Γιατί δεν είμαι επαναστάτης

Σήμερα, μία πολύ σημαντική μέρα για την Ελλάδα, αποφάσισα να γράψω αυτές τις σκέψεις με σκοπό να πω κι εγώ την δική μου γνώμη, μια και κανείς άλλος δε νιώθω πως με “εκπροσωπεί” στα Δημόσια πράγματα. Δηλαδή κανείς δε μιλά για μένα, κανείς δεν μπορεί να δει τα πράγματα από τη δική μου οπτική γωνία, κανείς δεν έχει τα ίδια συμφέροντα με μένα. Έτσι θα χρησιμοποιήσω αυτό το ταπεινό μέσο που μου δίνεται για να δώσω κι εγώ τη δική μου διάσταση με την ...
ελπίδα πως ίσως κάποιος βρει αυτό το κείμενο και συμφωνήσει με μένα. Τότε ίσως να μη νιώθω τόσο μόνος όσο σήμερα…

Γιατί δεν είμαι επαναστάτης λοιπόν… Μήπως γιατί έχω βολευτεί; Όχι δεν ανήκω στους βολεμένους, η οικογένειά μου είναι φτωχή χωρίς πάρε δώσε με το Δημόσιο και κρατικοδιαιτες επιχειρήσεις… Εγώ ο ίδιος ψάχνω για δουλειά και δεν βρίσκω. Πολλές φορές μας λείπουν και τα βασικά. Άρα έχω κάθε λόγο να επιθυμώ να αλλάξει αυτή η κατάσταση η οποία με έχει στο περιθώριο. Μήπως δε βλέπω τη διαφθορά; Τη βλέπω συνεχώς μπροστά μου. Μήπως δε βλέπω τον νεποτισμό; Φυσικά και τον βλέπω… Γιατί τότε δεν επαναστατώ; Αυτή είναι μια μεγάλη ιστορία που απαιτεί εξήγηση, για αυτό επιτρέψτε μου να εξηγήσω…

Για να λύσει κάποιος ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα να το καταλαβαίνει. Για να καταλάβει κανείς το παρόν, πρέπει να ανατρέξει στην Ιστορία. Για να δει κάποιος τι μας οδήγησε εδώ, πρέπει να δει ποιές πράξεις μας οδήγησαν εδώ. Στη συνέχεια και αφού κατανοήσει το πρόβλημα, πρέπει να έχει την πνευματική διαύγεια και τα κατάλληλα διδάγματα από την Ιστορία, και επίσης θα πρέπει να μη βάζει το προσωπικό συμφέρον πάνω από τη λύση του προβλήματος. Αλλιώς το πρόβλημα δε λύνεται. Όσες επαναστάσεις κι αν γίνουν…

Τι μας οδήγησε λοιπόν εδώ; Για λόγους συντομίας θα το πω συμπυκνωμένα: Το γεγονός πως η κοινωνία μας γέμισε με ανθρώπους που βάζουν το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το συλλογικό τους συμφέρον. Και αυτό γίνεται δεκαετίες τώρα, από μικρούς και μεγάλους. Ο μεγάλος πολιτικός κλέβει εκατομμύρια και διορίζει μπόλικους ψηφοφόρους για να έχουμε να πληρώνουμε, και ο μικρός ψηφοφόρος ψηφίζει ανήθικους πολιτικούς για ένα ρουσφέτι, και όταν δεν είναι για ρουσφέτι το κάνει από βαρεμάρα, γιατί βαριέται να διαβάσει πέντε πράγματα και να ενημερωθεί πριν ψηφίσει για το μέλλον όλων μας…

Για να αλλάξει αυτό, πρέπει να αλλάξει το σύστημα. Το σύστημα είναι το ίδιο σάπιο. Και δεν επιτρέπει στις φωνές που μπορούν να υπερασπιστούν το κοινό καλό να το κάνουν. Τις πνίγει μέσα στη πολυφωνία του τίποτα… Για να αλλάξει όμως το σύστημα θέλει έναν λαό ο οποίος να μπορεί να κάνει την αυτοκριτική του, να διακρίνει πως το σύστημα είναι σάπιο, και να στηρίξει τις δυνάμεις εκείνες που θα βγουν από τα σπλάχνα του και θα κάνουν πράξη αυτές τις αλλαγές… Αυτή θα ήταν μια πραγματική επανάσταση… Αν αυτό ήταν δυνατό να γίνει, θα έχυνα και το αίμα μου για να το υποστηρίξω!

Τι είναι αυτό που γίνεται όμως τόσα χρόνια; Τι είναι αυτό που υποτίθεται πως αποτελεί αντίδραση; Απεργίες, καταλήψεις, πορείες, επεισόδια,