Αμα δεν γίνεις γιάπης, κοίτα να γίνεις Λιάπης

Ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος γράφει πως λενε πως η εξουσια διαφθειρει, αλλα η απολυτη εξουσια διαφθειρει απολυτα. Η κοινοβουλευτικη δημοκρατια στην Ελλαδα ειναι σε κρiση.

Eίναι ο τρόπος που λειτουργούν τα media, σήμερα, που μεγεθύνει συμπεριφορές τύπου Λιάπη. «Τι εννοείς;», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. «Δεν θα έπρεπε να αναδείξουν τα media

μία τέτοια συμπεριφορά, επειδή είναι κάτι που θα είχε κατανάλωση ως "ειδησεογραφικό προϊόν"»;
Εννοω ότι για τα media εκείνο που προέχει είναι να πουλήσουν το περιτύλιγμα και όχι να ασχοληθούν με το προϊόν. Για τον τρόπο που λειτουργούν, είναι στη φύση τους η υποκρισία και η ενασχόληση με το επουσιώδες, το περιττό, το τριτεύον. Διαφορετικά, θα έπρεπε να ασχοληθούν με τα αίτια που γεννούν συμπεριφορές τύπου Λιάπη, η οποία ούτε πρωτοφανής είναι ούτε η πιο προκλητική από άλλες στο παρελθόν. Κάνει όμως μεγαλύτερο «γκελ» λόγω της οικονομικής κρίσης και της αντήχησής της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τα media, μάλιστα, αυτή την αντήχηση την πουλάνε ως «είδηση» εφάμιλλης αξίας με εκείνη που την προκάλεσε. Το ίδιο η πέτρα που πέφτει στη λίμνη, το ίδιο και οι κυματισμοί που σηκώνει. Για το χέρι που την πέταξε –και γιατί- στη λίμνη, ούτε κουβέντα. Βέβαια, τα media δεν ασχολούνται με τα αίτια που γεννούν τέτοιου είδους συμπεριφορές, γιατί θα γίνουν μέρος του προβλήματος. Είναι υποχρέωσή τους να συντηρούν τέτοιου είδους συμπεριφορές. Είναι δουλειά τους να μιλούν για την πέτρα που πέφτει στη λίμνη, γιατί το χέρι που πέταξε την πέτρα είναι αυτό που τα στηρίζει, στο πλαίσιο της διαπλοκής.

Τα media αναπαράγουν μία βολική αντίληψη που προετοιμάζει και συντηρεί τους Λιάπηδες. Είναι μία αντίληψη για την επιτυχία. Που έρχεται μόνο αν εκμεταλλευθείς κάθε «παράθυρο» στην ηθική και τους νόμους, πόσω μάλλον αν είσαι από εκείνους που φτιάχνουν τους νόμους. Νόμους περί ευθύνης υπουργών, νόμους για το ακαταδίωκτο, νόμους αμνήστευσης. Λένε πως η εξουσία διαφθείρει, αλλά η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ελλάδα -πιθανόν και αλλού- είναι σε κρίση. Αρρωστη, ατελής, διεφθαρμένη. Γι' αυτό φρόντισε να διαμορφώνει εκλογικά συστήματα που θα ροκάνιζαν την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και θα την έκαναν μία ολιγαρχία, επί της ουσίας. Μία απόλυτη εξουσία με φερετζέ δημοκρατίας, όπως η σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία με το μπόνους των 50 εδρών. Οπως η παλαιότερη πολιτική επιχειρηματολογία που έκανε λόγο για «εκλογικούς νόμους που θα δίνουν ισχυρές κυβερνήσεις», εξασφαλίζοντας την κυριαρχία ενός διεφθαρμένου δικομματισμού.
«Αφου ολοι ιδιοι ειναι»

Αυτή η κατάπτωση δεν οφείλεται στη δημοκρατία, αλλά στην ηθική αντίληψη που διαμορφώνουν στους πολίτες η παιδεία και οι θεσμοί. Οταν η ηθική αντίληψη που με συνέπεια καλλιεργείται για χρόνια υποστηρίζει ότι αν σου δωθεί η ευκαιρία «να τα πιάσεις» (να ωφεληθείς δηλαδή προσωπικά, παραβαίνοντας τόσο τον ηθικό περιορισμό όσο και τον νομικό) χωρίς συνέπειες και δεν το κάνεις, είσαι μαλάκας. Η ρήση για εκείνον που έχει το μέλι στα χέρια και δεν το γλείφει. Η παροιμία «μπορείς, να κλέψεις, κλέψε. Μπορείς, όμως, να κρυφτείς;». Ροκάνισε τα κριτήρια κάποιου για την πολιτική ηθική και τους νόμους και θα κερδίσεις τους καρπούς της αντίληψης «όλοι ίδιοι είναι». Με αυτούς τους καρπούς θα μεγαλώσουν εκείνοι που αύριο θα ψηφίζουν Χ.Α. επειδή καταγγέλλει τους ανήθικους, ενώ η Χ.Α. είναι η άλλη όψη του νομίσματος που καταγγέλλει.

Περιστατικα με την ίδια γενεσιουργό αιτία, όπως αυτή του Λιάπη, έχουν προηγηθεί πάμπολλα. Από τους Ταμήλους, Τσοχατζόπουλους, Μαντέληδες, Παπακωνσταντίνου, εκείνους που «έκαναν παρέα» τους κάθε λογής Χριστοφοράκους, που τάχθηκαν με πάθος υπέρ των Ολυμπιακών και διαχειρίστηκαν αδιαφανώς κρατικό χρήμα. Που ήταν διευθυντές εξοπλισμών και «ελέησαν» πολλούς, αφού φρόντισαν να ευνοηθούν πρώτα αυτοί. Που ήταν πρωθυπουργοί, αλλά δεν υπέστησαν καμία συνέπεια που ο διευθυντής του πολιτικού τους γραφείου έκανε βόλτα ορφανά εκατομμύρια, γιατί «δεν γνώριζαν». Πολλοί που θα μάθουμε αργότερα ή δεν θα μάθουμε ποτέ. Αλλά και αν το μάθουμε αργότερα, θα έχουν αμνηστευθεί ή θα υποστούν μία τιμωρία που θα είναι ανεπαρκής είτε δεν θα είναι τιμωρία. Η διαγραφή Λιάπη από τη Ν.Δ. είναι σαν να κλείνεις έναν τραπεζικό λογαριασμό που δεν μπορεί ή δεν υπάρχει λόγος να χρησιμοποιείται.

Η ενδεχομενη τιμωρία του στο δικαστήριο για τις πλαστές πινακίδες θα εξαγοράζεται. Αν στις επομενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει την πλειοψηφία, θα πρέπει να γνωρίζει πως στο αξιακό επίπεδο, σε επίπεδο ηθικής, θα κριθεί πολύ πιο αυστηρά από κάθε προηγούμενο. Πιο αυστηρά και από τον χαρακτήρα και τα αποτελέσματα των κυβερνητικών χειρισμών στο επίπεδο οικονομίας. Αλλιώς, όλοι θα μπορούν να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με την προτροπή «άμα δεν γίνεις γιάπης, κοίτα να γίνεις Λιάπης. Ή, έστω, Κωστόπουλος».

Πηγή: SportDay