Ο Α. Λιάκος στον ΑΘΗΝΑ984

Ο καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, Αντώνης Λιάκος, μίλησε την 1/6 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Βασίλη Πάικο.
Μεταξύ άλλων, είπε:
Δημοσιογράφος: Είχαμε πάρα πολλά χρόνια να δούμε τους πανεπιστημιακούς δασκάλους, τον πνευματικό κόσμο της χώρας, να οργανώνει συλλαλητήρια... Δεν έχει ξαναγίνει αυτό, το πανεπιστήμιο Αθηνών να οργανώνει συλλαλητήριο στα Προπύλαια. Παραλλήλως, έχουμε το κίνημα των αγανακτισμένων. Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Αντ. Λιάκος: «Καταρχάς, να κάνω μια διευκρίνηση. Δεν υπήρξε απόφαση, συνολικά, του πανεπιστημίου Αθηνών, για τη χθεσινή εκδήλωση. Βεβαίως, το πανεπιστήμιο Αθηνών βρίσκεται σε πολλές εκδηλώσεις και το ίδιο το ενδιαφέρει ασφαλώς η κρίση, την οποία προσπαθεί να ξεπεράσει και -εν πάση περιπτώσει-, αντιμετωπίζοντας και τα δικά του προβλήματα».

Δημοσιογράφος: Δεν ελήφθη κάποια απόφαση της Πρυτανείας;

Αντ. Λιάκος: «Όχι, ήταν μια εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν ο πρύτανης και οι καθηγητές, αλλά δεν ήταν απόφαση και συγκέντρωση, την οποία οργάνωσε το πανεπιστήμιο...
Υπάρχει μια γενικότερη κινητοποίηση, και το κίνημα των αγανακτισμένων, αλλά και ευρύτερη αναταραχή. Δεν είχε εκφραστεί έως τώρα...».

Δημοσιογράφος: Γιατί το κίνημα να έχει, καλά και ντε, πολιτική πλατφόρμα ή διεκδικητική πλατφόρμα; Δεν αρκεί το ότι εκφράζεται η οργή τόσο μαζικά και τόσο ειρηνικά;

Αντ. Λιάκος: «Αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα, ένα μεγάλο πλαίσιο. Το ζήτημα είναι, ότι εάν ένα κίνημα πρέπει να έχει μια αποτελεσματικότητα, πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ακουστεί. Φυσικά, είναι η δουλειά της πολιτικής να αρθρώσει αυτό το λόγο. Βλέπουμε, ότι αυτός ο λόγος δεν αρθρώνεται ή τουλάχιστον όταν αρθρώνεται, δεν κουβεντιάζεται. Και εκεί φτάνουμε στο ζήτημα της αναδιάρθρωσης, το οποίο είναι κάτι, που έχει εκφραστεί από πολλούς και έγκυρους οικονομολόγους. Έχει εκφραστεί και από τον πρώην πρωθυπουργό, τον κ. Σημίτη... Είναι ένας άνθρωπος που έχει εντιμότητα, εμπειρία, γνώση και γνωρίζει τα ευρωπαϊκά πράγματα αρκετά καλά...».

Και συνέχισε: «Οι διαστάσεις της αναδιάρθρωσης είναι οι εξής: ότι δεν μπορεί η χώρα να προχωρήσει με αυτό το βάρος του χρέους. Όχι μόνο γιατί δεν πρόκειται να το ξεχρεώσει, θα γίνει κάποια στιγμή αναδιάρθρωση. Αλλά όταν θα γίνει αυτή η αναδιάρθρωση, ήδη οι ξένες και ελληνικές τράπεζες θα έχουν στεγανοποιηθεί απέναντι στις επιπτώσεις της κρίσης. Επομένως, είναι μια κρίση, η οποία θα πληρωθεί από την ελληνική κοινωνία, χωρίς η ελληνική κοινωνία να μπορεί να συνέλθει από αυτή την κρίση. Στο μεγάλο βάθος, η κρίση αυτή είναι μια κρίση παραγωγής. Βρισκόμαστε σε κρίση, όχι απλώς γιατί καταναλώσαμε περισσότερα από όσα μπορούσαμε να παράγουμε, αλλά γιατί δεν παράγαμε τόσα όσα θα ήταν ικανά, ώστε να καλύψουμε την κατανάλωσή μας. Δηλαδή, αν δείτε την πορεία της χώρας σε μεγάλο χρονικό διάστημα, θα δείτε ότι έχουμε μια πτώση της παραγωγικής δυνατότητας της χώρας και αυτή η πτώση είναι που δημιουργεί -αν θέλετε-, ως παράγωγα και ως συνέπειες, τη χρηματοπιστωτική ασφυξία. Α