Η κάλπη μπορεί να βγάλει Ανεξάρτητο αποτέλεσμα…

Γράφει ο Δρ. Εμμανουήλ Αλεξανδράκης

Πολλοί αναρωτιούνται αν οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ μπορούν να καλύψουν το κενό μεταξύ μιας ”πορείας προς το άγνωστο” και της ”λεωφόρου της ανάκαμψης για την χώρα”. Αν δηλαδή μπορεί μια συσπείρωση από κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, εκτός δικομματισμού, να γίνει το επόμενο όχημα ελπίδας για τον τόπο. Η δημοσκοπική δυναμική τους, δίνει άλλον αέρα στο......
απαξιωμένο σκηνικό της συγκεχυμένης πολιτικής και κομματικής πραγματικότητας. Ζητούμενο τώρα είναι με ποιο τρόπο το Συλλογικό θα αντικαταστήσει, σε επίπεδο μηνυμάτων, επικοινωνίας και προγράμματος, την εντύπωση ότι οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ δεν πρόκειται για ένα ακόμη κόμμα που δημιουργήθηκε ως προϊόν αρχηγικών φιλοδοξιών ενός ατόμου (του Πάνου Καμμένου στην προκειμένη περίπτωση), αλλά ένα εγχείρημα όπου πολίτες και πολιτικοί τόλμησαν, σε καιρούς αβεβαιότητας, αγνοώντας την ασφάλεια του παλιού κατεστημένου της ΝΔ.

Θεωρώ ότι κάποιες πρακτικές κατευθύνσεις, τόσο για τους έμπειρους κοινοβουλευτικούς της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, όσο και για τα νέα στελέχη που πλαισιώνουν το νέο αυτό πολιτικό φορέα αξίζουν να αναφερθούν.

Καταρχήν τα στελέχη πρέπει να «μπολιάσουν» το ρεπερτόριο της ρητορείας τους με πραγματιστική προσέγγιση και σκέψη, να φτιάξουν δομές και πλαίσια μη κομματικής, αλλά σαφούς ιδεολογικής ταυτότητας, που να συνάδουν με τον αυθόρμητο χαρακτήρα αυτού του κινήματος πολιτών. Να απευθυνθούν σε πολιτικά άφθαρτους ανθρώπους και να υιοθετήσουν τη συμμετοχική διαδικασία παράθεσης προτάσεων και όχι στείρων ιδεολογημάτων. Να αποφύγουν να στεγανοποιηθούν σε ένα κόμμα των ολίγων ηγετικών ατόμων που θα υστερεί στη συλλογική νοημοσύνη, που σε τελική ανάλυση είναι και το ζητούμενο ενός κινήματος που προσδοκά να είναι χρήσιμο.

Μπορεί οι χρεωμένοι Έλληνες να θέλουν δουλειές και ελπίδα, αλλά αυτά δεν έρχονται χωρίς να εξηγήσουμε πώς πραγματικά λειτουργεί η οικονομία. Χρειάζονται ειδικοί και όχι ψυχροί τεχνοκράτες που εκπροσωπούν συμφέροντα ολίγων για να αποκωδικοποιήσουν την αξία των οικονομικών θεωριών και να τις βγάλουν έξω από τα συγκράματα, επανασυνδέοντας τις με την πραγματική οικονομία, αλλά κυρίως και με την κοινωνία.

Τα άτομα που γνωρίζουν τη λειτουργία της οικονομίας, ξέρουν ότι μπορούν κάποιες εναλλακτικές εκδοχές οικονομικής φιλοσοφίας του Κeynes να αναδιαμορφωθούν με τρόπο συμβατό τόσο με την ευρωπαϊκή όσο και με την ελληνική ιδιαιτερότητα.

Το κίνημα οφείλει να προσαρμόσει τη σημερινή δύσκολη συγκυρία της κρίσης στη δημοσιονομική περιοριστική πολιτική της Τρόικας. Και οι συμμετέχοντες πρέπει να προσέξουν μην πέσουν στην παγίδα της μονοδιάστατης μάχης μεταξύ Μνημονιακού και Αντιμνημονιακού. Υπάρχουν σαφείς πολιτικές διαστάσεις κάτω από τους τίτλους αυτούς και θα είμαστε χρήσιμοι μόνον αν πούμε ξεκάθαρα τι συμβαίνει, αλλά και τι δε συμβαίνει. Επιστημονικοποίηση δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι δεν μπορεί να αποτυπωθούν τα ουσιώδη ζητήματα της πολιτικής με τρόπο κατανοητό στο