Το κόλπο των εκλογών δίχως κολπάκια…

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Είναι πλέον εμφανές ότι κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει τις εκλογές. Είναι βέβαιο ότι το καθεστώς στην Ελλάδα βρίσκεται σε αδιέξοδο, μέρος του οποίου είναι και ο Γιώργος Παπανδρέου. Η κυβέρνηση βαθιά λαβωμένη από την έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης σε ότι αφορά στην διαχείριση της κρίσης, δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί την καθημερινότητα. Ο κύκλος της έκλεισε σύντομα, καθώς η ίδια φρόντισε να εγκλωβιστεί στο αδιέξοδο του προσωρινού μηχανισμού και στη συνέχεια απέτυχε να διαπραγματευτεί οποιοδήποτε σχέδιο βιώσιμης προσαρμογής της απορρύθμισης, που επέφερε η εφαρμογή του «μνημονίου», στο πλαίσιο κάποιας στρατηγικής ανάπτυξης. Η τρόικα απορυθμίζοντας την οικονομία, απορύθμισε τελικά την κυβέρνηση και ασφαλώς την διοίκηση. Φυσιολογικά  και αναμενόμενα πράγματα για όσους γνωρίζουν την λειτουργία της πολιτικής και της διοίκησης στη φάση της θεσμικής και οικονομικής μεταρρύθμισης ενός πελατειακού καθεστώτος, που τελεί υπό χρεοστάσιο. Η κυβέρνηση αυτοκαταστράφηκε, αφού υιοθέτησε, με ιδιαίτερο μάλιστα σφρίγος, το καταστροφικό σενάριο της τρόικας. Η χώρα δεν ήταν επιχείρηση – τα γράψαμε εγκαίρως τα......... εξηγήσαμε, αλλά ο πρωθυπουργός είχε χαράξει ήδη τον δρόμο του. Δεν επρόκειτο ακριβώς για τον τέταρτο δρόμο, αλλά για έναν μονόδρομο που κατέληγε σε πολιτικό ναυάγιο.

Τώρα πλέον η απορρύθμιση φαίνεται ικανή να απορυθμίσει απολύτως ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και να καταστρέψει ανεπανόρθωτα την δυνατότητα του καθεστώτος της μεταπολίτευσης να αναμορφωθεί «από πάνω» και «από μέσα». Για να μην χαθεί, λοιπόν, ο έλεγχος εντελώς η πολιτικο-οικονομική τάξη της χώρας επιλέγει με βαριά καρδιά τις εκλογές και λύνει τα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου να τις μεθοδεύσει. Αυτό είναι το κόλπο των εκλογών, το οποίο συνδέεται με τα άλλα κόλπα τα οποία θα καταλήξουν στον μετασχηματισμό του πολιτικού μας συστήματος, που θα ξεκινήσει αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης.

Οι γενικές εκλογές είναι η διαδικασία συντήρησης και ανάπτυξης των (αστικών) δημοκρατιών. Οι πρόωρες εκλογές δίνουν λύση στο κυβερνητικό αδιέξοδο, ενώ είναι ο μηχανισμός που μετατρέπει συνήθως οικονομικές κρίσεις σε πολιτικές διενέξεις, παρότι στην πραγματικότητα οι πρώτες καταμαρτυρούν σοβαρό προϋπάρχον πολιτικό πρόβλημα. Οι οικονομικές κρίσεις συνδέονται απολύτως με τις πολιτικές κρίσεις, ενώ για να επιτευχθεί οποιαδήποτε λύση στο οικονομικό αδιέξοδο πρέπει να υπάρξει πολιτικός μετασχηματισμός, ο οποίος να συμβαδίζει και να αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Αυτά πάντα στις δημοκρατίες κοινοβουλευτικού τύπου.

Άρα, αν εμφανιστούμε σήμερα «καταγγέλλοντας» το κόλπο των εκλογών, λαμβάνοντας απερίφραστα αρνητική στάση προς αυτές, ουσιαστικά θα πρέπει να αναφερθούμε με επαναστατικούς όρους και διαδικασίες στην λύση που προτείνουμε για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό που θα επιλύει την οικονομική κρίση. Ή θα ακολουθήσουμε την γλώσσα και την πρακτική της «επιστήμης της επανάστασης», ή εκείνη της «επιστήμης της πολιτική