Οι επιτήδειοι σε νέες περιπέτειες

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Η χθεσινή συνεδρίαση της ολομέλειες της Βουλής, σχετικά με την ανάμειξη της χώρας μας στην κρίση της Λιβύης, παρότι δεν μοιάζει να προσελκύει το ενδιαφέρον, θα μείνει στην ιστορία, τουλάχιστον για συμβολικούς λόγους. Η φράση του πρωθυπουργού «η Ελλάδα δεν είναι επιτήδειος ουδέτερος» και η γενικότερη προσέγγισή, του καθώς και η επιτήδεια απουσία Σαμαρά, ο οποίος έδωσε βήμα στον κ. Αβραμόπουλο, για να ακουστεί από αυτόν και όχι από το δικό του στόμα ο λόγος της Νέας Τάξης πραγμάτων στην περιοχή μας, έχει τεράστια σημειολογική αξία.

Η πολιτική, φίλοι, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σημειολογική έκφραση σχέσεων εξουσίας, οι όποιες αναπαριστώμενες μέσω του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πρακτικής διαμορφώνουν ταυτότητες και συμφέροντα. Χθες το βράδυ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έδειξαν ποια συμφέροντα εκφράζουν στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής και κάτι ακόμη χειρότερο: ότι αδιαπραγμάτευτα εκχωρούν την λαϊκή κυριαρχία στην εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων. Ότι δηλαδή έκανε η κυβέρνηση στο ζήτημα της οικονομίας. Όπως δεν διαφέρει ο....... σημερινός δικομματισμός στην οικονομική πολιτική, έτσι δεν διαφέρει και στην εξωτερική πολιτική. Είναι, αυτή την στιγμή, οι δύο όψεις του ίδιου πολιτικού νομίσματος και ας αγωνίζονται να διαφοροποιηθούν.

Χθες έγινε φανερό ότι η αρχή της μη-στρατιωτικής εμπλοκής της χώρας, σε επιχειρήσεις στην περιοχή μας εγκαταλείπεται επιτηδείως. Έτσι ερμηνεύεται η δήθεν έντιμη και παλικαρίσια φράση του πρωθυπουργού «η Ελλάδα δεν είναι επιτήδειος ουδέτερος». Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος των Financial Times να είναι ουδέτερος και τι πάει να πει ουδέτερος; Εδώ όπως είπε «θα είμαστε παρόντες, με τη δύναμη των αρχών μας και των διπλωματικών μας πρωτοβουλιών. Με τον σεβασμό στις διεθνείς και συμμαχικές μας υποχρεώσεις, με την αλληλεγγύη μας στο λαό της Λιβύης και στη δημοκρατική αναγέννηση της περιοχής»! Οι αρχές του κ. Παπανδρέου καταγράφηκαν με την εσπευσμένη και κατόπιν ακυρωμένη απόφαση του ΚΥΣΕΑ, να στείλει η χώρα - από τους πρώτους μάλιστα - μαχητικά αεροσκάφη να προστατεύσουν αυτούς που θα βομβάρδιζαν στόχους στη Λιβύη.  Με αυτό τον τρόπο σκέφτηκε αυθόρμητα ο ανθρωπιστής Γιώργος Παπανδρέου να αναπτύξει την διπλωματική του επιτηδειότητα, επιδεικνύοντας «την αλληλεγγύη μας στο λαό της Λιβύης και στην δημοκρατική αναγέννηση της περιοχής»! Ευτυχώς που η διεθνής συγκυρία ( εμπλοκή στο ΝΑΤΟ και στον ΟΗΕ) και η αντίδραση του ελληνικού λαού του «έκοψε» τα φτερά: τα πολεμοχαρή ένστικτα δηλαδή, και αυτή την φορά δεν έστρεψε τα μαχητικά αντί για το ψεύτικο πιστολάκι εναντίον αυτών που απειλούν τα συμφέροντα της χώρας!

Πίσω από αυτή την πολιτική σημειολογία, που αντανακλά ιδεολογία, πολιτισμό και ιδιοσυγκρασία, κρύβεται και η σημερινή ΝΔ του κ. Σαμαρά. Με επιτηδειότητα ασφαλώς. Στηρίζοντας προδήλως την πολιτική στάση του Γιώργου, αλλά κρατώντας και πισινή, ώστε στο επόμενο βήμα, όταν τα αποτελέσματα αυτής της στάσης φανεί ότι ζημιώνουν τον ελληνικό λαό, να ασκήσει «δριμύτατη» κριτική