Στο χορο και η εθνικη τραπεζα...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αγαπητό Fimotro,
Τρομολαγνείας συνέχεια και όπως όλα δείχνουν μέχρι τις εκλογές θα πάμε έχοντας εμπεδώσει δηλώσεις, απειλές, εκβιασμούς, επιστολές και όλα τα σχετικά. Όλοι οι έχοντες νόμιμο συμφέρον να μας πείσουν να...
κινηθούμε φιλομνημονιακά ψηφίζοντας, έχουν ρίξει στην αρένα τα '' σκληρά χαρτιά '' τους. Τα όσα ακούμε από το εξωτερικό, σίγουρα δε μας εντυπωσιάζουν πια, ενδιαφέρον όμως έχουν τα '' πυρά '' που δεχόμαστε εκ των έσω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ειδική έκθεση της Εθνικής Τράπεζας που δόθηκε χθες στην δημοσιότητα με '' τυχαία '' φυσικά επιλογή της χρονικής στιγμής. Θα μπορούσε βεβαίως κάποιος '' κακόπιστος '' να σκεφτεί γιατί την έκθεση αυτή τη δημοσιοποίησε η Εθνική Τράπεζα τώρα και όχι πχ πριν τις εκλογές του Μαΐου ή γιατί δεν το έκανε μετά τις επαναληπτικές εκλογές.
Όπως και να' χει στην έκθεση αυτή περιγράφεται ζοφερά και πάλι το τι μας περιμένει αν επιστρέψουμε στη δραχμή. Και οι φράσεις-κλειδιά παραμένουν πάντα οι ίδιες, ώστε να τις '' φρεσκάρει '' και να τις εμπεδώσει ο αυριανός ψηφοφόρος : περαιτέρω πτώση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα, βαθύτερη ύφεση, υποτίμηση του εθνικού νομίσματος που θα πλήξει τους ασθενέστερους οικονομικά, αύξηση της ανεργίας, αύξηση του πληθωρισμού, δυσκολία πρόσβασης σε συνάλλαγμα και βασικά αγαθά και αρκετά άλλα δυσοίωνα και δραματικά.
Και πως να μην αναρωτηθούμε τώρα όλοι οι Έλληνες που με μια κίνηση αλλάξαμε θυμωμένοι στις 6 Μαΐου το πολιτικό σκηνικό χρόνων τι από όλα τα παραπάνω δεν έχουν πάθει ήδη οι οικονομικά ασθενέστεροι της ελληνικής κοινωνίας, τι από τα παραπάνω δεν βιώνει εδώ και καιρό στην καθημερινότητα του ο μέσος Έλληνας, αν αυτός υπάρχει ακόμα, πληρώνοντας τις '' στραβοτιμονιές '' των ίδιων κυβερνώντων επί δεκαετίες. Και πως βεβαίως είναι δυνατόν να μας προτείνουν οι τρομολάγνοι που καθημερινά μας απειλούν, μας εκβιάζουν και μας τρομοκρατούν, να βρούμε λύσεις διατηρώντας και διαιωνίζοντας τα ίδια παλιά και φθαρμένα μοντέλα. Παροτρύνοντας μας να συνεχίσουμε να ζητάμε με τα ίδια ακριβώς δεδομένα και τις ίδιες ακριβώς πράξεις, διαφορετικό αποτέλεσμα, στην εξίσωση της ίδιας πολιτικής ανοησίας.