Το Plan B του Ολυμπιακού

Μόλις για δεύτερη φορά την τελευταία 20ετία ο Ολυμπιακός κατάφερε να "κλείσει" τις αναμετρήσεις του με τον Παναθηναϊκό στην κανονική περίοδο κερδίζοντας και τα δύο ματς αυτής. Κάτι που ιστορικά δεν λέει και πολλά αφού η μοναδική προηγούμενη φορά που είχε κάνει το 2/2 ήταν τη σεζόν 2010-2011, κάτι που δεν λέει και πολλά όσον αφορά τον τίτλο όπως ορθώς παρατήρησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας αφού όλα θα κριθούν τον Μάιο.

Μία νίκη όμως που δείχνει ότι πλέον ο Ολυμπιακός

βρίσκεται στη θέση του οδηγού όχι μόνο της βαθμολογίας αλλά και της τύχης των μεταξύ των δύο ομάδων αναμετρήσεων όντας σαφώς καλύτερος ως ομάδα από έναν Παναθηναϊκό που ψάχνεται.

Τι μας έδειξε λοιπόν το ντέρμπι της Δευτέρας; Πως οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Ο Παναθηναϊκός είναι πλέον η ομάδα που "κυνηγάει" έναν ανώτερο, πιο έτοιμο και πιο ουσιαστικό στο παιχνίδι του αντίπαλο όπως αντίθετα συνέβαινε την προηγούμενη 15ετία με εξαίρεση την περσινή σεζόν όταν και άλλαξε το αφεντικό στα πλέι-οφ.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί παρά την τεράστια κατά την ταπεινή μου άποψη του Μάντζαρη και τον σαφώς ανέτοιμο Πάουελ, διαχειρίσθηκε πιο σωστά τον αγώνα και τα προβλήματα που του έβαλε ο Παναθηναϊκός. Η απουσία του Μάντζαρη υποχρέωσε τον Σπανούλη να κρατάει πολύ ώρα τη μπάλα στα χέρια για να δημιουργεί/εκτελεί, ο Παναθηναϊκός είχε καταστρώσει ένα εξαιρετικό πλάνο εξουδετέρωσής του και τα κατάφερε περίφημα στο πρώτο ημίχρονο όταν τον εκνεύρισε και τον έβγαλε εκτός αγώνα.

Όμως όταν ο Μπαρτζώκας πήγε στο Plan B με τη χρησιμοποίηση τριών γκαρντ (με Σλούκα και Λο δίπλα στον Σπανούλη) είχε και καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, και καλύτερες περιστροφές (που έβγαλαν τα μεγάλα σουτ της 3ης περιόδου παίζοντας το παιχνίδι της υπομονής), ανέβασαν την ψυχολογία, έβαλαν τον κόσμο στο παιχνίδι και αυτό έγειρε για τα καλά υπέρ των "ερυθρόλευκων". Που τελικά κέρδισαν με τον Σπανούλη να έχει 2/11 σουτ αλλά πραγματικούς MVP τους Περπέρογλου και Λο (του 2ου ημιχρόνου) και τον Χάινς να κάνει τη βρώμικη δουλειά.

Ο Ολυμπιακός σαφέστατα μπορεί να παίξει και καλύτερα αρκεί να καλύψει άμεσα το κενό του Μάντζαρη βγάζοντας εκτός ρόστερ τον ούτως ή άλλως εκτός πλάνων Μπαρτζώκα, Γκετσεβίτσιους.

Όσο για τον Παναθηναϊκό; Πιστεύω ότι πέτυχε περισσότερα απ’ όσα πραγματικά μπορούσε. Έχοντας πέντε από τους έξι ξένους του απλούς παρατηρητές της αναμέτρησης, κολακεύεται από το -5. Οι πράσινοι προσπάθησαν πρώτιστα και ως ένα σημείο τα κατάφεραν να "ξεχαρβαλώσουν" το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Σπανούλη. Έλεγξαν τα ριμπάουντ σχεδόν για τρία δεκάλεπτα αλλά όταν έπρεπε να κάνουν το παραπάνω βήμα απλά δεν μπορούσαν.

Καλός και άγιος ο Διαμαντίδης αλλά με το να παίζει μόνος του (οι περισσότεροι από τους 17 πόντους του έγιναν με ατομικές ενέργειες και όχι μέσα από κάποιο σύστημα), πολύ καλύτερος του αναμενόμενου (επιθετικά και μόνο...) ο Σχορτσιανίτης όσο έπαιξε (τα μηδέν ριμπάουντ του σε 15 λεπτά λένε πολλά) αλλά πέραν τούτου ουδέν. Ο Λάσμε φάνηκε όταν η διαφορά είχε ανοίξει και όχι όταν η μπάλα έκαιγε.

Όσο για τους υπόλοιπους και κυρίως τους γκαρντ; Το γεγονός ότι ο Πεδουλάκης έφτασε στο σημείο να βάλει μόλις στο 15ο λεπτό τον Ξανθόπουλο (που παίζει αραιά και που) αντί των Ούκιτς - Μπανκς δείχνει πολλά. Το έχω ξαναγράψει ότι το μεγαλύτερο λάθος του Παναθηναϊκού δεν ήταν ούτε ο Αρμστρονγκ, ούτε ο Κίτσεν, ούτε ο Πάνκο αλλά ο Ούκιτς που απλά παίζει ένα άλλο μπάσκετ από αυτό που θέλει ο Πεδουλάκης στον Παναθηναϊκό. Ο Μπανκς στο σετ παιχνίδι παρασύρεται ενώ ο Καπόνο δεν είναι παίκτης επαφών και όταν του "κολλήσει" ένας αντίπαλος δεν ξέρει πως να βοηθήσει.

Όλα τα παραπάνω αφορούν το χθες. Για το "αύριο", δηλαδή τον τελικό της Κυριακής, είναι παρακινδυνευμένο να γίνει οποιαδήποτε πρόβλεψη. Ναι ο Ολυμπιακός έχει την ψυχολογία και θα έχει λιγότερη κούραση με τον Παναθηναϊκό την Τετάρτη κιόλας να έχει μία ακόμη δύσκολη αποστολή στο Ρέθυμνο, αλλά όταν κρίνεται ένας τίτλος παίζουν ρόλο και άλλα πράγματα εκτός από τα σχέδια επί χάρτου...