Δυσκολίες φαίνεται να αντιμετωπίζει το φιλόδοξο πρόγραμμα δορυφορικού διαδικτύου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Οι καλές προθέσεις δεν μεταφράζονται πάντοτε σε απτά αποτελέσματα.

Δεκαοκτώ μήνες έχουν μεσολαβήσει από όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αναπτύξει ένα ανεξάρτητο δορυφορικό δίκτυο για πρόσβαση στο διαδίκτυο, όμως το σχέδιο φαίνεται πως έρχεται αντιμέτωπο με σκοπέλους.

Στο διάστημα αυτό έχει κατατεθεί μόνο μία πρόταση -με τη συμμετοχή των Airbus Defense and Space και

Thales Alenia Space- για τη δημιουργία ενός δικτύου αποτελούμενου από εκατοντάδες δορυφόρους. Υποτίθεται πως το δίκτυο αυτό, η ευρωπαϊκή απάντηση στο Starlink της SpaceX, που θα εξασφαλίζει πρόσβαση στο διαδίκτυο και ασφαλείς επικοινωνίας, θα είναι έτοιμο έως το 2027.

Η Κομισιόν, όμως, αποφάσισε την αναβολή της ανάθεσης του συμβολαίου στην κοινοπραξία, από το Μάρτιο σε κάποια ακαθόριστη ημερομηνία. Τον Απρίλιο, ο Ευρωπαίος επίτροπος Τιερί Μπρετόν, αρμόδιος για την αγορά του διαδικτύου, δήλωσε πως η πρόταση βρίσκεται υπό εξέταση από ανεξάρτητη επιτροπή, χωρίς να δώσει κάποια καταληκτική ημερομηνία.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ένα σοβαρό ζήτημα που έχει προκύψει είναι ο διπλασιασμός του κόστους για τη δημιουργία του δικτύου IRIS2 από τα 6 στα 12 δισεκατομμύρια ευρώ. Πέραν αυτού, το όλο εγχείρημα έφερε εκ νέου στην επιφάνεια τις διαφωνίες που σοβούν μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας ως προς την ευρωπαϊκή διαστημική πολιτική.

Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, ο Ρόμπερτ Χάμπεκ, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων και Κλιματικής Δράσης με επιστολή του προς τον Τιερί Μπρετόν, το Μάρτιο, ζητά από τον επίτροπο να μη ληφθούν "βιαστικές αποφάσεις" για το πρόγραμμα, το οποίο εκτιμά ότι πρέπει να τεθεί επί νέας βάσης.

Ο Χάμπεκ δεν αμφισβητεί την ανάγκη δημιουργίας του δικτύου. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία κινητοποίησε τους Ευρωπαίους, που αναγνωρίζουν την ανάγκη ύπαρξης ενός ασφαλούς δορυφορικού δικτύου πρόσβασης στο διαδίκτυο. Το ζήτημα είναι πώς θα δημιουργηθεί. Η Ε.Ε. δεν διαθέτει επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους, όπως ο Falcon 9 της SpaceX, ούτε τη δυνατότητα ταχείας κατασκευής εκατοντάδων σύνθετων δορυφόρων.

Το δίκτυο, που προορίζεται να είναι σύμπραξη ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, βασίζεται σε εταιρίες όπως η Airbus και η Arianspace, που δεν είναι συνηθισμένες να λειτουργούν σε τέτοιο πλαίσιο. Συνήθως αναλαμβάνουν κρατικά συμβόλαια παροχής υπηρεσιών, δεν επενδύουν σημαντικά ποσά ίδιων κεφαλαίων.

Η επιστολή του Χάμπεκ δείχνει ότι η Γερμανία, που μαζί με τη Γαλλία λογικά θα αποτελέσουν τους βασικούς χρηματοδότες του εγχειρήματος, δεν είναι ικανοποιημένη με το γεγονός ότι οι βασικοί εργολάβοι έχουν έδρα τη Γαλλία ή συνδέονται άμεσα με τη χώρα. Εκτός αυτού, ο Μπρετόν είναι Γάλλος. Μια άλλη παράμετρος που ενδεχομένως ενοχλεί τη Γερμανία είναι ότι ο έλεγχος του δικτύου θα πραγματοποιείται κατά κύριο λόγο από την Ιταλία.

Ο ανταγωνισμός μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας στο διάστημα έχει μακρά ιστορία, παρότι και οι δύο χώρες αποτελούν πυλώνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα παράδειγμα είναι ο πύραυλος Ariane 6, που θα αναλάβει τον κύριο όγκο των διαστημικών αποστολών της Ευρώπης. Το σχέδιό του προέκυψε συμβιβαστικά, με τη Γαλλία να αναλαμβάνει την κατασκευή του πρώτου σταδίου του πυραύλου και τη Γερμανία να είναι η κυρίως υπεύθυνη για το δεύτερο στάδιο.

Ουσιαστικά, δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ευρώπη καταγράφει καθυστερήσεις στη δημιουργία του IRIS2, με το κόστος να αυξάνεται. Η δημιουργία δορυφορικών δικτύων είναι δύσκολο εγχείρημα και η Ευρώπη έχει διάφορα εμπόδια να ξεπεράσει. Ένα από αυτά είναι ο Ariane 6, που ήδη καθυστερεί τέσσερα χρόνια. Έπειτα, είναι και η πρόκληση του συντονισμού ενός τόσο σύνθετου εγχειρήματος, με τη συμμετοχή τόσων διαφορετικών παραγόντων.

Όλα αυτά τα θέματα κατά πάσα πιθανότητα θα διευθετηθούν τελικά, και οι ευρωπαϊκές εταιρίες σαφέστατα έχουν τη δυνατότητα κατασκευής εξαιρετικών δορυφόρων. Όμως, το IRIS2 είναι μάλλον απίθανο να λειτουργήσει πριν το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας και οπωσδήποτε δεν θα στοιχίσει λίγο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο