Από το «βουρ στο ταψί», στο «φουλ για απολύσεις»

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Ήθελα να ήξερα, αφού η κυβέρνηση δεν επρόκειτο να το αποφύγει το πικρό ποτήρι, γιατί το ζάλισε τόσο πολύ, ώστε να καταντήσει ακόμη πιο φαρμακερό;

Και ποιος να τα φανταζόταν όλα αυτά δύο ακριβώς χρόνια πριν, όταν οι προεκλογικές υποσχέσεις μοιράζονταν αφειδώς και από όλους;

Από τα ίδια δηλαδή πρόσωπα που....
σήμερα προβαίνουν σε εντελώς διαφορετικές διακηρύξεις, χωρίς καμιά ντροπή;

Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για την καθυστέρηση. Αν το ΠΑΣΟΚ αποφάσιζε να συγκρουστεί με το βαθύ του κράτος από την πρώτη στιγμή – αλλά πώς; ήταν τόσο νωπές οι προεκλογικές ανοησίες – δεν θα είχε υποβληθεί σε όλη αυτή την ταλαιπωρία ο λαός και πιθανόν τώρα να η χώρα να έβλεπε φως στην άκρη του τούνελ.

Τώρα, το σκοτάδι παραμένει και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τελικώς θα υπάρξει κάποιο είδος σωτηρίας.

Μέχρι την τελευταία στιγμή «αντιστάθηκαν», ωραιοποιώντας τα πάντα. Μόλις στις 30 Ιουλίου, με συνέντευξή του στο Μπλούμπεργκ, ο πρωθυπουργός έθετε κάπως διαφορετικά τις «προτεραιότητες» των επομένων… δώδεκα μηνών:

«Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος και προώθηση της προοπτικής ανάπτυξης μέσω της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας».

Δεν έγινε ακριβώς έτσι. Δεν έγινε δεκτό το χρονοδιάγραμμα. Η τρόικα ήλθε, είδε, απήλθε και περιμένει. Και στο προχθεσινό υπουργικό συμβούλιο οι «προτεραιότητες» άλλαξαν.

Τα ίδια και οι απόψεις του υπουργού των Οικονομικών, που την ίδια ημέρα (30 Ιουλίου) στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», μας διαβεβαίωνε πως δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα, διότι «τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής για τους εφαρμοστικούς νόμους, είναι μέτρα που έχουν ληφθεί ενόψει του νέου προγράμματος».

Εκτός κι’ αν αυτά που ανακοινώθηκαν προχτές, μεταξύ των οποίων και οι απολύσεις, δεν είναι μέτρα και δεν πρόκειται να πλήξουν κανέναν και δεν πρόκειται να αυξήσουν την ανεργία.

Εντάξει, δεν έχει σημασία. Στην ίδια εκείνη συνέντευξητης 30ής Ιουλίου, ο κ. Βενιζέλος μας έλεγε πως δεν έχει τεθεί θέμα εμπράγματων εγγυήσεων – αλλά πού να το φανταστούμε ότι σκόπιμα χρησιμοποιούσε τον προσδιορισμό «εμπράγματες», διότι ήδη συζητούσε τις «χρηματοδοτικές».

Και στις 14 Ιουλίου, σε ένα άλλο, τόσο... μακρινό, υπουργικό συμβούλιο, ο πρωθυπουργός μας κατηγορούσε ότι παίζουμε με τις λέξεις (σχετικά με την επιλεκτική χρεοκοπία) και υποστήριζε πως «συνδιαμορφώνουμε τις εξελίξεις και αυτή είναι μια δικαίωση της στρατηγικής που έχουμε ακολουθήσει».

Και εξεδήλωνε την ικανοποίησή του επειδή, όπως είπε, «πλέον οι εταίροι ολοένα και πιο πολύ μιλούν και πιέζουν για συνολικές λύσεις, συνειδητοποιώντας ότι αυτό που ξεκίνησε με αφορμή την Ελλάδα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, δεν είναι ένα πρόβλημα ελληνικό ή απλά της περιφέρειας, αλλά ένα ευρύτερο, δομικό πρόβλημα για το μέλλον των ευρωπαϊκών χωρών».

Φ