Τίποτα δεν (μας) χαρίζεται

Αποστολή εξετελέσθη… Δύσκολη εξ ορισμού, αφού οι Τούρκοι από τη μια δεν είχαν τίποτα να χάσουν, από την άλλη μόνο αδιάφοροι δεν ήταν (αν… βούταγαν έτσι στο παρκέ σε κάθε αγώνα, ενδεχομένως τώρα να μην είχαν τον ισχνό απολογισμό νικών και στον πάγκο να κάθονταν ακόμα ο Πιανιτζιάνι) και η νίκη του Ολυμπιακού δεν μπορούσε να είναι εύκολη.

Βεβαίως, οι… αρχοντοχωριάτες (υπάρχουν και στους δύο "αιώνιους") ενοχλήθηκαν που δεν έκαναν ο Σπανούλης και η παρέα του "παρέλαση" στην Πόλη. Λες και έχουμε

υπογράψει σύμβαση ότι θα κερδίζουμε κάθε αντίπαλο και πως σε κάθε φάιναλ φορ οι δύο θέσεις είναι κλεισμένες από Ολυμπιακό (εν προκειμένω) και Παναθηναϊκό (κι εκεί τα ίδια λένε).

Είναι φοβερό να βλέπεις παίκτες που έχουν κερδίσει σχεδόν τα πάντα να είναι ταπεινοί και… ξεβράκωτους (με όλη τη σημασία της λέξης) και απαίδευτους αθλητικά τύπους να καβαλάνε καλάμι στην εξέδρα ή στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Λες κι είχαν κι αυτοί συμμετοχή…

Ο Ολυμπιακός έφτασε σε άλλη μια μεγάλη νίκη. Και κάθε νίκη στο Top16 είναι μεγάλη. Κάθε αντίπαλος είναι υπολογίσιμος, πόσο μάλλον ομάδες με δαπάνες σε έμψυχο υλικό, όπως η Φενέρμπαχτσε.

Ο Ολυμπιακός δεν είναι ακόμα καλός, δεν είναι όσο καλός ήταν πριν από καιρό, αλλά το γεγονός ότι στη 12άδα υπήρχαν τρεις παίκτες (Πρίντεζης, Άντιτς, Πάουελ) προερχόμενοι από τραυματισμό και ένας (Πέρκινς) που δεν έχει ενσωματωθεί, αποτελεί σοβαρή δικαιολογία. Βεβαίως, και η Φενέρ είχε σημαντικές απώλειες, αλλά στο τελικό ζύγισμα οι "ερυθρόλευκοι" αποδείχθηκε ότι πάτησαν… βαρύτερα το παρκέ.

Η ομάδα του μεγάλου λιμανιού ΔΕΝ έχει διασφαλίσει ακόμα την πρόκριση στους "8". ΝΑΙ, είναι το απόλυτο φαβορί. ΝΑΙ έχει την τύχη στα χέρια της. Αλλά ακόμα δεν έχει "καθαρίσει", γι' αυτό πριν από τη μελέτη των σεναρίων καλό είναι να "κλειδώσει" η πρόκριση κι όλα τα άλλα είναι δευτερευούσης σημασίας.

Αναρωτιέμαι εδώ και καιρό γιατί γίνεται τόσος ντόρος για τη διασφάλιση του πλεονεκτήματος. Μήπως πέρυσι είχαν οι δύο "πρεσβευτές" μας πλεονέκτημα έδρας; Μήπως όταν ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από τη Σιένα δεν είχε αβαντάζ;

Αλλά κι αυτά να διαγράψει κανείς, μόνο στην… τρέχουσα αγωνιστική είχαμε 5/8 διπλά. Αν, μάλιστα, συνυπολογίσουμε πως η μία εντός έδρας νίκη ήταν αυτή της Μακάμπι κόντρα στην "ανύπαρκτη" Μπεσίκτας και η άλλη της Άλμπα απέναντι στη Ζαλγκίρις σε ένα ματς που έγινε για να γίνει, αντιλαμβανόμαστε πόσο μικρή σημασία παίζουν οι έδρες.

Ας μην ξεχνάμε πως τόσο οι "ερυθρόλευκοι", όσο και οι "πράσινοι" έχουν πετύχει φέτος σημαντικότατες εκτός έδρας νίκες και ως έναν βαθμό μπορεί κάποιος να πει χωρίς να είναι μακριά από την αλήθεια, ότι κάποιες στιγμές μοιάζουν να παίζουν καλύτερα μακριά από τα... σπίτια τους.

Όπως και να 'χει, τίποτα στη φετινή Ευρωλίγκα δεν χαρίζεται. Ο Ολυμπιακός φτάνει εδώ που φτάνει και είναι ικανός να τερματίσει δεύτερος στον όμιλό του, χωρίς το τελευταίο διάστημα να παίζει εντυπωσιακό μπάσκετ. Πέρα από τις βάσιμες δικαιολογίες που έχει, αυτό μπορεί κανείς να το διαβάσει με δύο τρόπους:

Να δει το ποτήρι μισοάδειο και να υποστηρίξει πως όσο μπαίνουμε πιο βαθιά στη χρονιά η απόδοση πέφτει. Να το δει μισογεμάτο και να πει πως είναι χαρακτηριστικό μεγάλης ομάδας να νικά όταν δεν… μαγεύει με την απόδοσή της.

Ό,τι σας αρέσει κρατήστε. Εγώ κρατάω το 2/2 αυτής της εβδομάδας, πως έχουμε ήδη έναν (Παναθηναϊκός) σίγουρα στους "8" και τον άλλον (Ολυμπιακός) με το… ενάμιση πόδι στα πλέι οφ, πως διατηρούμε ακόμα ακέραιες τις ελπίδες να ταξιδέψουμε στο Λονδίνο, τη στιγμή που άλλες φιλόδοξες και πλούσιες ομάδες κούνησαν μαντήλι.

[email protected]