H aπαντηση του θανου δημαδη στην εσηεα

Στις 20/04 το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ με παρέπεμψε, μαζί με άλλους συναδέλφους, στο πειθαρχικό συμβούλιο της Ένωσης με το ερώτημα της οριστικής διαγραφής από τα μητρώα της. Ο λόγος είναι ότι δεν συμμετείχα στην απεργία που είχε προκηρυχθεί την... προηγούμενη μέρα. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε το απαντητικό υπόμνημα που κατέθεσα εγγράφως στο Δ.Σ. και το Πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ εξηγώντας τους λόγους της συνειδητής μη συμμετοχής μου σε τέτοιου τύπου απεργιακές κινητοποιήσεις και ζητώντας την ανάκληση της παραπομπής μου. Προς: Διοικητικό Συμβούλιο και Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ Ουάσινγκτον, 30 Μαίου 2012 Αγαπητοί συνάδελφοι, αναφορικά με την απόφασή σας να με παραπέμψετε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με το αιτιολογικό ότι ως ανταποκριτής του ΣΚΑΪ από την Ουάσινγκτον, όπου διαμένω, δεν αρνήθηκα λόγω της προκηρυχθείσας απεργίας στις 19/04 να δώσω την ανταπόκρισή μου στο κεντρικό δελτίο του τηλεοπτικού καναλιού από το οποίο εργάζομαι και βγάζω τα προς το ζην, επιτρέψτε μου να αναφέρω τα παρακάτω: - Η μη συμμετοχή μου στην ανακοινωθείσα τελευταία στιγμή απεργία που προκήρυξε εκείνο το απόγευμα η ΕΣΗΕΑ ήταν απόλυτα συνειδητή και εθελούσια. Ο πρώτος λόγος είναι διότι θεωρώ ότι κάθε εργαζόμενος σε οποιαδήποτε επαγγελματική ένωση μπορεί και οφείλει να είναι αυτεξούσιος χωρίς το συνδικάτο στο οποίο μετέχει να του αρνείται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής και της απόφασής του να ασκήσει το απαράβατο δικαίωμά του: που είναι το δικαίωμά στην εργασία. Πολύ, δε, περισσότερο να επιχειρεί να τον τιμωρήσει επειδή τελικό το ασκεί! - Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την ευρύτερη αντίληψή που έχω για τον τρόπο με τον οποίον εμείς οι εργαζόμενοι σε έναν χώρο υπό κατάρρευση, όπως αυτός των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στη χώρα μας, έχουμε τη δύναμη και την υποχρέωση να προασπίζουμε τα δικαιώματά μας και κυρίως τις θέσεις εργασίας που κάθε μέρα χάνονται είτε αυτές είναι σήμερα των συναδέλφων μας είτε αύριο οι δικές μας. Σε μία τέτοια συγκυρία όπου εργαζόμενοι και εργοδότες οφείλουμε από κοινού να βρούμε λύσεις ώστε από κοινού - το ξανατονίζω το “από κοινού”- να κρατήσουμε τα “μαγαζιά” στα οποία εργαζόμαστε όρθια, το να τραβάμε εμείς οι ίδιοι την “πρίζα” από αυτά, δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε “λύση” βιώσιμη για κανέναν, ούτε πρωτίστως για εμάς τους εργαζόμενους μισθωτούς του κλάδου. Νεκρώνοντας την ενημέρωση είναι μία εικονική και χωρίς αντίκρισμα ένδειξη αλληλεγγύης προς τους συναδέλφους που χάνουν τη δουλειά τους. Μετά από την απεργία ο απολυμένος συνάδελφος δεν ξαναγυρίζει στη δουλειά του. Το πιθανότερον είναι να ακολουθήσουν κι άλλοι τον δρόμο του. Γι’ αυτό πριν την αντίδραση σε μία απόλυση, υπάρχει το προγενέστερο στάδιο της πρόληψης ώστε αυτή να μη συμβεί. Και σε αυτό το στάδιο περιμένουμε από την ΕΣΗΕΑ να δράσει δυναμικά με διεκδικήσεις ουσιώδεις και προσαρμοσμένες στις επιταγές των καιρών. Όχι να δρα εκ των υστέρων και με μία “τυπολατρική” απεργία να θεωρεί ότι έτσι συμπαρίσταται και ότι αλλάζει προς το καλύτερο τα δεδομένα των τραγικών