Βάλτε τέλος στη λιτότητα τώρα

Είναι πλέον ξεκάθαρο, πως αυτό που ξεκίνησε το 2008, δεν είναι μια απλή οικονομική κρίση. Εδώ και τέσσερα χρόνια, οι αναπτυγμένες οικονομίες αδυνατούν να πετύχουν μια βιώσιμη ανάκαμψη, και ακόμη και οι πιο ισχυρές από αυτές συναντούν δυσκολίες. Έτσι, αντιμέτωπη με μια μεγάλη ύφεση, τα οικονομικά προβλήματα  της  Ευρώπης μοιάζουν ανυπέρβλητα.

Η Ευρώπη κινδυνεύει με μια μακροχρόνια οικονομική βλάβη. Ήδη, η υψηλή ανεργία, και η λαϊκή δυσαρέσκεια απειλούν την συνοχή του κοινωνικού  της ιστού. Πολιτικά, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος οι πολίτες να σταματήσουν να εμπιστεύονται τους θεσμούς, και να

μπουν στον πειρασμό του λαϊκισμού, όπως συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν.

Η Ευρώπη θα πρέπει να αποφύγει, πάση θυσία, αυτό το σενάριο. Η προτεραιότητα της θα πρέπει να είναι η ανάπτυξη, αφού μόνο αυτή θα ξαναφέρει τις θέσεις εργασίας, και θα βοηθήσει στην αποπληρωμή των χρεών.

Υπάρχουν πολλές απόψεις, ως το πώς θα μπορέσει η Ευρώπη να πετύχει την ανάκαμψη. Οι υποστηρικτές της λιτότητας ισχυρίζονται πως το χρέος επενεργεί αρνητικά επί της ανάπτυξης. Οι οπαδοί των περαιτέρω κινήτρων αντιπροτείνουν πως η χαμηλή ανάπτυξη είναι αυτή που συντηρεί το χρέος, και πως σε εποχές κρίσης η λιτότητα αντενδείκνυται.

Οι Ευρωπαίοι δεν χρειάζεται να συμφωνούν στα πάντα, για να χαράξουν μια κοινή πορεία. Μπορεί να διαφωνούμε για τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις της τόνωσης της ρευστότητας, αλλά θα πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε ότι δεν είναι σωστό να αφήνουμε κάποιες κερδοφόρες επιχειρήσεις να πτωχεύουν, επειδή απλά οι πιστωτικές αγορές δεν λειτουργούν.

Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα τα της δημοσιονομικής πολιτικής, για να αντιληφθούμε ότι είναι πολύ πιο λογικό να προωθούμε τις επενδύσεις, από το να βλέπουμε την παραγωγικότητα να φθίνει. Και όλοι μας γνωρίζουμε ότι είναι πιο αποδοτικό να επενδύουμε στην επανακατάρτιση των ανέργων, από το να επιτρέπουμε στην χρόνια ανεργία να θεριεύει.

Σε κάθε περίπτωση, οι αρνητικές συνέπειες της λιτότητας, είναι δύσκολο πια να αγνοηθούν. Η ιστορία μας έδειξε, ότι σε εποχές βαθιάς ύφεσης, η απόσυρση των  οικονομικών κινήτρων είναι πολύ πιο επικίνδυνη αν γίνει νωρίς, αντί για αργά.

Οι υπερβολικές περικοπές δημοσίων δαπανών σε ένα περιβάλλον όπως το σημερινό, οδηγούν σε μείωση της ανάπτυξης, που το βλέπουμε ήδη. Το ΔΝΤ εκτιμά πως η ευρωζώνη θα συρρικνωθεί κατά 0.5% μέσα στο 2012.

Χρειάζονται θεσμικές μεταρρυθμίσεις ώστε να επέλθει μια βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά και πάλι αυτού του είδους οι μεταρρυθμίσεις δεν προκαλούν ταχύρυθμη ανάπτυξη, κάτι δηλαδή που χρειάζεται επειγόντως η Ευρώπη.

Αυτό που βλέπουμε είναι πως με αντάλλαγμα μια ελάχιστη μείωση του χρέους, η Ευρώπη παίζει κορώνα γράμματα την προοπτική ανάπτυξης.

Οι πολιτικές τόνωσης της οικονομίας στοιχίζουν λιγότερο μακροπρόθεσμα, από ότι θα μας στοίχιζε μια νέα ύφεση.

Σε πολλές χώρες, τα σημερινά ελλείμματα δεν οφείλονται σε υπερβολικές κρατικές δαπάνες, αλλά στα προσωρινά μέτρα που πάρθηκαν για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Τα επιτόκια με