Ο κόσμος, τ' αστέρια & τα πάντα αναμεσά μας

Τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου, το Ευγενίδειο Πλανητάριο γιορτάζει το Χειμερινό Ηλιοστάσιο με μια ζωντανή μουσική παράσταση των ανερχόμενων «Gravitysays_i», ενώ στον τεράστιο θόλο του οι εικόνες θα μας ταξιδέψουν στα μονοπάτια των Άστρων, με τη σκηνοθετική επιμέλεια του Παναγιώτη Σιμόπουλου, ο οποίος μίλησε στον Αθήνα 9.84 και στον Αίαντα Αρτεμάκη.

Ερ. Τι ακριβώς θα δει ο θεατής;
Π.Σ.: «Ο Τόμας Στερνς Έλιοτ είχε πει «In my end is my beginning». Mε αυτό ως έναυσμα καθώς και με τους στίχους του συγκροτήματος Gravitysays_i, «The world, the stars and everything between us», που ακούγονται στον τελευταίο τους δίσκο «The Figures of enormous grey and the paterns of fraud», ξεκινήσαμε γύρω στο Φεβρουάριο με τα μέλη του συγκροτήματος να δημιουργήσουμε μία ταινία και μία μουσική παράσταση, ένα γεγονός, ας το πούμε έτσι, το οποίο είχε αφορμή τις 21 Δεκεμβρίου του 2012. Ξέραμε βέβαια ότι το Πλανητάριο σε κάθε ηλιοστάσιο και σε κάθε ισημερία θέλει να κάνει κάποια εκδήλωση για το κοινό και είπαμε αφού υπάρχει όλη αυτή η παραφιλολογία για το τέλος του κόσμου, ας δημιουργήσουμε μία ταινία όπου το τέλος κάθε πράγματος σηματοδοτεί την αρχή ενός νέου. Όπως ξέρουμε από την αστρονομία ο θάνατος ενός άστρου σηματοδοτεί και την γέννηση ενός νέου άστρου σε μία γειτονική περιοχή. Με άλλα λόγια καθετί που πεθαίνει από το γύρω μας, την ζωή μας και ειδικά στην αστρική ζωή μας καθετί που πεθαίνει δημιουργεί τις προϋποθέσεις κάποιου νέου. Κάθε τέλος λοιπόν και μια νέα αρχή. Άρα λοιπόν και με το υποτιθέμενο τέλος του κόσμου να συμβαίνει στις 21 Δεκεμβρίου, αποφασίσαμε μια ζωντανή μουσική παράσταση όπου οι Gravitysays_i θα έπαιζαν κάτω από τον θόλο του Πλανηταρίου και εμείς θα δημιουργούσαμε μία ταινία που θα αναζητούσε αυτό το τέλος και αυτήν την νέα αρχή. Δηλαδή την νέα αρχή, την αναγέννηση του κόσμου, του αστρικού κόσμου μέσα από το τέλος του».

Ερ. Τα κομμάτια της παράστασης; Θα αρχίσει δηλαδή με κάποιο μουσικό θέμα και στην συνέχεια θα αρχίσει η προβολή της ταινίας; Θα αρχίσουν ταυτόχρονα;
Π.Σ.: «Με τους Gravitysays_i έχοντας κατά νου την συγκεκριμένη ιδέα, δημιουργήθηκε ένα πρόγραμμα, ειδικά για το Πλανητάριο, το οποίο θα έχει μουσική και τραγούδι και από τους δύο προηγούμενους δίσκους τους (The roughestseas - Restless wind) καθώς και δύο μουσικά θέματα από τον καινούριο τους δίσκο που αναμένεται να κυκλοφορήσει στα μέσα του 2013. Άρα λοιπόν το κοινό των Gravitysay_i θα ακούσει για πρώτη φορά και καινούρια μουσική καθώς και παλιότερη που είναι ειδικά διαμορφωμένη και ειδικά επιλεγμένη για τον χώρο και την ιδέα που θέλαμε να στήσουμε, να δημιουργήσουμε».

Ερ. Το είδος της μουσικής όπου ανήκουν οι Gravitysays_i, ποιο είναι;
Π.Σ.: «Οι Gravitysays_i είναι ένα «progressive» ροκ συγκρότημα καθώς είμαι σίγουρος ότι δεν τους αρέσει να βάζουν ταμπέλες, ας τους πούμε ένα «post progressive» ροκ συγκρότημα με αγγλικό στίχο. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο δίσκους, έχουν κάνει και μία καταπληκτική συναυλία στο Αμφιθέατρο του Αθήνα 9.84. Τότε νομίζω ήταν και η στιγμή που πραγματικά, όσοι τους παρακολούθησαν, καταλάβανε ότι μιλάμε για κάτι τρομακτικά σημαντικό στην εγχώρια μουσική σκηνή. Αποτελούνται από πέντε μουσικούς καθώς και μια χορωδία. Συνήθως είναι τέσσερα τα άτομα της χορωδίας αλλά νομίζω ότι την Παρασκευή θα είναι δύο λόγω του διαθέσιμου χώρου που έχουμε στο πλανητάριο. Χρησιμοποιούν παραδοσιακά όργανα όπως το σαντούρι. Και αυτό που έχουν καταφέρει είναι να παντρέψουν παραδοσιακούς ήχους με την «progressive» ροκ μουσική με ακούσματα καθαρά μεσογειακά. Δεν είναι δηλαδή μία από τα ίδια που ακούγονται απλά σαν να είναι από το εξωτερικό. Έχουν κάτι που κατά την γνώμη μου, και πολλών άλλων, είναι διαφορετικό, γι ' αυτό και θεωρήσαμε ότι ο ήχος τους ήταν ιδανικός για μια τέτοια παράσταση. Άσε που είναι και οι ίδιοι δηλωμένοι φανατικοί θαυμαστές του Πλανηταρίου».

Ερ. Η ταινία χρησιμοποιεί σκηνές και εικόνες που έχουν δημιουργηθεί από εσάς ή που έχουν παρθεί από τηλεσκόπια;
Π.Σ.: «Χρησιμοποιεί τρισδιάστατες εικόνες που έχουν δημιουργηθεί είτε από εμάς είτε από συνεργάτες μας. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μία οπτικοακουστική εμπειρία. Χρησιμοποιεί εικόνες που το κοινό του Πλανηταρίου δεν έχει ξαναδεί. Εικόνες επίγειες από κει και ο τίτλος: «The world, the stars and everything between us», εικόνες της σύγχρονής ζωής, σε μεγαλουπόλεις ανά τον κόσμο. Οι εικόνες από το διάστημα και οι επίγειες φωτογραφίες χρησιμοποιούν την μέθοδο «timelapse». Υπάρχουν επίσης και εικόνες από διαστημικές συσκευές που έχουν στείλει και η ΝΑSΑ και η ΕSA στο διάστημα και έχουν προσαρμοστεί στον θόλο του πλανηταρίου καθώς και τρισδιάστατες εικόνες που απεικονίζουν νεφελώματα και άλλα άγνωστα στο γήινο μάτι μέρη τα οποία βάσει αστρονομικών μελετών θεωρούμε ότι κάπως έτσι πρέπει να είναι».

Ερ. Τι θα λέγατε σε όλους αυτούς που λένε ότι ο κόσμος θα τελειώσει την Παρασκευή;
Π.Σ.: «Εγώ προσωπικά δεν είμαι αστροφυσικός, ούτε ειδικός σε τέτοια θέματα. Διαβάζω και ακούω ότι και ο μέσος άνθρωπος. Σαφέστατα λόγω προσωπικής εμπειρίας και άποψης δεν πιστεύω ότι θα τελειώσει ο κόσμος εκείνο το βράδυ. Γι αυτό και η ιδέα της ταινίας είναι μία ευκαιρία να δούμε αυτήν την ημερομηνία ως την ευκαιρία να δημιουργήσουμε μια νέα κατάσταση. Δεν σας κρύβω ότι υποχθόνια, ας το πούμε έτσι, υποσυνείδητα μέσα στο μυαλό όλων εμάς που ασχοληθήκαμε με αυτήν την ταινία - παράσταση δεν κρύβουμε την άποψη μας για το τι γίνεται στην χώρα μας. Άρα είναι και αυτό μια ευκαιρία να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να δούμε και πόσο μικρός είναι ο πλανήτης μας στην απεραντοσύνη του σύμπαντος και αν είναι να σηματοδοτήσει κάτι αυτή η ημερομηνία ας είναι η απαρχή μιας καινούριας κατάστασης την οποία μπορούμε λίγο πιο νηφάλια να δούμε και να δράσουμε επ' αυτής».

Ερ. Θα προτείνατε ίσως στους ακροατές και στους αναγνώστες μας να κοιτάνε λίγο περισσότερο τα άστρα για να καταλάβουνε ότι είμαστε πολύ μικροί...;
Π.Σ.: «Ναι. Αλλά εντάξει, είναι δύσκολο να το πεις αυτό σε ανθρώπους οι οποίοι ζούνε καθημερινές δυσκολίες. Κάθε άλλο. Δεν θα ήθελα να είμαι εγώ αυτός που θα το έλεγε αυτό. Το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι ότι για εκείνο το βράδυ, για περίπου σαράντα λεπτά, τόσο διαρκεί η παράσταση, είναι μια ευκαιρία να αφεθούμε λίγο. Τα προβλήματα δε φεύγουν, ούτε τα λύνει μία παράσταση. Η τέχνη ποτέ δεν προσπάθησε να κάνει κάτι τέτοιο. Πιστεύω απλά ότι η τέχνη προσπαθεί να δώσει μία διαφορετική οπτική σε οτιδήποτε υπάρχει γύρω μας, ειδικά όταν μιλάμε για το σύμπαν».

Ερ. Κατά την δημιουργία αυτής της παράστασης, τι κρατήσατε ως την καλύτερη στιγμή;
Π.Σ.: «Προσωπικά... όλη η εμπειρία ήταν για εμένα μοναδική. Ήταν μια ευκαιρία. Επειδή ότι θα δείτε την Παρασκευή, τόση πολλή μουσική στην σκηνή, να παίζει ζωντανά πάνω στην εικόνα. Βέβαια ακόμα είμαστε σε τρομαχτικούς ρυθμούς προετοιμασίας γιατί ένα τέτοιο εγχείρημα είναι αρκετά δύσκολο να συμβεί, ήταν όλη η εμπειρία απίστευτη. Δεν μπορώ να επιλέξω... ίσως το σημείο που συνειδητοποιήσαμε ότι ωραία ήταν η ιδέα και η μουσική, ωραίο ήταν το πρόγραμμα αλλά τελικά τι έχουμε; Και τελικά ίσως πριν από δύο βδομάδες όταν συνειδητοποιήσαμε ότι το είχαμε. Αυτό το σημείο. Δηλαδή όταν φτάσαμε στο τέλος του «μοντάζ» αυτής της παράστασης. Όπως πάντα δηλαδή σε οτιδήποτε φτιάχνεις».

Ερ. Θα επαναλάβετε ένα τέτοιο εγχείρημα; Σας άρεσε τόσο που σκέφτεστε ότι θα ήταν καλό να έμπαινε στο πρόγραμμα;
Π.Σ.: «Εγώ προσωπικά ως σκηνοθέτης, φυσικά. Βεβαίως. Θα ήθελα να ξαναγίνουν τέτοια πράγματα. Είναι στο χέρι του Πλανηταρίου να θέλει να το κάνει αυτό. Το Πλανητάριο ούτως ή άλλος έχει δείξει τα τελευταία χρόνια μια ιδιαίτερη αγάπη προς την μουσική και σε εκδηλώσεις. Σε κάθε ισημερία και ηλιοστάσιο κάνει κάτι τέτοιο. Το Σεπτέμβριο είχε γίνει το «Celestial Equinox» που είχε τρεις μουσικούς ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής της Αθήνας να παίζουν ζωντανά με εικόνες του Πλανηταρίου να τους συντροφεύουν. Πάλι σε ένα είδος ιδέας που υπήρχε. Και πέρυσι είχαν γίνει διάφορα δρώμενα. Και ο Μίμης Πλέσσας έχει παίξει ζωντανά κάτω από τα αστέρια. Γενικώς νομίζω ότι είναι κάτι που το Πλανητάριο και το ίδρυμα Ευγενίδου αναζητεί σε κάθε ηλιοστάσιο και κάθε ισημερία. Αν μου ζητηθεί εμένα να ξανασυμμετάσχω θα το κάνω με μεγάλη μου χαρά. Σαφέστατα όταν μιλάμε για ποιοτική μουσική και μία ιδέα που παντρεύονται με τον χώρο, ποιος δεν θα ήθελε να το ξανακάνει».

Πληροφορίες για παράσταση
Απαραίτητα είναι τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα αρχίσει στις 19:00 της ίδιας ημέρας από το Ταμείο του Πλανηταρίου και έως εξαντλήσεως των διαθεσίμων θέσεων.

Ευγενίδειο Ίδρυμα, Λεωφ. Συγγρού 387, Π. Φάληρο, είσοδος από οδό Πεντέλης 11

Συντελεστές
Μουσική: Gravitysays_i, Μηχανικός Ήχου: Άκης Πασχαλάκης, Διεύθυνση Παραγωγής: Μάνος Κιτσώνας, Τεχνική Υποστήριξη: Φίλιππος Λούβαρης, Γιώργος Μαυρίκος, Χρήστος Χρηστογιώργος, Αναστάσιος Κ. Κατσάρης, Graphic Design: Ευγενία Στάβαρη

Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Σιμόπουλος

Ποιοι είναι οι Gravitysays_i:
Οι Gravitysays_i δημιουργήθηκαν τον Μάρτιο του 2003 από τον Μάνο Πατεράκη και τον Νίκο Ρέτσο στον Πειραιά, με σκοπό να «ντύσουν» με μελωδίες τις προσδοκίες τους, τις ζωές τους, σε μια χώρα που καταπίνει τα παιδιά της, και την διαφορετικότητα, όπως εκείνοι την αντιλαμβάνονται.
Η παρθενική τους εμφάνιση στη δισκογραφία, με τίτλο «the roughest sea» (2007), κυκλοφόρησε από τον «Σείριο», την εταιρεία που ίδρυσε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Οι Gravitysays_i αποτελούνται από τους: Μάνο Πατεράκη (Κιθάρα, Σαντούρι, Φωνή), Νίκο Ρέτσο (Τύμπανα, Κρουστά), Άκη Παπαβασιλείου (Κιθάρα, Μελόντικα, Φωνή), Λευτέρη Βαρθάλη (Ηλεκτρικό Μπάσο), Σπύρο Βρυώνη (Βιολοντσέλο, Κιθάρα, Glockenspiel, Φωνή) και τη χορωδία «The Enormous Grey Figures».

Ώρες παραστάσεων: 20:00, 21:00 και 22:00 με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.