Σχολιανά 95

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Το «αθροιστικό μήνυμα» των επερχόμενων εκλογών….
Στην αρχή, πολιτική είναι η τέχνη να εμποδίζεις τους ανθρώπους να ανακατεύονται σ’ αυτό που τους αφορά. Ύστερα πολιτική είναι η τέχνη να εξαναγκάζης τους ανθρώπους να αποφασίζουν αυτό που δεν καταλαβαίνουν
Paul Valéry
(Εις : Αθανάσιος Κανελλόπουλος : Η πληροφόρηση στην πολιτική και στην οικονομία, έκδ. Α΄ Έδρα Οικονομικής ..........Αναπτύξεως, ΑΒΣΠ, Πειραιάς, 1979)
Σας λένε κάτι οι παρακάτω ημερομηνίες; 17/11/ 1902; 20/12/1095; Μήπως η 26/3/1906; Μήπως η 8/8/1910; 12/10/1910; 11/3/1912; 31/5/1915; 6/12//1915; Ε, μα τώρα δεν μπορεί. Σίγουρα η 1/11/1920, θα σας λέει κάτι.
Όχι;
Μήπως η 16/12/1923; 7/11/1926; 19/8/1928;
Οπωσδήποτε, θα μου πείτε : «Το παιχνίδι δεν είναι τίμιο. Έχεις μπροστά σου σίγουρα κάτι, και μας «πουλάς» πνεύμα.
Δεν έχετε άδικο….
Επειδή λοιπόν πράγματι αν συνεχίσω αυτό το παιχνίδι των ημερομηνιών, σίγουρα θάχετε δίκαιο να με κατηγορήσετε για φτηνό πνεύμα, λοιπόν, το σταματώ εδώ.
Τι είναι οι παραπάνω ημερομηνίες;
Είναι ημερομηνίες εκλογών απ’ τα 1900 και δώθε. (Βέβαια, μετά το σταμάτημα του «παιχνιδιού» παραπάνω, λείπουν όλες οι εκλογές που ακολούθησαν απ’ την τελευταία παραπάνω ημερομηνία ίσαμε τις πιο πρόσφατες τις προάλλες).
Είναι ημερομηνίες δηλαδή, όπου ο λαός με τη ψήφο του, είτε με την υπογράμμιση στη λέξη «υποτίθεται», είτε χωρίς αυτή την υπογράμμιση, κλήθηκε να ασκήσει το «υπέρτατο» δικαίωμά του (πες : νομική υποχρέωσή σου)…
Είναι ημερομηνίες, όπου τόνοι μελανιού χύθηκαν για να ερμηνεύσουν το «νόημα», το «περιεχόμενο» και το «μήνυμά» τους…
Υπό μια έννοια, που ίσως να είναι και μοναδική, το κάθε «νόημα», «περιεχόμενο» ή «μήνυμα» της κάθε εκλογικής διαδικασίας του παρελθόντος, αθροίζεται ή ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΘΡΟΙΖΕΤΑΙ στο «νόημα», «περιεχόμενο» και «μήνυμα» της κάθε επόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Σύμφωνα μ’ αυτό το θεώρημα, το «νόημα», «περιεχόμενο» και «μήνυμα» της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης της 4ης Οκτωβρίου 2009, θα έπρεπε να εμπεριέχει όλα τα προηγούμενα «νοήματα», «περιεχόμενα» και «μηνύματα» όλων των εκλογικών αναμετρήσεων από συστάσεως του ελληνικού κράτους, πλέον του εντελώς νέου, εντελώς «φρέσκου» «νοήματος», «περιεχομένου» και «μηνύματος» της τελευταίας αυτής εκλογικής αναμέτρησης, που θα προστεθεί σ’ όλα τα προηγούμενα «νοήματα», κ.λπ., κ.λπ.
Με ακόμα πιο λίγα λόγια, στις 4/10/2009, θα έπρεπε λογικά η συλλογική συμβατική σοφία του ελληνικού λαού, να αυξήθηκε τρομερά, δοθέντων όλων των προηγούμενων «νοημάτων», «περιεχομένων» και «μηνυμάτων» όλων των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων.
Αποδείχτηκε λοιπόν, ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ, ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΕΙΣ… Ή μάλλον, για τη ακρίβεια, κάποιος μπορεί να μας πει, ότι δεν είμαστε αρκετά έντιμοι με τον εαυτό μας, διότι δεν παραδεχόμαστε πως αν υπάρχει κάτι ΠΟΥ ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΑ ΣΩΡΡΕΥΕΤΑΙ στην εκλογική διαδικασία διαχρονικά, είναι ο ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΩΣ «ΜΕΣΟΥ» ΛΑΪΚΗΣ «ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ»