Η απόγνωση του ψηφοφόρου

Γράφει ο Μικρός Φωκίων

Να λοιπόν που είμαστε λίγες μέρες πριν τις εκλογές καιέρχεται η ώρα για να αποφασίσεις με τι θα πας και τι θα αφήσεις. Όπως πάραπολλοί Έλληνες, έτσι και εγώ, ίσως για πρώτη φορά στην ζωή μου είμαι στηνμεγάλη κατηγορία που λέγονται αναποφάσιστοι.

Το πρώτο μου δίλλημα είναι η συμμετοχή ή η αποχή από τιςεκλογές. Θεωρώ.........
ότι οι εκλογές εντός μιας υποτιθέμενης δημοκρατίας δεν έχουν τηνδυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα, τουλάχιστον ριζικά. Όπως λένε και οιαναρχικοί, αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.

Όμως εκτός από τους στρατηγικούς στόχους, όπως είναι ηαλλαγή του κοινωνικοπολιτικού τοπίου σε ένα σύστημα όπου αξία θα έχει οάνθρωπος και όχι τα υλικά αγαθά, είναι και οι τακτικοί στόχοι. Τακτικός στόχοςείναι η διαμόρφωση, για παράδειγμα, καλύτερων συνθηκών στο εργασιακόπεριβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε μεν τον στρατηγικό στόχο αλλά δεν θαπεριμένουμε πότε θα τον πετύχουμε και μέσω αυτής της επιτυχίας να καλυτερέψουντα πάντα γύρω μας. Θα κάνουμε ελιγμούς και θα βάλουμε και τακτικούς στόχους.

Με βάση την παραπάνω παράγραφο, αν και τείνω προς την αποχή,για λόγους τακτικής, μάλλον, θα πρέπει να συμμετέχω. Βρισκόμαστε σε μίαιστορική καμπή και στο μέσον μιας καταστροφής που θα πρέπει να την εμποδίσουμενα ολοκληρωθεί. Με την αποχή μπορεί να δηλώνω ότι αρνούμαι να συμμετέχω σε μιαφαρσοκωμωδία και δεν νομιμοποιώ με την ψήφο μου τα χάλια τους αλλά επί τηςουσίας, επειδή με έχουν γραμμένο, τους αφήνω ελεύθερους να παίρνουν αγκαλιά τονδικό τους εκλογικό νόμο και να με κοροϊδεύουν με μια κυβέρνηση συνεργασίας πουκαι καλά εκφράζει την πλειοψηφία (των βουλευτικών εδρών γιατί για την λαϊκήπλειοψηφία σκασίλα τους).

Οπότε, ας πούμε συμμετοχή.Ποιο κόμμα επιλέγεις; Ο υπογράφων, και

για όσους έχουν το βίτσιο να με παρακολουθούν, ήμουν εξαρχήςενάντια στο μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση και σε εποχές που η λέξηχρεοκοπία ήταν απαγορευμένη έγραφα ότι με τα δάνεια απλά ξεπουλάμε την Ελλάδαγια να κερδίσουν χρόνο οι τράπεζες.

Αυτό σημαίνει ότι εξ ορισμού απορρίπτονται (που έτσι κιαλλιώς τα έχω απορρίψει από την πρώτη στιγμή που κατανόησα την πολιτική) ΠΑΣΟΚ– ΝΔ – ΛΑΟΣ – ΔΗΣΥ. Είναι τα κόμματα που ξεκάθαρα έχουν στοιχηθεί πίσω από ταμνημόνια και δεν γίνεται να κοροϊδευόμαστε με επικοινωνιακές αρλούμπες.

Πέριξ αυτών των κομμάτων βρίσκεται η ΔΗΜΑΡ, το γεννόσημο τουΠΑΣΟΚ ή όπως θέλει να αυτοαποκαλείται, η υπεύθυνη αριστερά. Τι μας λέει ηΔΗΜΑΡ; Θα τιμήσουμε τις υπογραφές αλλά θα διαπραγματευτούμε ξανά. Τι θαδιαπραγματευτεί; Τις συνθήκες θανάτου μας;

Παρένθεση. Η δική μου θέση είναι ότι το χρέος της χώραςπαραμένει μεγάλο, προοπτική με αυτό το χρέος και την εξυπηρέτηση του δενυπάρχει και ότι το ευρώ ως νόμισμα εξυπηρετεί τις τράπεζες και τους πλούσιους(είτε ως φυσικά πρόσωπα είτε ως κράτη). Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι νααλλάξει εκ βάθρων, να αποκτήσει σοβαρή πρωτογενή παραγωγή, να επενδύσει σεδιάφορους τομείς κλπ,