Enωση εισαγγελεων : το ποινικο μας συστημα δεν κανει διακρισεις

Ο πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος Παναγιώτης Μπρακουμάτσος με αφορμή τα όσα ειπωθήκαν τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό, για το ένταλμα σύλληψης του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ, τόνισε σήμερα ότι ''το ποινικο - νομικό μας...
σύστημα δεν κάνει διακρίσεις ανάλογα με την κοινωνική ιδιότητα ή το θρήσκευμα ή την εθνική προέλευση κάθε διωκομένου''. Ειδικότερα, ο κ. Μπρακουμάτσος δήλωσε σήμερα τα εξής: '' Όσον αφορά την ουσία της υπόθεσης δεν θα προβώ σε ουδέν σχόλιο, καθόσον τούτο αντίκειται τόσο στις αρχές μου, όσο και στη φύση μιας δικαστικής Ένωσης. Διαφορετικά αυτό θα συνιστούσε χειραγώγηση της υπόθεσης εκ μέρους μου. Όσον αφορά τις δηλώσεις και τοποθετήσεις κέντρων του εξωτερικού σχετικά με την υπόθεση, τους γνωρίζω ότι: Το δικαιικό μας σύστημα αποτελεί οργανικό μέρος του δυτικοευρωπαϊκού δικαιικού συστήματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε με βάση τις αρχές του Διαφωτισμού και της Γαλλικής επανάστασης. Συστατικά στοιχεία αυτών είναι: α) Η εγγύηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας και κοινωνικής ιδιότητας και β) η διάκριση των εξουσιών. Οι σχετικές δηλώσεις εξωχωρίων φορέων και προσώπων του εξωτερικού περί χειραγώγησης της υπόθεσης επιστρέφονται τουλάχιστον ως άστοχες και με την παρατήρηση ότι οι απόψεις τους αυτές έχουν υπόψη τους αλλά δικαιικά συστήματα, που δεν έχουν αυτά τα γνωρίσματα και συνιστούν ανεπίτρεπτη επέμβαση στον τρόπο με τον οποίο απονέμεται η Δικαιοσύνη στη Χώρα μας.

Σε σχέση με τις τοποθετήσεις φορέων και προσώπων από το εσωτερικό της Χώρας τους θυμίζω ότι: Η υπόθεση του Βατοπεδίου είχε από τη γένεσή της πολιτικό πρόσημο, κάτι για το οποίο δεν ευθύνονται οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης. Συνεπώς οποιαδήποτε απόφανση του δικαστικού συμβουλίου θα είχε αρνητική υποδοχή ανάλογα με το περιεχόμενο και δυστυχώς η Δικαιοσύνη πάντα θα βρίσκεται στο κέντρο μιας διελκυστίνδας. Τούτο αποδεικνύει και στην πράξη εν προκειμένω: Τα λεγόμενα από διάφορους επώνυμους ή μη περί ουσιαστικής ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης είναι λόγια κενά περιεχομένου, αφού η καθημερινή πράξη τους αποδεικνύει το αντίθετο, όπως συνέβη με την συζητούμενη υπόθεση, όπου το διακύβευμα γι' αυτούς δεν ήταν τόσο η ουσία της υπόθεσης (την οποία και πολλοί δεν γνωρίζουν), αλλά η ιδιότητα του διωκομένου, κάτι ανεπίτρεπτο για τον δικαιικό μας πολιτισμό.

Το ποινικονομικό μας σύστημα δεν κάνει διακρίσεις ανάλογα με την κοινωνική ιδιότητα ή το θρήσκευμα ή την εθνική προέλευση κάθε διωκομένου. Ο καθένας όσο ψηλά και αν βρίσκεται, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις, θα τύχει της μεταχείρισης που προβλέπεται και συνεπώς στη συγκεκριμένη περίπτωση ουδεμία διάκριση ήταν νοητή''.