Το πρόβλημα της Αμερικής με την Κίνα

Ο Σι Τζιν Πινγκ, ο νέος πρόεδρος της Κίνας, επισκέφθηκε τις ΗΠΑ για πρώτη φορά τον Μάιο του 1980. Ήταν 27 χρόνων και συνόδευε τον ανώτατο αξιωματούχο του στρατού Τζενγκ Μπιάο. Οι Αμερικάνοι δεν είχαν και πολλούς λόγους τότε για να προσέξουν τον Τζενγκ, γράφει ο Χάρολντ Μπράουν, υπουργός Άμυνας επί προεδρίας Τζίμι Κάρτερ και νυν μέλος του Συμβουλίου Άμυνας, στο http://www.project-syndicate.org.

Μέσα σ’ αυτά τα 32 χρόνια, ο Σι αναδείχθηκε, μαζί με την οικονομική και στρατιωτική δύναμη της Κίνας. Η άνοδος της ομάδας του στην εξουσία σηματοδοτεί την αποχώρηση της τελευταίας γενιάς των ηγετών που ορίζονται από τον Ντενγκ Ξιαοπίνγκ (αν και διατηρούν την επιρροή τους). Παρά το μεγαλύτερο βάρος της Κίνας στις παγκόσμιες υποθέσεις, ο Σι αντιμετωπίζει και εσωτερικά στελέχη που κάνουν την Κίνα πιο εύθραυστη από ό,τι είναι. Το εξαγωγικό οικονομικό μοντέλο της Κίνας έχει φτάσει στα όριά του, ενώ  η μετάβαση στην εγχώρια ανάπτυξη εντείνεται από τις εσωτερικές τριβές. Ο χειρισμός των αναταραχών μέσω της καταστολής είναι πιο δύσκολος από ό, τι στο παρελθόν, καθώς η ταχεία αστικοποίηση, η οικονομική μεταρρύθμιση και η κοινωνική αλλαγή συμβαίνουν σε μια χώρα του 1,3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Οι εθνικές συγκρούσεις σε απομακρυσμένες περιοχές θα είναι άλλη μια δοκιμή για τον πολιτικό έλεγχο του Σι.

Η εξωτερική πολιτική της Κίνας είναι μια άλλη αιτία ανησυχίας – ειδικά για τις ΗΠΑ. Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι ανερχόμενες δυνάμεις αναπόφευκτα ανταγωνίζονται με τις καθιερωμένες ηγετικές δυνάμεις και ότι η σύγκρουση αυτή συχνά οδηγεί σε πόλεμο. Προς το παρόν, το μεγάλο διμερές εμπορικό έλλειμμα έχει επιδεινώσει τις εντάσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα και μπορεί με ασφάλεια να μειωθεί μόνο από τις αλλαγές στη συμπεριφορά και των δύο πλευρών – ή, ανασφαλώς, από μια επικίνδυνη κρίση με σκοπό τη διόρθωση. Πιο άμεσα, οι εδαφικές διεκδικήσεις της Κίνας – ιδιαίτερα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, αλλά επίσης και στα σύνορα με την Ινδία – και οι προσπάθειές της να επεκτείνουν την επιρροή της στις γειτονικές χώρες θα αναγκάσουν τις ΗΠΑ να ακολουθήσει δύο ριψοκίνδυνες οδούς. Η πρώτη είναι η αντιπαράθεση, η οποία θα μπορούσε να προκύψει άμεσα ή ως αποτέλεσμα των ΗΠΑ να εμπλακούν σε συγκρούσεις μεταξύ της Κίνας και των γειτόνων της. Η άλλη είναι το ενδεχόμενο η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, το Βιετνάμ, οι Φιλιππίνες, η Ταϊλάνδη και η Μιανμάρ να μπουν στην στρατηγική τροχιά της Κίνας. Πολλές από αυτές τις χώρες θα δουν τις ΗΠΑ ως ένα στρατηγικό αντίβαρο που  θα πρέπει να αναζητήσει η Κίνα για να επιδιώξει την τοπική κυριαρχία. Αλλά κάποιοι μπορεί να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι είναι ασφαλέστερο να προσεγγίσουν την Κίνα παρά να απομακρυνθούν, επειδή οι ​​οικονομίες τους εξαρτώνται τόσο έντονα από το κινεζικό εμπόριο.
Όπως δείχνουν τα πρόσφατα γεγονότα στη Μέση Ανατολή και στη Νότια Θάλασσα της Κίνας, η Κίνα προσπαθεί μερικές φορές να εκβιάσει τους γείτονές της. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να υπερασπιστούν τους συμμάχους και τα συμφ