Η αληθεια για το νερο

Επί μήνες τώρα, οι Θεσσαλονικιοί βομβαρδιζόμαστε από έναν ανελέητο πόλεμο προπαγάνδας σχετικά με το νερό της πόλης μας. Ένα ετερόκλητο μέτωπο από συνδικαλιστές, δημάρχους και...
δημοτικούς συμβούλους που αναζητούν κομματική στήριξη, κρατικοδίαιτους εργολάβους, μέχρι και Γερμανικές μη κυβερνητικές οργανώσεις κόντεψε να μας πείσει ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε το πολυτιμότερο δημόσιο αγαθό, το νερό. Πριν λίγες μέρες τολμήσαμε να πούμε μερικές αλήθειες που μέχρι σήμερα κανείς δεν είχε το κουράγιο να πει. Ταράξαμε τα νερά.
Η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή. Λίγες μέρες αργότερα, ο Δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης βγήκε με θάρρος και είπε τα αυτονόητα:
· Η διαχείριση του νερού δεν είναι εύκολη υπόθεση,
· το μάνατζμεντ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια σε όλον τον κόσμο είναι πιο αποτελεσματικό, και
· σημασία δεν έχει σε ποιόν ανήκει η εταιρεία, αλλά ποιος καθορίζει τις τιμές.
Όπως μόνο αυτός θα μπορούσε να το πει: "Δεν με νοιάζει αν ανήκει στο Ρεκφέλερ ή στο Στάλιν - Η τελική τιμή με νοιάζει". Επειδή για πολλούς μήνες ακουγόταν μόνο η προπαγάνδα των κρατικιστών, εμείς δεν θα σταματήσουμε να γράφουμε τη γνώμη μας και να αναπτύσσουμε τα επιχειρήματα υπέρ της αποκρατικοποίησης. Ας γίνουμε κουραστικοί, αρκεί να υπάρξει κάποια ισορροπία στην ενημέρωση. Το νερό, λοιπόν, δεν παραχωρείται, ΔΕΝ πουλιέται. Παραμένει περιουσία του Ελληνικού λαού.
Επίσης ΔΕΝ πουλιούνται οι υποδομές και τα δίκτυα.
ΔΕΝ πουλιούνται τα αντλιοστάσια, οι αγωγοί ύδρευσης και αποχέτευσης, τα διυλιστήρια, οι βιολογικοί καθαρισμοί. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ανήκουν στην ΕΥΑΘ! Ανήκουν σε ξεχωριστή εταιρεία, την ΕΥΑΘ Παγίων που παραμένει 100% κρατική, όπως είναι σήμερα. Ακόμη και οι επενδύσεις που θα κάνει ο ιδιώτης, στο τέλος της σύμβασης θα αποτελούν κι αυτές περιουσία του Ελληνικού λαού! Το μόνο πράγμα που παραχωρείται στον ιδιώτη είναι το πλειοψηφικό πακέτο της εταιρείας που διαχειρίζεται τις υπηρεσίες ύδρευσης. Τις τιμές μετά την αποκρατικοποίηση θα τις καθορίζει η ρυθμιστική αρχή, δηλαδή η Ειδική Γραμματεία Υδάτων.
Το πλαίσιο της τιμολογιακής πολιτικής θα περιγράφεται ρητά στη σύμβαση παραχώρησης. Ήδη, ο Υπουργός Οικονομικών έχει δηλώσει ότι για την πρώτη πενταετία της σύμβασης οι τιμές θα κινηθούν καθοδικά. Αυτό δεν αποτελεί ευχολόγιο. Είναι μια πραγματικότητα που επιβεβαιώνει η Ευρωπαϊκή εμπειρία.
Ανάμεσα στις 30 μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης υπάρχουν πολλές με ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης όπου οι τιμές είναι φθηνότερες από άλλες με κρατικές ή δημοτικές επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, η Βαρκελώνη και το Μιλάνο, με ιδιωτικές εταιρείες, πουλούν το νερό φθηνότερα από την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.
Αντίθετα, ανάμεσα στις πόλεις με το ακριβότερο νερό στην Ευρώπη είναι και οι περισσότερες Γερμανικές πόλεις, όπου η διαχείριση ανήκει στους δήμους. Ας τα βλέπουν αυτά κάποιοι που μας έφεραν στη Θεσσαλονίκη Γερμανικές μη κυβερνητικές οργανώσεις για να μας πουν τι πρέπει να κάνουμε με το νερό μας.