Ολοκαυτωμα...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Aγαπητό Fimotro,
Ολοκαύτωμα χθες έξω από τη Βουλή, ολοκαύτωμα και μέσα στη Βουλή. Έξω καταστρεφόταν η νεότερη ιστορία της Ελλάδας και μέσα στη Βουλή υπέγραφαν την καταδίκη της σύγχρονης Ελλάδας. Και μέσα στη Βουλή και έξω απ' αυτήν, όλοι σε...
διατεταγμένη υπηρεσία. Ο καθένας εκτελούσε τον ρόλο που του είχαν αναθέσει. Πιστά, συνειδητά, αριστοτεχνικά. Και όλα πήγαν ρολόι. Και ο Πρωθυπουργός με γερμανική ψυχραιμία, συνέχισε με την ίδια χαρακτηριστική ψυχρή του εκφορά του λόγου, να μας εκτελεί έναν- έναν. Εξακολούθησε στην ομιλία του να μνημονεύει τον Εμφύλιο, την Δικτατορία, όπως ακριβώς έκανε και προχθές, αλλά συνέχισε να '' αγνοεί '' την Κατοχή, την γερμανική Κατοχή. Γι΄ αυτήν ούτε λέξη. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Για προφανείς λόγους.
Και η Αθήνα φλεγόταν. Ποιος νοιάζεται όμως για τα ιστορικά κτίρια που παραδόθηκαν στις φλόγες ; Ποιος νοιάζεται για την εικόνα που αντίκρισαν τα μάτια μας σήμερα με το φως της ημέρας ; Ποιος νοιάζεται για το κομμάτι της Ιστορίας που χάθηκε ανεπιστρεπτί ; Κανείς. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι χθες υπερψηφίστηκε η νέα δανειακή σύμβαση. Εξάλλου ο Ε. Βενιζέλος ήταν απολύτως σαφής χθες : το σημαντικό είναι το πρωί οι αγορές να ξέρουν ότι είπαμε και πάλι '' ναι σε όλα '' . Όλα τα άλλα, ασήμαντα. Όπως φυσικά και η γνώμη του ελληνικού λαού. Απολύτως ασήμαντη.