Η Ελλάδα φασίζει και μαζοχίζεται…

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Είχα προειδοποιήσει: όσο θα βαθαίνει η κρίση στην Ελλάδα και θα συνειδητοποιούμε τα αποτελέσματα της μορφής χρεοκοπίας που επέλεξε το καθεστώς της διαπλοκής, τόσο η κοινωνία θα μετακινείται δεξιότερα - σε σημείο ολοένα και περισσότερο να «μηδενίζει» και να φασίζει, μαζοχιζόμενη.

Αν σήμερα προσέξεις απροκατάληπτα την συγκυριακή έκφραση γνώμης μεγάλου μέρους των Ελλήνων πολιτών και ....

ιδιαίτερα του λεγόμενου ενεργού πληθυσμού, είμαι βέβαιος ότι σε αυτό θα καταλήξεις και εσύ. Δυστυχώς, παρά την τεχνολογική πρόοδο της «μηχανής», ο «θεός» των κοινωνιών, δηλαδή η σχέση πολιτικής - πολιτισμού- κοινωνίας, συνεχίζει να μας δίνει «προϊόντα» ήδη γνωστά στον μελετητή της πολιτικής κοινωνιολογίας, πολιτικής ψυχολογίας, κοινωνιολογίας και πολιτικής ιστορίας. Δεν γνωρίζω αν είναι κακό ή καλό, πάντως η τεχνολογική πρόοδος, έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε, δεν συμβαδίζει με την ανάπτυξη δημοκρατικής τεχνολογίας και έτσι η άσκηση αντιλαϊκής πολιτικής καταναγκασμού, νόθου κοινοβουλευτισμού και οικονομικής συρρίκνωσης, οδηγεί σε στάσεις αντίστοιχες με εκείνες που διαπιστώθηκαν κατά το παρελθόν σε υπερκαταναλωτικές, ατομιστικές κοινωνίες που βίωσαν ανάλογα φαινόμενα με την σημερινή δική μας.

Φίλοι, η υπόθεση που έθεσα υπόψη σας πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, δυστυχώς επιβεβαιώνεται με τα προσωρινά στοιχεία που διαθέτω - δίχως να έχω εκπονήσει ασφαλώς κάποια συστηματική έρευνα (δεν είναι δύσκολο να γίνει από τα ελληνικά πανεπιστήμια). Οι ενδείξεις, λοιπόν, καταμαρτυρούν ότι βαδίζουμε ολοταχώς σε νεοφασιστική εκτροπή, αναζητώντας έναν Έλληνα Jörg Haider. Η πλάκα είναι ότι άλλοι τον προτιμούν ψυχρό, σοβαροφανή τεχνοκράτη, ενώ άλλοι θερμό, λαϊκό αγωνιστή εναντίον του σάπιου κατεστημένου και του φαύλου πολιτικού συστήματος.

Έχουμε, δηλαδή, τη σύγκληση δύο μορφών λαϊκισμού προς το νεοφασισμό, εναντίον του λαϊκισμού του κεντροαριστερού και κεντροδεξιού πελατειακού λαϊκισμού και πολιτικού αμοραλισμού, ο οποίος αναπόφευκτα καταρρέει εξ’ αιτίας της πολιτικής κρίσης που επέφερε η οικονομική κατάρρευση.

Το αθώο ερώτημα που θέτει αυτός ο ακροδεξιός λαϊκισμός με τεχνοκρατικό ή πατριωτικό μανδύα είναι: πώς θα απαλλαχτεί ο λαός από τους αχρείους πολιτικάντηδες που ζημίωσαν την χώρα και καταστρέφουν την κοινωνία; Ενώ στη συνέχεια προχωρά ορίζοντας το στρατόπεδο των αντιπάλων του Ελληνικού λαού. Είναι συλλήβδην το πολιτικό προσωπικό της κεντρικής πολιτικής σκηνής και οι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι ανώτεροι λειτουργοί των οργάνων του κράτους. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Δικαστές, διεφθαρμένοι αστυνομικοί και μετακλητοί στα πολιτικά γραφεία υπάλληλοι. Επίσης, το δίκτυο τραπεζιτών, εργολάβων και προμηθευτών του δημοσίου, αχυράνθρωπων και ιδιοκτητών των ΜΜΕ με τους υπαλλήλους τους δημοσιογράφους κλπ…

Η αφήγηση αυτών των αγανακτισμένων με το κατεστημένο Ελλήνων είναι ριζοσπαστική, σοσιαλίζουσα και σε αρκετές περιπτώσεις καθαρά