την συμφωνία Ντόρας και Κουβέλη, μέχρι την σύνταξη προγράμματος λιτότητας). Παράλληλα είναι μία πρόταση που, αν επιχειρηθεί να υλοποιηθεί, θα προκαλέσει σωρεία αντιδράσεων στο πολιτικό σύστημα – τέτοιες που δεν αποκλείεται να πέσει η κυβέρνηση πριν προλάβει να διευρυνθεί αμφίπλευρα.Όσο για τον Λοβέρδο, η στάση του οποίου επιβεβαιώνει ότι μαίνονται οι δελφινομαχίες στο ΠΑΣΟΚ δύο είναι οι επιλογές του: ή η κομματική αυτονόμησή του, ή να δώσει την εσωκομματική μάχη στο ΠΑΣΟΚ για την διαδοχή. Οι πολιτικές εξελίξεις αναμένονται σύντομα, ο Α. Λοβέρδος «μυρίστηκε» αλλαγές και δηλώνει με κάθε τρόπο την παρουσία του ως δελφίνος. Πλέον εμφανίζεται ως ο εκφραστής της μιας νέας    «ριζοσπαστικής» μεταρρύθμισης που δήθεν χρειάζεται η χώρα και δείχνει να απευθύνεται, ψάχνοντας για συμμαχίες στο κοινό που βρίσκεται απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους. Δηλαδή, κόβει τον ομφάλιο λώρο με το βαθύ ΠΑΣΟΚ και αναζητεί υποστηρικτές στο κεντροδεξιό χώρο. Γι αυτό άλλωστε και η επίθεσή του στην Αριστερά.