Εναν αιωνα πισω...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αγαπητό Fimotro,
Μια άλλη όψη του δράματος που βιώνει η ελληνική μνημονιακή κοινωνία, αλλά δυστυχώς και ολόκληρη η Ευρώπη, λόγω της οικονομικής κρίσης, μια Ευρώπη που τόσο πολύ αγωνίζεται για τη διάσωση και το...
κοινό της νόμισμα, έρχεται και πάλι στο φως της δημοσιότητας ως γροθιά στο στομάχι, επιβεβαιώνοντας ότι τις περισσότερες φορές πληρώνουν τα σπασμένα αυτοί που δεν φταίνε. Αναφέρομαι στο φαινόμενο της εγκατάλειψης βρεφών και παιδιών από τους γονείς τους σε μαιευτήρια, ιδρύματα, νοσοκομεία, παιδικά χωριά, προκειμένου να τους εξασφαλίσουν τουλάχιστον μια στέγη και ένα πιάτο φαγητό. Καθώς το φαινόμενο γίνεται ολοένα και εντονότερο αποφασίστηκε να εγκατασταθούν και πάλι στις εισόδους των ιδρυμάτων βρεφοδόχοι, ώστε τουλάχιστον τα βρέφη που εγκαταλείπονται να μην κινδυνεύουν από την έκθεση τους.
Στην Ελλάδα ειδικότερα, απελπισμένες μάνες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα μωρά τους, στο μαιευτήριο, λίγες ώρες αφού τα φέρουν στον κόσμο, στο '' Έλενα '', στο ''Αλεξάνδρα '', στη Μονάδα Νεογνών του Γ.Κ Νίκαιας, ενώ το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται και στα Νοσοκομεία Παίδων '' Αγλαΐα Κυριακού '' και '' Αγία Σοφία '', καθώς στο '' Κέντρο Βρεφών Μητέρα '' επικρατεί το αδιαχώρητο και αδυνατεί να φιλοξενήσει άλλα βρέφη.
Και έτσι, αντί να πηγαίνουμε μπροστά, γυρίζουμε πίσω, κάνοντας άλμα από τον 21ο στον 20ο αιώνα, επαναφέροντας στο λεξιλόγιο μας, ως αποτύπωση της δραματικής μας καθημερινότητας, λέξεις όπως '' βρεφοδόχος'' , '' μετανάστευση '', '' πείνα '', τραυματισμένοι οικονομικά, πολιτικά, κυρίως όμως κοινωνικά και ηθικά.