Γράμμα από έναν προδότη!

Του ΔημήτρηΓιαννακόπουλου
Εάν την στιγμή κατά την οποία χιλιάδες Έλληνες και μερικοίξένοι μοιάζει ή δηλώνουν ότι αγωνίζονται για να ανατρέψουν το καθεστώς κοινωνικούεξανδραποδισμού και εθνικοκρατικού εκμηδενισμού, που αποκρυσταλλώνεται αυτή τηνεποχή στη χώρα μας, εσύ λες: «εγώ δεν παίζω άλλο κριτικά στο διαδίκτυο», άδικοέχουν κάποιοι αν σε ........
χαρακτηρίσουν «προδότη»;
Οι επόμενες αράδες έρχονται να υπερασπισθούν το δίκιο αυτούακριβώς του προδότη. Με το γράμμα του αυτό ο προδότης, επικαλούμενος μια αστικήηθική που αντλεί νομιμοποίηση κατευθείαν από την ακμή (περί-κλέος) τηςαθηναϊκής δημοκρατίας της αρχαιότητας, θα ισχυριστεί ότι όταν η πραγματικότηταφτύνει μαζί με τα κουκούτσια και την φλούδα μιας προοδευτικής αφήγησης για τηναντιμετώπιση της κρίσης, τότε αυτό που απομένει είναι μια μάλλον αδιάφορη,πολιτικά άσχετη γεύση του καρπού. Στο βαθμό που ο δημιουργός του «καρπού»συνειδητοποιεί τούτη την διάσταση του πραγματικού, οφείλει ή να προσαρμοστείγια να παραμείνει στο παραδοσιακό παιχνίδι των πολιτικών γεύσεων, ή να προδώσειόλους του άλλους που συνθέτουν την τρέχουσα πολυποίκιλη αντικαθεστωτική/αντιμνημονιακήδιαλεκτική και να αποχωρήσει από την νοερή τράπεζα του λαϊκού διαλόγου. Μέσηοδός δεν υπάρχει, στο μέτρο που δεν υπηρετούνται άλλες σκοπιμότητες ή η γραφήδεν καλλιεργείται για να θεραπεύσει ψυχωτικές καταστάσεις του κριτικού αφηγητή.
Ποια είναι αυτή η πραγματικότητα, λοιπόν, που μας «φτύνει»; Μα, ο τρόπος πουαντιλαμβάνεται κανείς την πολιτική στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της κρίσης ασφαλώς.Ξέρετε, ο τρόπος που εσωτερικεύει κάποιος τις σχέσειςεξουσίας είναι καθαριστικός για τον σχηματισμό του αντιληπτικού πεδίου της ζωής(του) και μυστικός, φαντασιακός κώδικας για τον προσδιορισμό της πολιτικής (του)στάσης και της κοινωνικής (του) συμπεριφοράς. Η καύσιμη ύλη που ρίχνεις στονδημόσιο διάλογο με την μορφή του «καρπού» που προανέφερα, θα χρησιμοποιηθείσύμφωνα με τις αντιληπτικές προδιαγραφές του ακροατηρίου σου, οι οποίεςεπηρεάζονται ασφαλώς καθοριστικά και από την τρέχουσα πολιτική διάσταση τουΜέσου που αποτελεί τον δίαυλο μεταφοράς του λόγου – σε τέτοιο σημείο που ναισχυρίζομαι ότι από ιστολόγιο ή ιστοσελίδα σε άλλο ιστολόγιο ή ιστοσελίδα τομήνυμα λαμβάνει διαφορετική διάσταση και δυναμική ερμηνείας.
Το κρίσιμο είναι ότι σε όλες τις περιπτώσεις το μήνυμα (μου)απέτυχε να συνδεθεί σε αξιόλογο βαθμό με την ριζική μεταβολή των πολιτικώναντιλήψεων στην πατρίδα μας, παρά την μάλλον «πονηρή» - καθόλου τυχαία- στρατηγική αφήγησης που υιοθέτησα προς αυτήτην κατεύθυνση. Η βασική αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί στην βάση της δομής τωνπολιτικών σχέσεων στην Ελλάδα, οι οποίες δυστυχώς δεν έχουν μεταβληθεί καθόλου,παρά τα σημάδια αποσύνθεσης του δικομματισμού λόγω της εξέλιξης της κρίσης.Όλοι μοιάζει να συμφωνούν ότι η πτώχευση σηματοδοτεί το τέλος τηςμεταπολιτευτικής περιόδου, που ξεκίνησε το 1974 με την κυπριακή τραγωδία και τηνήττα της Ελλάδας, καθώς κα με την παράδοση της εξουσίας από την στρατιωτικήχούντα στην παλαιά αστική-πολιτική τά