Δρόσος: Δικαιώθηκε σε όλα η βασίλισσα…

Είναι η ώρα της Ρεάλ και μάλλον είναι και η χρονιά της, μετά από το 1995 να το σηκώσει. Ήταν το μοναδικό τρένο μέχρι στιγμής που δεν έκανε στάση και μάλλον δεν θα την κάνει ούτε και με την Μακάμπι στον τελικό της Κυριακής.

Η Μακάμπι είναι μία ομάδα που έχει βαριά φανέλα, αλλά από την άλλη η Ρεάλ, λογικά δεν θα έχει κανένα πρόβλημα στο να πάρει και εύκολα το τρόπαιο. Και μάλλον το δικαιούται, από την στιγμή που επέλεξε μόνη της την πορεία της και τους αντιπάλους της και δικαιώθηκε.

Με την Ζαλγκίρις όταν έχασε, ήξερε ότι θα πέσει πάνω στον Ολυμπιακό

και στην Μπάρτσα στα ημιτελικά του Μιλάνο. Μπορεί με τον Ολυμπιακό να τα χρειάστηκε και να πήγε σε 5ο παιχνίδι, αλλά από την άλλη δίκαια προκρίθηκε. Και με την Μπαρτσελόνα, κέρδισε τόσο εύκολα όσο δείχνει και το σημερινό τελικό σκορ, αφού όταν και η διαφορά ήταν σε μονοψήφιο νούμερο έδειχνε να έχει λύσεις και να έχει το παιχνίδι στον απόλυτο έλεγχο της.

Η Ρεάλ το πιο σημαντικό είναι ότι έχει παίξει και πολύ ωραίο μπάσκετ και είναι αυτό που χαίρεσαι να το βλέπεις. Και καλό μπάσκετ σε συνδυασμό με αποτελέσματα είναι ότι καλύτερο τόσο για το άθλημα όσο και για την ίδια την ομάδα και δεν είναι και διόλου εύκολο αυτό. Μπορεί να μην είναι ομάδα του προπονητή, οι προσωπικότητες και το ταλέντο της να την έφεραν μέχρι εδώ στο Μιλάνο, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Αυτή είναι η Ρεάλ που ξέρουμε από πέρσι και είναι η αλήθεια πολλά τα 20 χρόνια σχεδόν που έχει να πάρει Ευρωλίγκα. Ο Γιουλ είναι αυτός που έχει κάνει την διαφορά στην φετινή Ρεάλ, έστω αν δεν τον έχουν σε τόσο μεγάλη εκτίμηση και μαζί με τον Ρούντι λύνουν και δένουν στην περιφέρεια. Και ακολουθεί ο Ροντρίγκεζ, ο δικός της Ουέστμπρουκ…

Για την Μπαρτσελόνα δεν μπορεί να μην πούμε δύο λόγια. Τα είπαμε στο προηγούμενο κείμενο που είχαμε γράψει, αν έχει 30 εκατομμύρια μπάτζετ, μίνιμουμ κάθε χρόνο και παίρνεις μία Ευρωλίγκα, δεν το λες και επιτυχία. Φέτος θεωρήσαμε ότι ο Πασκουάλ δεν θα πελαγοδρομήσει, αλλά όχι μόνο το είδαμε αυτό αλλά άφησε την ομάδα του να διασυρθεί, από τον μισητό αντίπαλο. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από απλά μία ήττα και ένας αποκλεισμός για τους Καταλανούς. Μάλλον μπερδεύτηκε με την νίκη που έκανε στο Ελ Κλάσικο, στο αδιάφορο παιχνίδι του περασμένου Σαββατοκύριακου για την ισπανική λίγκα, ουσιαστικά πάντως φέτος, όπου τον έχει πετύχει ο Λάσο και η ομάδα του τον έχει κεράσει τούρτα…. Αν ήταν σε ελληνικό πάγκο πάντως και έκανε τέτοια ήττα σαν την σημερινή, μπορεί και να τον είχαν ειδοποιήσει να μην μπει στο αεροπλάνο. Το χουμε πει και πάλι, δεν είναι μόνο αν χάνεις, αλλά και το πώς χάνεις και από τον ποιον χάνεις…

Και όχι και τίποτα, φέτος ο Σωτήρης Γεωργίου ήλπιζε, ότι ο προπονητικός «παρκαδόρος», μεταμορφώθηκε σε οδηγό της φόρμουλα… Αλλά έβγαλε το μαγικό του γοβάκι πολύ νωρίς, για την ακρίβεια πριν το φορέσει. Μα καλά ρε Τσάβι από την Ρεάλ 62-100.. στον τελικό;

Σχόλιο από το Μιλάνο: Μάκης Δρόσος