Ο Ν. Κακλαμάνης στον ΑΘΗΝΑ984

Ο υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Α' Αθήνας, Νικήτας Κακλαμάνης, μίλησε στις 26/4 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τους Δώρα Σαρρή και Γιάννη Παπαγεωργίου. Μεταξύ άλλων, είπε:

«Αν είχα επανεκλεγεί δήμαρχος, θα με είχατε στο μικρόφωνο, ενδεχομένως, ως δήμαρχο και όχι ως υποψήφιο . Αφού λοιπόν δεν έχω εκλεγεί δήμαρχος και δεν υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτή και δημοτικού συμβούλου... Αυτό σημαίνει ότι αν εκλεγώ βουλευτής -το λέω για πρώτη φορά-, δεν προτίθεμαι να εγκαταλείψω το έδρανο του επικεφαλής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα μείνω και στον δήμο και νομίζω ότι μπορώ και από άλλο μετερίζι, αν εκλεγώ, να βοηθήσω την πόλη μου. Η πόλη μου εξακολουθεί και παραμένει προτεραιότητά μου...».

Σε άλλο σημείο είπε: «Όταν ήμουν ευρωβουλευτής και συγκεκριμένα στις 2 Μαΐου 1998, έγινε ψηφοφορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την καθιέρωση του ευρώ. Τότε δεν ψήφισα το ευρώ. Την επόμενη μέρα, ορυμαγδός στις εφημερίδες στην Αθήνα, "ο εθνικιστής, ο αντιευρωπαϊστής" και όλα τα συναφή. Το σκεπτικό μου τότε ήταν ότι μας κορόιδευαν οι Ευρωπαίοι, διότι μιλούσαν περί ΟΝΕ, δηλαδή Οικονομική και Νομισματική Ένωση και είχα καταλάβει ότι επρόκειτο απλώς περί ΝΕ, δηλαδή Νομισματική Ένωση. Και είχα προβλέψει σε ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα "Αξία" τον Μάιο του 1998, ότι το ευρώ θα ήταν το πιο βραχύβιο νόμισμα στην ιστορία της Ευρώπης. Και ταυτόχρονα σε μια άλλη εφημερίδα, το "Παρόν" -βλέποντας το τι περιελάμβανε  η ίδρυση της τότε Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας-, είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο "Η κοινωνική Ευρώπη πέθανε... Ζήτω η Ευρώπη των τραπεζιτών". Είχα αυτές τις απόψεις, τις οποίες εξακολουθώ και έχω. Ταυτόχρονα, το 2000, όταν η κυβέρνηση Σημίτη, σε ό,τι αφορά τους αριθμούς, μας έβαλε στην ΟΝΕ... Και τότε είχα πει ότι είναι λάθος, γιατί μπαίνουμε με "πατερίτσες". Εγώ που το 1998 ψήφισα αυτό που ψήφισα, που το 2000 είχα πει αυτά που είχα πει -και θεωρούσα λάθος την είσοδό μας, τότε, με εκείνες τις προϋποθέσεις στο ευρώ-, σας λέω ότι τώρα εάν βγούμε από το ευρώ, θα είναι καταστροφή. Επομένως, το δίλημμα στις 6 Μαΐου είναι διπλό. Το ένα είναι αν θέλουμε να έχουμε κυβέρνηση -το αν θα είναι μονόχρωμη, δίχρωμη ή τρίχρωμη είναι μια άλλη ιστορία αυτό-, αν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ και σε αυτή τη γηρασμένη Ευρώπη, που έχει ξεφύγει από τις αρχές των ιδρυτικών της πατέρων και των μεγάλων ηγετών ή αν θέλουμε να γυρίσουμε στη δραχμή και να φύγουμε από την Ευρώπη. Αυτά πρέπει να σκεφτούμε ως Έλληνες ψηφοφόροι και όχι οτιδήποτε άλλο. Δεν είμαι καθόλου ευτυχής που έχουμε μπει στο μνημόνιο, η προσπάθειά μου θα είναι ως βουλευτής -σας λέω το ένα σκέλος-, όχι το πώς θα μείνουμε στο μνημόνιο και να περάσουμε σχετικά καλύτερα, αλλά το πώς θα βγούμε το συντομότερο δυνατόν. Και ούτε ο Αντώνης Σαμαράς στην πρωτολογία, δεν αισθάνεται και ούτε αισθανόταν ευτυχής, όταν έκανε την στροφή στην πολιτική. Ήξερε ότι θα έχει προσωπικό κόστος, ήξερε ότι θα έχει κομματικό κόστος, αλλά ήξερε επίσης ότι αν εκείνη την στιγμή δεν έπαιρνε την απόφαση που πήραμε, ω