Ο Πόλεμος του DEI

Έχουμε, πλέον, εξοικειωθεί με αυτά τα τρία γράμματα: DEI, «diversity», «equity» και «inclusion», διαφορετικότητα, ισότητα και συμπερίληψη. Οι περισσότερες μεγάλες επιχειρήσεις -και στην Ελλάδα- τρέχουν προγράμματα DEI με εκπαιδεύσεις, σεμινάρια και άλλες δράσεις.

Αλλά την ίδια ώρα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ένας δισεκατομμυριούχος αγρυπνά. «Το DEI είναι συνώνυμο του ρατσισμού», έγραφε

ο Ήλον Μασκ στο Twitter. «Δεν είναι μόνο ανήθικο, αλλά και παράνομο», ξιφουλκούσε σε άλλο τουίτ ο (μετανάστης και ο ίδιος) πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου. Γιατί; Η απάντηση είναι ανησυχητική.

Η αμερικανική ακροδεξιά κατά καιρούς επιλέγει θέματα τα οποία πολιτικοί και δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν για να κάνουν έξαλλους τους ευάλωτους τηλεθεατές/ψηφοφόρους τους, και να βαθύνουν το χάσμα που χωρίζει τις ΗΠΑ στα δύο. Γι’ αυτόν τον σκοπό έχουν χρησιμοποιήσει διάφορα: τα εμβόλια, τις μάσκες, το τρέιλερ της ταινίας «Μικρή Γοργόνα», τις «πόλεις των 15 λεπτών», τη μετανάστευση. Πλέον, τα βάζουν και με το DEI.

Μολονότι στο παρελθόν έχει ασκηθεί νηφάλια και βάσιμη κριτική σε κάποιες δράσεις DEI, μετά το ξέσπασμα του κινήματος «Black Lives Matter», καθώς οι επιχειρήσεις αφουγκράζονταν τις ανάγκες μιας κοινωνίας που βράζει και ανέπτυσσαν λύσεις για να ανταποκριθούν, η ακροδεξιά καραδοκούσε. Συμβάντα καταπίεσης της ελευθερίας του λόγου (ακόμα και αντισημιτισμού) σε αμερικανικά πανεπιστήμια για τα οποία υπεύθυνα κρίθηκαν τα «υπερβολικά» προγράμματα συμπερίληψης και ισότητας ήταν κάποιες από τις αφορμές. Ακροδεξιοί influencers και τρολ άρχισαν να επιτίθενται στα προγράμματα DEI και να τα χαρακτηρίζουν «αντίστροφο ρατσισμό» κατά των λευκών, χριστιανών ανδρών. Και ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, όπως κάνει σε αυτές τις περιπτώσεις, άρχισε τα retweets.

Ό,τι και να λένε αυτοί, βεβαίως, το DEI ανταποκρίνεται σε μια πραγματική ανάγκη των επιχειρήσεων και των κοινωνιών. Οι εταιρείες, με τη μονοκαλλιέργεια μιας συγκεκριμένης κοψιάς στελεχών να κυριαρχούν για δεκαετίες, γίνονταν λιγότερο καινοτόμες, λιγότερο ανοιχτές στις ανάγκες των πελατών και της κοινωνίας, λιγότερο ελκυστικές σε ένα μεγάλο και ανεκμετάλλευτο κομμάτι του εργατικού δυναμικού και, τελικά, πιο εσωστρεφείς και ευάλωτες σε κρίσεις. Η πορεία «αποDEIποίησής» τους πρέπει να συνεχιστεί. Τα τρολ κι ο Μασκ; Ε, ας λυσσάνε στα πληκτρολόγιά τους.