Πώς οι κυβερνήσεις κοιμίζουν το λαό

Του Τάσου Ζάχου

Η έκθεση του ΟΟΣΑ πριν από 16 χρόνια, η οποία μαρτυρά τη στρατηγική επιβολής μέτρων λιτότητας στο πληθυσμό και η Ελλάδα μετά από δύο χρόνια στο Μνημόνιο.

Η Ελλάδα βρίσκεται ίσως στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολιτευτικής της ιστορίας.

Μια κυβέρνηση σε κατάσταση αποσύνθεσης καλείται

να ψηφίσει το νέο Μνημόνιο, το οποίο περιλαμβάνει ακόμα πιο σκληρά μέτρα, που πλήττουν τους Έλληνες, ακολουθώντας πιστά για ακόμη μια φορά τη συνταγή του ΔΝΤ και της Γερμανικής- Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια συνταγή , η οποία όπως έχει αποδειχθεί απέτυχε παταγωδώς αυτά τα δύο χρόνια, βυθίζοντας τη χώρα στην ύφεση και τη λιτότητα και στην απώλεια της οικονομικής της κυριαρχίας.

Όμως για να «πετύχει» μια καλή συνταγή, χρειάζεται, εκτός από τα απαραίτητα υλικά, και τους κατάλληλους «μάγειρες» - πολιτικούς που θα έχουν πάρει τις κατάλληλες συμβουλές από τις καλύτερες σχολές.

Ποιες; Υπάρχουν πολλές με μια από τις κορυφαίες αυτές του ΟΟΣΑ ή αλλιώς Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.

Η έκθεση του 1996

Πριν μια εβδομάδα ένας από τους αναγνώστες του newsbomb.gr μας έστειλε μια έκθεση του διεθνούς οργανισμού, o οποίος έκλεισε το 2011, 50 χρόνια ζωής, για το πώς μια κυβέρνηση μπορεί να περάσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας στον πληθυσμό.

Η συγκεκριμένη έκθεση – πρόταση (36 σελίδων) χρονολογείται το 1996 και δημοσιεύτηκε στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του ΟΟΣΑ, CAHIERS DE POLITIQUE ÉCONOMIQUE (στα Γαλλικά), δηλαδή πριν 16 ολόκληρα χρόνια, όταν στην Ελλάδα ακόμα τίποτα δεν έδειχνε ότι θα φτάναμε στο σημερινό οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο.

Πρόκειται για μια έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορέσει μια κυβέρνηση να περάσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές, που επέβαλε κατά τη δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Το άρθρο υπογράφει ο Κρίστιαν Μόρισον και μερικά από τα αποσπάσματα του αποδεικνύουν ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή και κυρίως στην πολιτική....

«Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών»

Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου. Πάμε να δούμε μερικά από τα αποσπάσματά του.

«Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η επείγουσα κατάσταση που δημιουργήθηκε από τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες, κρίθηκε ότι μπορεί ν' αντιμετωπιστεί με την αποκατάσταση των μακρο-οικονομικών ισορροπιών. Έτσι, οι διαρθρωτικές αναπροσαρμογές περιορίστηκαν σ' ένα πρόγραμμα σταθερότητας με μοναδικό κριτήριο την ταχύτερη δυνατή μείωση του δημόσιου ελλείμματος. Πολύ σύντομα όμως συνειδητοποιήσαμε πως η σταθεροποίηση δεν είναι αυτοσκοπός.

Πράγματι, όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών.

Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις,