O (ευτυχώς!) Μονόδρομος των Απολύσεων στο Δημόσιο.

Αρχικά ήθελα να γράψω ένα άρθρο για τον "ουτοπικό κοινωνικοφιλελευθερισμό" της Νέας Δημοκρατίας του κ. Σαμαρά. Αυτόν, με την εκ του ασφαλούς(!) ψηφοθηρική προβολή της κατ' όνομα εργασιακής εφεδρείας στο Δημόσιο, ενώ κατ' ουσίαν παροχή άδειας μετ' αποδοχών, πάντοτε όμως με τα "λεφτά των άλλων", φορολογούμενων βεβαίως Ελλήνων αλλά και δια της τροϊκανής βοήθειας και Ευρωπαίων και όχι μόνο.Θα ήθελα να προτείνω στον κ. Σαμαρά, εφόσον πιστεύει με τόση θέρμη στο πρόγραμμά του, να πληρώσει με ετήσια κρατικά ομόλογα το κόστος του συγκεκριμένου προγράμματος. Ναι αυτά τα ομόλογα που τώρα αποτιμώνται μερικά σεντς, κι έτσι - μετά την επιτυχημένη εφαρμογή, ετήσια είναι ούτως ή άλλως- να γίνουν πλούσιοι και οι εν..... εφεδρεία δημόσιοι υπάλληλοι και το κόμμα της "μεγάλης κεντροδεξιάς" και άλλοι πολλοί. Αν προ του "Ζαππείου ΙΙ" τα ελληνικά ομόλογα είναι στον πάτο, μετά - όπως μας υπόσχεται η Νέα Δημοκρατία - την εφαρμογή του οι τιμές θα εκτοξευτούν αφού ούτε η οικονομία θα βουλιάξει και μάλιστα θα "ζήσει και η αγορά" και βεβαίως αυτά τα ομόλογα θα πληρωθούν στο ακέραιο! Άρα και τα ετήσια ομολογάκια θα πληρωθούν (το Μάρτη του 2012 που λήγουν) και όλα θα πάνε καλά! Οπότε τι περιμένει; Ας το προσθέσει στο πρόγραμμά του και ιδού η Νέα Γη της Επαγγελίας! Όμως, όταν η συζήτηση φτάνει στο σκληρό πυρήνα του "πόθεν" η σιγή γίνεται εκκωφαντική. "Πόθεν" τα κονδύλια; "Πόθεν" οι μισθοί των "εφέδρων"; Ουδέν νεώτερον.Δε θα το συνεχίσω όμως για έναν απλούστατο λόγο: δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί. Όχι βεβαίως γιατί δεν μπορεί να γίνει Πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς. Τουναντίον! Αλλά διότι γνωρίζει και ο ίδιος και όσοι θέλουν να συνεχίσουν και να σιγοντάρουν την πολιτική "απάτη" του "λεφτά υπάρχουν" με τη φράση "και με αυτά θα πληρωθούν οι έφεδροι του Δημοσίου", πως την επομένη κιόλας των εκλογών θα ανακοινώνει με πολύ περίλυπο ύφος ότι "το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε ένα χάος" και πως "δυστυχώς, το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν θα εφαρμοσθεί ενόψει των (τότε...) δυσμενών συνθηκών". Τα ξέρουμε, τα ζήσαμε, ωστόσο πολλοί τα ασπάζονται και τα πιστεύουν και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο γι' αυτό.Πως να πείσεις τον ψηφοφόρο του 2009 ο οποίος πίστευε ακράδαντα τον Γιώργο που ανερυθρίαστα κήρυττε - γνωρίζοντας τα μεγέθη και τις κατοπινές συνέπειες - πως "λεφτά υπάρχουν", τον ίδιο αυτόν ψηφοφόρο που πιστεύει τώρα τον κ. Σαμαρά - ο οποίος γνωρίζει το ανέφικτο της εξαγγελίας - ότι θα τον βγάλει στην εφεδρεία για χρόνια; Δεν τον πείθεις αυτόν τον ψηφοφόρο. Τον αφήνεις να υποστεί και πάλι τις συνέπειες της ελεύθερης επιλογής του. Οι απολύσεις λοιπόν είναι μονόδρομος. Τα λοιπά περί εφεδρείας, νομικών κωλυμάτων, πολιτικής δυσανεξίας και διαπραγματεύσεων αποτελούν το πολιτικό μανατζμεντ της όλης υπόθεσης. Απλούστερα, για άλλη μια φορά γινόμαστε δέκτες μιας πολιτικής "απάτης". Το δυσάρεστο είναι - όχι όμως και μη αναμενόμενο - ότι το σύνολο του πολιτικού προσωπικού, τουλάχιστον του ενεργού, μετέχει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε αυτό το παίγνιο. Γιατί όμως οι απολύσεις είναι μονόδρομος; Γιατί δεν υπά