Εκλογες... λεμε τωρα...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αγαπητό Fimotro,
Λέξη -κλειδί της ελληνικής πραγματικότητας οι εκλογές. Εσωκομματικές, βουλευτικές και ξαφνικά, εκεί που εκλογές ακούγαμε και εκλογές δεν βλέπαμε, τώρα έχουμε την απόλυτη υπερπαραγωγή. Υπερπαραγωγή με ιδιαιτερότητες, όμως. Και στις δύο...
περιπτώσεις, οι επιλογές απολύτως περιορισμένες, κάκιστο δείγμα για μια δημοκρατική χώρα, αλλά και για ένα κόμμα που μετά την εξαθλίωση στην οποία βύθισε τον τόπο, δεν κατάφερε ούτε δύο υποψηφίους, έτσι για τα μάτια του κόσμου, να προτείνει στους ενδιαφερόμενους ψηφοφόρους του. Αλλά και στις βουλευτικές εκλογές, αν και όπως δείχνουν τα πράγματα, θα έχουμε πληθώρα προτάσεων, πέρα από κάθε φαντασία, π.χ κόμμα Κατσέλη- Καστανίδη, κόμμα διαγραφέντων, αντιμνημονιακών, γιαλαντζί αντιμνημονιακών, ολίγον μνημονιακών, κατά το ολίγον έγκυος, οι επιλογές μας πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένες. Κατά προτίμηση, σύμφωνα με τις υποδείξεις -προτιμήσεις των δανειστών μας, καλό θα ήταν να επιλέξουμε μεταξύ των φιλομνημονιακών κομμάτων, ακόμα καλύτερα δε μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Τα υπόλοιπα θα τα κανονίσουν εκείνοι. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε. Είναι όλα, απολύτως, υπό έλεγχο. Δεν θέλουν ούτε αυτοσχεδιασμούς, ούτε αιφνιδιασμούς. Μας κάνουν τη χάρη να πάμε μέχρι τις κάλπες, έτσι για να ξεδώσουμε και να αποσυμπιεστούμε, όπως λέει και ο Αντώνης Σαμαράς δίνοντας, μετά τις δηλώσεις του στη Μέρκελ άλλο νόημα στη λέξη '' εκλογές ''.
Και αναρωτιέται κανείς σε τι επίπεδα παρακμής πρέπει να βρίσκεται ένα πολιτικό σύστημα και ένα κράτος ολόκληρο, για να δέχεται αδιαμαρτύρητα τέτοια σκηνικά που μας γυρίζουν δεκαετίες ολόκληρες πίσω, σε πολιτικές συνθήκες τριτοκοσμικού προτεκτοράτου, συνθήκες που οι μεγαλύτεροι θα ήθελαν σίγουρα να ξεχάσουν, ενώ οι νεώτεροι να μην τις βιώσουν ποτέ.