ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ...Τώρα που τέλειωσαν τα δανεικά, μας έπιασαν οι πατριωτισμοί...

Όμορφα κείμενα, όμορφα γράφονται. Τώρα που τέλειωσαν τα δανεικά, μας έπιασαν οι πατριωτισμοί, κι ανακαλύψαμε πάλι την αξία της φυλής.
Δυο κείμενα που διαβάζονται μαζί... για δυο κόσμους που ελάχιστα επικοινωνούν μεταξύ τους

Τι λέει η Ελλάδα του "δημοσίου":

"Η θέση µας είναι ότι κοινωνική ανάγκη και.....
δίκαιη λύση είναι η διαγραφή του µεγαλύτερου µέρους του χρέους, χωρίς µνηµόνια λιτότητας, ανεργίας και εκποίησης του δηµόσιου πλούτου, χωρίς αντικοινωνικές δανειακές συµβάσεις, και η εξυπηρέτηση του υπόλοιπου µε ευνοϊκότερους όρους και ρήτρα ανάπτυξης της χώρας.

Σε αυτή την κατεύθυνση, πρέπει να αξιοποιηθούν όλα τα όπλα επιθετικής αναδιαπραγµάτευσης του χρέους, τα οποία δίνουν χρόνο για να εξελιχθεί ένα πρόγραµµα ανασυγκρότησης της οικονοµίας της χώρας. Στη θέση της αδιέξοδης και καταστροφικής διαδικασίας του PSI, αντιπροτείναµε αναστολή πληρωµών προς τους πιστωτές για εύλογο χρονικό διάστηµα. Αν αυτό το διάστηµα ήταν, π.χ., τρία χρόνια, θα υπήρχε εξοικονόµηση άνω των 50 δις. µόνο από τόκους, τα οποία, σε συνδυασµό µε ένα πρόγραµµα αναδιανοµής του πλούτου, θα έκαναν εφικτή τη δυνατότητα χρηµατοδότησης των κοινωνικών αναγκών, της απασχόλησης και της ανάπτυξης, ενώ ταυτόχρονα θα υπήρχε και χρόνος για µια αναδιαπραγµάτευση του χρέους.

Αν οι διεθνείς τοκογλύφοι, το ?ΝΤ, η ΕΚΤ και η Ε.Ε. δεν αποδεχτούν αυτή την κατεύθυνση, ηµονοµερής αναστολή πληρωµών χωρίς τη συναίνεση των πιστωτών, που θα συνοδεύεται από ένα πρόγραµµα αντίστασης και επιβίωσης της κοινωνίας, είναι η αναγκαία εξέλιξη, στον βαθµό που για µας η απάντηση στο δίληµµα «λεφτά για µισθούς, συντάξεις και κοινωνική προστασία ή για τους πιστωτές» είναι δεδοµένη: προτεραιότητα για µας είναι οι ανάγκες της κοινωνίας. (από την κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ)"
Τι λέει η άλλη Ελλάδα:
Όμορφα κείμενα, όμορφα γράφονται. Τώρα που τέλειωσαν τα δανεικά, μας έπιασαν οι πατριωτισμοί, κι ανακαλύψαμε πάλι την αξία της φυλής.

Αυτής που φέρθηκε στον τόπο μας, όπως δεν φέρθηκε ο χειρότερος κατακτητής. Αυτής, που κατέστρεψε τις πόλεις μας, που γέμισε αυθαίρετα τη φύση μας, που σκότωσε το τελευταίο ζωντανό της πλάσμα, που κορδώθηκε στα παρκαρισμένα τζιπ, και που της πασάρουν, τώρα με την κρίση, μόνο δυο κρέμες προσώπου ημερησίως. Αυτής, που σήμερα κόβει τα δέντρα από τις ρίζες, για να ζεσταθεί. Αυτής που την καταντήσαμε δημοσιουπαλληλική τζαμαχιρία κι ωρυόμαστε γιατί την βλέπουμε να πεθαίνει. Πιστεύαμε πως θα ζήσει για πάντα το έκτρωμα που δημιουργήσαμε, κι αντί να σηκώσουμε τα μανίκια να διορθώσουμε τα χάλια του, όσο ήταν καιρός, τα βάζουμε μ’ αυτούς που δεν μας δίνουν κι άλλα. Θαρρείς και θα πιάνανε τόπο στη χώρα με τα τόσα πιράνχας. Που κι όλο το χρυσάφι της γης να της δώσεις θα τα φάει σε σκυλάδικα και σε νυσταγμένους υπαλλήλους άχρηστων οργανισμών, που αν μπορούσαν να μην μπαίνουν στον κόπο να χτυπούν κάρτα, ακόμα καλύτερα.

Τη χώρα που τσάκισε τον παραγωγικό ιδιωτικό της τομέα, για να σώσει την δημόσια εκλογική της πελατεία. Π