Κάτι του χρωστούσε...

Η νίκη του Ολυμπιακού στη Μασσαλία ήταν απλά μια επιβράβευση των εμφανίσεων που είχαν προηγηθεί σε Λονδίνο και Βεστφαλία.

Αγγίζοντας τα όρια του φανταστικού -για τα ελληνικά δεδομένα στην Ευρώπη- ποδοσφαίρου, πήρε αυτό που του είχε στερήσει η τύχη (ή αν προτιμάτε η ανικανότητα των παικτών του να τελειώσουν τις φάσεις) στα παιχνίδια με την Αρσεναλ και την Ντόρτμουντ.

Με μια εφάμιλλη εμφάνιση

της Βρέμης, της Ρώμης, ακόμη και της Μαδρίτης (όταν είχε μείνει με δέκα παίκτες απέναντι στη Ρεάλ), στάθηκε απέναντι στην Μαρσέιγ σαν να της έλεγε "Δεν ήρθαμε για την ισοπαλία. Εμείς αυτή τη μπάλα παίζουμε, εσείς αυτή τη μπάλα παίζετε, ο καλύτερος ας κερδίσει". Ηταν καλύτερος και πήρε αυτό που άξιζε, αναστατώνοντας πολλές φορές την καλύτερη άμυνα του Champions League (ο Ματαντά είχε δεχθεί μόλις ένα γκολ).

Δεν έχει ουσία να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, στο παιχνίδι της πρεμιέρας με την Μαρσέιγ στο Καραϊσκάκη, που για πολλούς εκεί χάθηκε (κρίνοντας εκ του αποτελέσματος) η πρόκριση στις καλύτερες 16 ομάδες της Ευρώπης.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει θετικό πρόσημο στις πρώτες 5 αγωνιστικές και καλείται να διαχειριστεί μια συγκεκριμένη κατάσταση: Να μη χάσει από την αδιάφορη βαθμολογικά Αρσεναλ στο Καραϊσκάκη. Αν το καταφέρει αυτό, θα είναι μια δικαίωση και ας αφήνει το αποτέλεσμα του άλλου αγώνα να... κρίνει αν θα συνεχίσει στο Champions League ή στο Europa.

Η πρόκριση στο Champions League θα φέρει χρυσάφι, αλλά η πρόκριση στο Europa μπορεί να φέρει τη διάκριση...

Βασική προϋπόθεση, όμως, να μη χάσει από τα "δεύτερα" ή τα "τρίτα" της Αρσεναλ, τα οποία έκαναν πάρτι πριν 2 χρόνια στο Καραϊσκάκη, μέχρι ο Λεονάρντο να σκοράρει και να χαρίσει τη νίκη στους ερυθρόλευκους...