Ο James Williams και το δισέγγονό του.

  Γράφει ο Γιώργος Σωτηρόπουλος

Λίγες ημέρες μετά τον εορτασμό της επετείου για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και αφού από Δευτέρα θα μπούμε στους γνώριμους ρυθμούς μας, καλό θα ήταν να αποτίσουμε φόρο τιμής στους Αγωνιστές κάθε λογής.
            Ένας από αυτούς ήταν και ο Τζέιμς Ουίλλιαμς(James Williams).Τι το ιδιαίτερο είχε αυτός ο Αγωνιστής, που θα έπρεπε να αναφερθεί; Ήταν Αφροαμερικανός.            (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=260632)            Το μήνυμα της Ελληνικής Επανάστασης συνεπήρε τους λαούς της εποχής. Ο αγώνας για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση είναι ένα μήνυμα οικουμενικό, που συγκινεί και ξεσηκώνει.          Από τους πολλούς Φιλέλληνες που ήρθαν στην Ελλάδα, θα πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός: είναι αυτοί που ήταν επηρεασμένοι από το αρχαιοελληνικό κάλλος και θεωρώντας ότι η κατάσταση θα ήταν όπως την φαντάζονταν, ήρθαν στην Ελλάδα και μετά  επέστρεψαν στις πατρίδες τους, χωρίς,μάλλον,να θέλουν να θυμούνται την περιπέτειά τους. Και είναι λογική αυτή η συμπεριφορά γιατί οι Έλληνες της εποχής εκείνης δεν ήταν όπως είναι τώρα. Κοντόσωμοι και μελαχρινοί στην πλειοψηφία τους, αγράμματοι, που δεν είχαν ιδέα από αρχαία ελληνικά. Λαός αγροτικός και....... μπαρουτοκαπνισμένος.             Από την άλλη πλευρά υπήρξαν και οι Φιλέλληνες που είχαν την ίδια φαντασία για την Ελλάδα, αλλά έμειναν και πολέμησαν. Ένας από αυτούς ήταν και ο Λόρδος Βύρωνας, που όχι μόνο ήρθε αλλά και πέθανε στο Μεσολόγγι. Αυτή είναι από τις πιο γνωστές περιπτώσεις. Αλλά όχι και η μοναδική.             Μία από αυτές ήταν και ο James Williams. Οι αναφορές γι’αυτόν είναι λίγες. Ήρθε στην Ελλάδα από την Αμερική περίπου το 1827 στο πλήρωμα του Κόχραν και τραυματίστηκε σοβαρά. Οι ιστορικές αναφορές σταματούν εδώ. Τη συνέχεια μπορεί να την συμπληρώσει η φαντασία του καθενός. Το εάν έφυγε ζωντανός ή πέθανε κάπου στην Ελλάδα δεν είναι γνωστό. Μπόρεσε όμως να μάθει ελληνικά αρκετά καλά και να γίνει ιδιαίτερα αγαπητός.            Δεν υπάρχει προσωπογραφία του από εκείνη την εποχή και αυτό δε θα πρέπει να ξενίζει γιατί ήταν μαύρος και στην Αμερική οι μαύροι μέχρι τους αγώνες του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ στη δεκαετία του 1960 αντιμετωπίστηκαν με ρατσισμό και υποτιμητικό πνεύμα. Δεν ξέρουμε λοιπόν πώς θα μπορούσε να είναι εμφανισιακά ή τι σκεφτόταν για τη ζωή. Αυτά απομένουν στη φαντασία του καθενός να τα καλύψει. Η Ιστορία απλώς φωτίζει μία πλευρά της Επανάστασης που δεν είναι γνωστή.           Πάντως, μπορεί για τον ίδιο να μην έχουμε άλλες πληροφορίες αλλά μπορούμε να εικάσουμε πώς θα ήταν αν ρίξουμε μία ματιά στη φωτό του πιτσιρικά της φωτογραφίας.             Τιμή σε όλους που έδωσαν το αίμα τους και ένα νοερό «ευχαριστώ» σε όλες τις γλώσσες.