Ο στρεβλος και παρεξηγημενος ελληνικος σοσιαλισμος

Γράφει ο Δημήτρης Γιάκας Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
Αγαπητό Fimotro,
«Με την ευκαιρία των 38 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, μια αποτίμηση για το πώς εξέλαβαν οι Έλληνες την γέννηση και την εφαρμογή του δικού τους Σοσιαλισμού». Πριν από 30 περίπου χρόνια ο ελληνικός λαός αποφάσισε να ασπαστεί τον σοσιαλισμό...
με ηγέτη τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε, με το κλίμα ευφορίας που επικρατούσε, πιστεύαμε πως τα μακροχρόνια προβλήματά μας θα λύνονταν μονομιάς με την Ελλάδα πλέον στον αστερισμό του σοσιαλισμού. Την εποχή εκείνη στην δυτική Ευρώπη ο σοσιαλισμός κέρδιζε συνεχώς έδαφος σε μια προσπάθεια των ευρωπαίων να αποδεσμευτούν από τα συσσωρευμένα δεινά των συντηρητικών κυβερνήσεων. Οι Έλληνες, ένας λαός που μόλις είχε βγει από μια επτάχρονη δικτατορία ενώ πριν από αυτή, είχε διέλθει από μακρά περίοδο πολιτικής αστάθειας. Μη ξεχνάμε επίσης ότι το ελληνικό κράτος μόλις πριν από εκατό πενήντα χρόνια είχε δημιουργηθεί. Πριν από αυτό, ο ελληνικός λαός είχε διανύσει 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Οθωμανούς και πριν ακόμα από αυτούς είχε διάγει άλλα 1500 χρόνια περίπου υποδούλωσης από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Όλα αυτά λοιπόν τα χρόνια όταν η Ευρώπη εξελισσόταν διαρκώς και το κίνημα του διαφωτισμού είχε μεταδοθεί παντού, οι έλληνες καταπιεσμένοι από την ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία και κατόπιν από τους Τούρκους πάσχιζαν απλά για την επιβίωση. Ένας δημοκρατικά ανώριμος λαός που επί 2000 χρόνια περίπου δεν ήξερε τι σημαίνει ελευθερία, τι σημαίνει δημοκρατία και τι δημοκρατικοί θεσμοί, του ‘ρθε ξαφνικά η ιδέα να γίνει σοσιαλιστής. Ένας λαός, που μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες έκλεβε για να επιβιώσει από τους Οθωμανούς δυνάστες, να έχει σοσιαλισμό και να προσπαθεί ίσος προς ίσον να σταθεί όρθιος μέσα στο ευρωπαικό γίγνεσθαι της εποχής. Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο εύκολα διότι το σοσιαλιστικό ιδεώδες χρειάζεται πρώτα απ’ όλα ωριμότητα. Χρειάζεται αποδοχή των δημοκρατικών θεσμών, της συνολικότητας και πάνω απ όλα αλτρουισμό. Τίποτα απ όλα αυτά δεν είχε ο έλληνας. Νομίζαμε ότι θα καθόμαστε και χωρίς προσπάθεια θα πέφτει μάνα εξ ουρανού. Νομίζαμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι κυβερνήσεις του σαν μάγοι θα μας οδηγούσαν στη γη της επαγγελίας. Σοσιαλισμός σημαίνει κοινωνικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, χρηστή διαχείριση και προ πάντων πολύ σκληρή δουλειά. Ο ρόλος του λαού δεν είναι μόνο να ψηφίζει σοσιαλιστικά. Είναι να συμμετέχει στους θεσμούς και στις διαδικασίες με σκληρή δουλειά προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Ο ατομικισμός χαρακτηρίζει μόνο τις καπιταλιστικές κοινωνίες. Η προσαρμογή λοιπόν στα νέα δεδομένα ήταν πολύ δύσκολη και σ’ αυτές τις δυσκολίες προστέθηκαν η ταχύτατη εξάπλωση της παγκοσμιοποίησης, η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, το άνοιγμα των φθηνών αγορών της ανατολής και από την άλλη πλευρά οι περιορισμοί της Ε.Ε. σε όλους τους παραγωγικούς τομείς. Με την ανταγων