Παγωμένοι κι άπλυτοι!

Η τοποθεσία (στην ορεινή Ναυπακτία) που γίνεται το σεμινάριο των διαιτητών είναι μαγική, όμως αυτό από μόνο του δεν φτάνει κι ο Ηλίας Καφφές είναι υπόλογος για την επιλογή, απέναντι στους διαιτητές που είναι… έξαλλοι!

Παραβλέπουμε την ταλαιπωρία για τα χιλιόμετρα που διένυσαν μέχρι να φτάσουν εκεί, αρκετά εκ των οποίων σε χωματόδρομο. Και μπορεί το μεγάλου κυβισμού τζιπ του ιδιοκτήτη, Τάσου Δελημπαλταδάκη, να αντέχει, δεν ισχύει όμως το ίδιο με τα αυτοκίνητα των διαιτητών.

Τα

πρώτα παράπονα (όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια είναι τα λιγότερο σημαντικά) ξεκίνησαν με το γεύμα. Φτωχό σε ποικιλία, άγευστο (όπως οι ίδιοι λένε), ακατάλληλο για ανθρώπους που θα… αγωνιστούν. Σε τέτοιο ξενοδοχείο, περιμέναμε καλύτερη ποιότητα.

Στα δωμάτια δεν υπάρχει θέρμανση! Το κρύο, ειδικά τις βραδινές ώρες, ήταν τσουχτερό (είναι σε υψόμετρο το ξενοδοχείο) και τα κλιματιστικά απενεργοποιημένα. Τα παράπονα στη ρεσεψιόν αντιμετωπίστηκαν με την ατάκα "ελάτε να σας δώσουμε κουβέρτες"!

Γράψαμε και πριν, η τοποθεσία είναι πανέμορφη, αλλά αυτό δεν φτάνει. Το πιο κοντινό παντοπωλείο βρίσκεται αρκετά χιλιόμετρα μακριά. Ευτυχώς που οι διαιτητές δεν καπνίζουν (λέμε τώρα) και δεν χρειάστηκε κανείς να πάρει τσιγάρα.

Το καλό στην ιστορία είναι πως -θέλοντας και μη- θα υπάρξει σύσφιξη σχέσεων, αφού για τρεις μέρες θα μείνουν στον ίδιο χώρο, δίχως επιλογές. Κατά παράδοση, στα σεμινάρια οι "γκρίζοι" βγαίνουν από το ξενοδοχείο, να διασκεδάσουν. Στην ορεινή Ναυπακτία, ανάμεσα στα τσακάλια, στους λύκους και στις αρκούδες, δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα.

Αυτούς που λυπάμαι είναι τους παράγοντες της ΟΔΚΕ και της ΚΕΔ, που (όχι πάντα όλοι μαζί) έκαναν βραδινές εξορμήσεις σε… σκυλάδικα της περιοχής. Τώρα, όλοι μέσα κι ο ένας να παρακολουθεί τον άλλο.

Αφήσαμε το… καλύτερο (χειρότερο) για το τέλος: Οι διαιτητές ξύπνησαν και στα δωμάτια δεν υπήρχε νερό. Από τη ρεσεψιόν τους είπαν ότι υπάρχει πρόβλημα, οπότε πήγαν άπλυτοι για μάθημα. Φαντάζομαι πως χειρότερα δεν γίνεται, εκτός κι αν υπάρχουν κι άλλες εκπλήξεις στην πορεία.

Στο καλωσόρισμά του, πάντως, ο Στέλιος Σημεωνίδης ζήτησε "συγνώμη για όλη αυτή την ταλαιπωρία μέχρι να φτάσουν". Πού να φανταστεί πως τα χειρότερα άρχιζαν από τη στιγμή που έφτασαν και μετά.

Εν ολίγοις, Ηλία μου, αυτή η επιμονή να γίνει ντε και καλά εκεί το σεμινάριο δεν σε δικαίωσε. Προφανώς πόνταρες στην όμορφη τοποθεσία και όχι στις βασικές παροχές που πρέπει να προσφέρει ένα ξενοδοχείο στους θαμώνες του. Ενδεχομένως, πίστεψες πως ένα τέτοιο ξενοδοχείο (τόσο καλό εξωτερικά εννοώ) θα πληροί τις προϋποθέσεις, αλλά ο θησαυρός αποδείχθηκε άνθρακας και εσύ είσαι υπόλογος απέναντι τους ταλαιπωρημένους (και άπλυτους) διαιτητές.