Θαύματα έκανε μόνο... ο Χριστός

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα στερούσε από τον εαυτό του ένα νέκταρ που δικαιούται να ρουφήξει μέχρι τελευταίας σταγόνας αν με τη λήξη του πέμπτου και θριαμβευτικού αγώνα της Λοκομοτίβ με τη Μπαρτσελόνα σκεφτόταν... Ελληνικά.

Αν έμπαινε στο "τριπάκι" χιλάδων συμπατριωτών του που με το άκουσμα της κόρνας της λήξης άρχισαν τα περί εκδίκησης, απάντησης, δικαίωσης και άλλα σχετικά με έναν μικρόκοσμο περιορισμένο εντός των δικών μας συνόρων.

Είναι απίθανο ο μοναδικός Ελληνας προπονητής κάτοχος της Ευρωλίγκας να υπέβαλε τον εαυτό του σε εκούσιο μαρτύριο. Είναι απίθανο να άφησε να του... ξεφύγει

έστω μια στιγμή πανηγυρισμού του θριάμβου στον οποίο οδήγησε το νέο του δημοούργημα. Αυτό για το οποίο σε διάρκεια μηνών δεν μιλάνε μόνο οι συμπατριώτες του αλλά και όλη η μπασκετική Ευρώπη με θαυμασμό.

Είναι άδικο να χαρακτηρίζεται θαύμα η πορεία της Λοκιμοτίβ. Οχι μόνο επειδή θαύματα έκανε μόνο... ο Χριστός, αλλά κι επειδή μια μεθοδική και άκρως αποτελεσματική δουλειά χρόνων δεν έχει καμία σχέση με μεταφυσική και ανώτερες δυνάμεις.

Οσο ο Μπαρτζώκας είναι βασικός υποψήφιος για τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς στη φετινή Ευρωλίγκα, τόσο τα αφεντικά της ομάδας είναι οι βασικοί υποψήφιοι για παράγοντες της χρονιάς επειδή τον επέλεξαν. Δύσκολα θα έβρισκαν καλύτερα χέρια για ν εμπιστευτούν τα λεφτά τους. Οχι μόνο την αμοιβή του, αλλά κι αυτά που επένδυσαν για παίκτες.

Ο Μπαρτζώκας επιβεβαιώνει ότι είναι χαρισματικός στο "χτίσιμο" μιας ομάδας. Το είχε δείξει με τον Ολυμπιακό που κατέκτησε την Ευρωλίγκα και έμεινε απαράλλαχτος την επόμενη χρονιά όχι μόνο από τον ίδιο που ήταν φυσιολογικό αλλά και από τον δίαδοχό του. Ο Σφαιρόπουλος δεν είναι αφελής να κάνει αλλαγή για την αλλαγή σε ένα άριστα δομημένο σύνολο παρά μόνο κράτησε σωστά το τιμόνι και το οδήγησε σε έναν ακόμα ευρωπαικό τελικό.

Εκ των πραγμάτων επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά ότι είναι ιδανικός και για να καθοδηγεί τα δημιουργήματά του. Συνδυάζοντας ουσία και θέαμα, προσφέροντας μοντέρνα και αποτελεσματικά σύνολα από αυτά που νικάνε τους αντιπάλους και... κερδίζουν το φιλοθέαμον ουδέτερο κοινό.

Ο Μπαρτζώκας θα δικαιούταν να γίνει και... χαιρέκακος και είρωνας και πολλά άλλα αυτές τις ώρες. Απολαμβάνοντας τον θρίαμβό του και αναλογιζόμενος ότι δεν... αγίασε στον τόπο του. Πιο πιστή εφαρμογή του κάθε εμπόδιο για καλό, όμως δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Οι άξιοι δε χάνονται και ο κόουτς εξαργύρωσε την αξία του κάπου που εκτιμά μια... νορμάλ μπασκετική ζωή, μακριά από παραλογισμούς και ισοπεδωτικές πρακτικές.

Ο Μπαρτζώκας επειδή είναι άνθρωπος με οξεία αντίληψη ξέρει από τώρα ότι θα είναι περιζήτητος σύντομα από κλαμπ με μεγαλύτερο ειδικό βάρος από την Λοκομοτίβ που τόσο απότομα αλλά και τόσο δίκαια έβαλε στον χάρτη της ελίτ του ευρωπαικού μπάσκετ. Είναι βέβαιο όμως ότι αυτές τις δάφνες θα τος βάλει στην άκρη γιατί έχει άλλα που προηγούνται. Οποιος τον ξέρει έστω και λίγο είναι βέβαιος ότι την ομάδα του δεν θα την ετοιμάσει για να πάει στο Βερολίνο για να το δοασκεδάσει. Μάλλον όχι μόνο για αυτό...